"Ελισαβετιανή ρέγκε, γιατί ο καιρός πάει με τα κέφια της βασίλισσας"

Μετεωρολογική ανταπόκριση από Λονδίνο, σήμερα...

Kαιρός αίθριος, με αραιή συννεφιά, με μικρή πιθανότητα εκδήλωσης ασθενών βροχών.Οι άνεμοι πνέουν, αν καταλαβαίνω καλά την πυξίδα, από δυτικές διευθύνσεις ήπιοι, ενώ η θερμοκρασία αγγίζει τους 24 βαθμούς Κελσίου.

Ανταπόκριση λοιπών στοιχείων:

Το Big Ben δεν χάνει δευτερόλεπτο και το London Eye, αυτή η τεράστια ρόδα δίπλα στον Τάμεση γυρίζει ασταμάτητα προσφέροντας καταπληκτική θέα της πόλης…
Χτες αργά το απόγευμα που προσγειωνόμουν, φωταγωγημένη δε, δημιουργούσε ένα θέαμα, ονειρικό!!
Ο Τάμεσης, ο Πύργος, η Γέφυρα , ο Νέλσον…ακόμα και ο Πήτερ Παν του Hyde Park, βρίσκονται ακόμα εκεί, ακλόνητοι, αμετανόητοι λάτρεις όλοι της βρετανικής πρωτεύουσας, λες και η Ελισάβετ έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας…

Και γω, τόσο περιχαρής, που όλο και μικραίνει η απόσταση μεταξύ μας, φίλοι μου!

Έτσι, λέω  τη χαρούμενη διάθεσή μας να την πλαισιώσουμε με μουσική ανάλογη…

Κάποιοι χαριτολογώντας ισχυρίζονται πως ο καιρός στο Λονδίνο πάει με τα κέφια της βασίλισσας...
-Τι θα λέγατε, λοιπόν για… "ρέγκε", εμπνευσμένη από τη βασίλισσα Ελισάβετ; 
-Κάντε μου τη χάρη και πείτε ναι!
-Χρειάζομαι επειγόντως κάτι ρυθμικό, ανεβαστικό , με ζωντάνια, να με  κρατήσει ξύπνια γιατί τα χτυπήματα από το τζετ λαγκ λόγω διαφοράς της ώρας με την Αμερική, είναι αδυσώπητα!

-Για,… επαναλάβετε πιο δυνατά…Δεν άκουσα…
-Συμφωνείτε;…Ωραία!

Το πρωινό μας λοιπόν, ξεκινάει με μια εύθυμη μελωδία, που βασίζεται στη σύνθεση του Βρετανού Ronald Binge: "Elizabethan Serenade", που πρωτοπαρουσιάστηκε, αρχές της δεκαετίας του ’50 από την ορχήστρα του Mantovani με άλλον τίτλο, που όμως άλλαξε από το δημιουργό της, χάριν της αισιόδοξης διάθεσης και των προσδοκιών που αντικατόπτριζε η νέα εποχή, όταν στις 6 Φλεβάρη του ’52 ανέβηκε στο θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου η μακροβιότερη, όπως απεδείχθη, βασίλισσα στην παγκόσμια ιστορία, Ελισάβετ η Β’.
Η ορχηστρική "Σερενάτα" διασκευάστηκε από πολλούς και μετασχηματίστηκε σε διάφορα στυλ…Κάποιοι πρόσθεσαν στίχους κι αποδόθηκε είτε σόλο, είτε χορωδιακά…

Για σήμερα, που βρίσκομαι στο Λονδίνο και καθώς λένε ο καιρός εδώ πάει με τη διάθεση της βασίλισσας (άρα υπάρχει κέφι…) και που το τζετ λαγκ απαιτεί σθεναρή αντιμετώπιση, λέω να το ακούσουμε από τον τζαμαϊκανό Boris Gardiner  στη "ρέγκε" βερσιόν του, γι’αυτό και ο τίτλος: 

"Elizabethan Reggae"

Ελαφρά επιταχυμένο από τον αρχικό ρυθμό, λιτή ενορχήστρωση, πλούσια όμως αρμονία...μπλουζ κιθάρες και τυμπανισμοί, μια αίσθηση γλυκιάς αιώρησης...

Να κι ο ήλιος!μου'κλεισε δειλά το μάτι!Αυτός ο upbeat ρυθμός έχει κάτι από θάλασσα, κάτι από αποκαλόκαιρο, που τεμπελιάζει περισσότερο όσο σκέφτεται πως πρέπει να παραδώσει σκυτάλη σ' ένα φθινόπωρο που μόλις έκανε την εμφάνισή του...
Καλό Σεπτέμβρη!

  "Elizabethan Reggae", Boris Gardiner :