"Βακχικός οίνος στα ... βήματα μιας πόλκας"

Raffaello Sorbi : Η Γιορτή του τρύγου

Τελευταίες μοσχοβολιστές μέρες του τρύγου! 

Με τα τσαμπιά απ’τις ρόγες στ’αμπέλια να πλέκουν τρελό πανηγύρι!...Ζουμερές η χαρά, η νιότη, η ευθυμία, η ζωή, το κέφι, η χαρούμενη διάθεση...

Τελετουργία ιερή στο μέγα Βάκχο, το θεό του κρασιού, της μεταμόρφωσης από την "άγια μέθη", το θεό της μυστηριώδους, νέας εποχής, όπου ο ριγμένος βαθιά στη γη, σπόρος, χαρίζει τους καρπούς του. 

Γι’ αυτό, κατά τη μυθολογία το φθινόπωρο ο Απολλώνιος παιάνας σιγούσε κι έδινε τη θέση του στο Διονυσιακό διθύραμβο!

Ως γνωστόν στο Σεπτέμβρη, ο λαός έχει δώσει διάφορα ονόματα…Χινόπωρο, Σταυριάτη, ορτυκολόγο, αφού αυτό το μήνα περνούν τα ορτύκια, που αποδημούν.

Όμως,το πιο γνωστό του όνομα είναι "Σεπτέμβρης ο τρυγητής ή τρυγομηνάς".

Το κρασί του Διονύσου εκλέψανε και

μέθυσαν οι αγγέλοι τ’ ουρανού

κατέβηκαν στη γη για ν' αμαρτήσουνε

την ώρα του μεγάλου εσπερινού..., που λέει και ο όσιος των Ανωγείων, Λουδοβίκος.

Ο τρύγος, τα αμπέλια και κυρίως ο οίνος, λοιπόν, δίνει πάτημα  για τη σημερινή μου μουσική καλησπέρα.

Και μπορεί η κρητική λύρα του ανωγειανού τραγουδοποιού να ξεσήκωσε, όμως ο αρχαίος έλληνας θεός αυτό το Σεπτεμβριάτικο απόγευμα μαθαίνει να χορεύει πόλκα!Με κέφι, χάρη, αστείρευτη ενέργεια και ζωντάνια πάνω σε "βήματα μισά"...(Το όνομα Πόλκα προέρχεται από την τσεχική λέξη pulka, που σημαίνει μικρό ή μισό, αναφορά στα μικρά χορευτικά βήματά της).

Η Δυναστεία των Στράους τίμησε πολλές φορές το Διόνυσο και κυρίως το νέκταρ-σύμβολό του…Πατήρ και υιοί ύμνησαν κυρίως την αριστοκράτισσα, ντυμένη αφρίζουσα πολυτέλεια, σαμπάνια με Βαλς, Πόλκες και Γκάλοπ.

Σήμερα όμως ακούμε μια ρυθμική, εύθυμη σύνθεση του υιού Γιόχαν, ωδή στον κρασοπότη Διόνυσο, μια χαρούμενη πόλκα, την «Πόλκα του Βάκχου», που ακούστηκε για πρώτη φορά το 1847 σε "Βακχικές Γιορτές" στο Οsefstadter-Theater της Βιέννης.

Πραγματικά η απολαυστικά ξεσηκωτική μελωδία κι ο εύθυμος, μανιοφόρος ρυθμός αυτής της πόλκας με το σκέρτσο τους, εκστασιάζουν και καλούν τα μέλη της ορχήστρας να πλέξουν εγκώμιο στο "μονάρχη της αμπέλου", και μάς όλους να ξεδώσουμε λικνιζόμενοι, ζητωκραυγάζοντας: "Viva Bacchus!!!"

Οι αισθήσεις γεμίζουν και η πόλκα ηχεί σαν διθυραμβική ωδή στο δωρητή του οίνου!!!

Με Αγιωργήτικο, μοσχούδι ή Ασύρτικο γεμίστε τα ποτήρια!

Αφεθείτε στη λεπτή και ντελικάτη γεύση του οίνου, αφιονιστείτε από τ’αρώματα που κυλούν και βοηθούν τον ουρανίσκο, ν’ ανακουφιστεί !

Λαμπερή, κομψή και φινετσάτη, όποια ποικιλία κι αν διαλέξετε, αποτελεί θέλγητρο τρανό και πώς ν’αντισταθείς, μετά ιδίως την σκληρή φωτοχυσία του θέρους, που πέρασε…

Στην υγειά μας!