Λεμέσεφ, ο κορυφαίος ρώσος τενόρος

Γεννημένος τον Ιούλιο του 1902, ο Σεργκέι Λεμέσεφ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους λυρικούς τραγουδιστές, με μια ασυνήθιστα απαλή και ελαφριά χροιά φωνής.
Ανέπτυξε μια τεχνική στην ερμηνεία του, απαράμιλλης ομορφιάς, με την οποία μπορούσε να αποδίδει υψηλής έκτασης νότες με πλούσια, γεμάτη φωνή, πλήρη και ανδροπρεπή, που οι ειδικοί απορούσαν και αδυνατούσαν να εξηγήσουν πώς γινόταν αυτό!!!
Ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής στους θαυμαστές της οπερατικής τέχνης, θεωρείται η εθνική φωνή της Ρωσίας.

Από το 1931 ως το 1956 ήταν ο κορυφαίος τενόρος των Μπολσόι.

Τον πολύ βαρύ χειμώνα του '42 αρρώστησε από πλευρίτιδα και οξεία πνευμονία, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί ο ένας πνεύμονας. Παρ'όλη την κατάστασή του συνέχισε να τραγουδά.
Οι εμφανίσεις του πυροδοτούν το φαινόμενο "Lemeshev-μάνια".
Αιώνιος αντίπαλος του επίσης κορυφαίου τενόρου των Μπολσόι, Koζλόφσκυ, είχε φανατικές θαυμάστριες,που χαριτολογώντας καλούνταν "lemeshistki", ενώ στο απέναντι στρατόπεδο ήταν οι λεγόμενες "kozlovityanki".

Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε με το ρόλο του Λένσκυ, που τραγούδησε στο Harbin το 1927,σε ηλικία 25 χρονών, απ'όπου και η φωτογραφία.

Προς τιμήν της ηθοποιού Όλγας Κνίππερ, χήρας του Άντον Τσέχωφ,οι δυο τενόροι, Kozlovsky και Lemeshev αυτοσχεδίασαν πάνω στην γνωστή αυτή άρια του Tchaikovsky.

Ο Lemeshev πέθανε σαν σήμερα, 26 Ιουνίου του 1977 σε ηλικία  75 χρονών.
Τριάντα εφτά χρόνια μετά το θάνατο του ο Lemeshev  εξακολουθεί να είναι αγαπητός και να θαυμάζεται .
Το όνομά του αποτελεί σύμβολο  φωνητικής αριστείας .
Συχνή είναι η φράση: "το τραγούδι του ρέει σαν του Lemeshev" εννοώντας την αβίαστη,όμορφη, ελεύθερη φωνή.

Προσκεκλημένος των Ηνωμένων Εθνών τραγούδησε στις 29 Νοέμβρη του 1948, με τον Makarov να τον συνοδεύει στο πιάνο, απ'όπου και η ζωντανή ηχογράφηση, που σας κοινοποιώ, σε μια εκτέλεση της άριας Nadir's Romance από τους "Αλιείς Μαργαριταριών" του Μπιζέ.

Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr

"Unnenschlacht - Η μάχη των Ούννων" : F.Liszt - W.V Kaulbach

"Μάχη των Ούννων", Wilhelm von Kaulbach-Νέα Πινακοθήκη Μονάχου

Ο Αττίλας,βασιλιάς των Ούννων, ο λεγόμενος και "μάστιγα του Θεού", έσπερνε τον τρόμο και τον θάνατο στην ανατολική και δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, νικώντας κατά κράτος τις λεγεώνες των Ρωμαίων.

Μάχη των Εθνών, Αλφόνς Ντε Νεβίλ

Τον Ιούνιο του 451, και συγκεκριμένα σαν σήμερα 20 του μήνα, στα Καταλαυνικά πεδία της Γαλατίας, ο Ρωμαίος στρατηγός Φλάβιος Αέτιος με έναν πολυπληθή στρατό κατάφερε μετά από σκληρή και φονική μάχη να νικήσει τις ορδές των Ούννων και να αναχαιτίσει την καταστροφική πορεία του Αττίλα.

Η μάχη στα Καταλαυνικά πεδία είναι γνωστή σαν "ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ".


Ο φιλόσοφος του 6ου αιώνα Δαμάσκιος αναφέρει  ότι:

"κανείς δεν επέζησε παρά μόνο οι αρχηγοί των δυο πλευρών!Ακόμα και τα φαντάσματα εκείνων που έπεσαν στη μάχη συνέχισαν τον αγώνα για τρεις ολόκληρες μέρες και νύχτες ,με τις ψυχές των νεκρών πολεμιστών να συνεχιζουν να πολεμούν και κατά τη διάρκεια, που ανυψώνονταν στον ουρανό!"

Την ιστορική αυτή μάχη αποτύπωσε στον καμβά ο γερμανός Wilhelm von Kaulbach με τίτλο:
 "Unnenschlacht - Η μάχη των Ούννων"

Βλέποντας τον πίνακα το 1857 ο Φραντς Λίστ εμπνέεται το ομώνυμο συμφωνικό ποίημά του χωρισμένο σε 2 μέρη.

Το πρώτο μέρος allegro non troppo piu mosso αποτυπώνει την ατμόσφαιρα των οργισμένων πολεμιστών πριν τη μάχη,την έναρξη και την αγριότητά της .Ο Λιστ υποδεικνύει έναν χρωματικό τόνο σκοτεινό ,ώστε όλα τα όργανα να ακούγονται σαν φαντάσματα.

Το δεύτερο μέρος ανοίγει με τη γρηγοριανή μελωδία "Crux fidelis", που αντιπροσωπεύει τη νίκη των χριστιανικών δυνάμεων και σιγά-σιγά οδηγεί σε ένα θριαμβευτικό φινάλε!

Το ακούμε από την Φιλαρμονική του Βερολίνου και τον Zubin Mehta, ενώ ακολουθεί το γρηγοριανό Crux fidelis.

F.Liszt – Hunnenschlacht-Part 1, Ζ.Mehta

F.Liszt – Hunnenschlacht-Part 1, Ζ.Mehta

Crux Fidelis:

Το έργο μεταγράφηκε για πιάνο, 2 πιάνα και πιάνο με 4 χέρια.
Μια μεταγραφή του συμφωνικού ποιήματος για πιάνο από το γνωστό "φαινόμενο δεξιοτεχνίας",τον βιρτουόζο Matthew Cameron.

"Αφροδίτη: Σινιάλα ενός κολασμένου κορμιού"

Είναι ορισμένοι χώροι, που πώς να το κάνουμε;…
Όταν βρεθείς στους κόλπους τους η Τέχνη σε περικυκλώνει, όπως ένα κολιέ από πολύτιμες πέρλες, ένα κειμήλιο περιδέραιο, που αγκαλιάζει τον λαιμό.
Σε ομορφαίνει και σε φωτίζει…

«Φτάνουν τρία περιστέρια Αφροδίτη μου

να σε φέρουν απ’ το πέλαγο στο σπίτι μου…»

Πανώρια η «Αφροδίτη του Ρόκεμπυ», κοσμεί τον ένα από τους τέσσερεις τοίχους στη μεγάλη σάλα της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου!

Με κάλλος και σαγήνη η θέαινα της ομορφιάς μπορεί να μας γυρνά την πλάτη, όμως μας αποζημιώνει με το ανάγλυφο σώμα της χυμένο πάνω στα σεντόνια… το γυμνό, το γεμάτο καμπύλες!!!... 

Με τη χλωμάδα την κέρινη του δέρματος και δίπλα της τον αιώνιο αιχμάλωτό της, το φτερωτό Ερωτιδέα, που της κρατά το κάτοπτρο ν’αντιφεγγίζει τη λάμψη του προσώπου της!

Ο πίνακας είναι του Ισπανού Ντιέγκο Βελάσκεθ.

Ο Σεβιλλιάνος Βελάσκεθ  θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της μπαρόκ ισπανικής ζωγραφικής και υπήρξε ο προσωπικός ζωγράφος της αυλής  του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ'.

Λέγεται πως είναι το μοναδικό γυμνό του, καθώς το θέμα ήταν απαγορευμένο από την Ιερά Εξέταση.

Ως μοντέλο της Αφροδίτης εικάζεται πως πόζαρε η νεαρή ερωμένη του καλλιτέχνη, Φλαμίνια Τρίβα.

Η σκηνή είναι η αποθέωση της θηλυκότητας!!

Μια σκηνή πολύ ζωντανή, όργητας κυμάτων από ρίγη, με τον Έρωτα να κρατά τον καθρέφτη μέσα από τον οποίο βλέπουμε το πρόσωπο της Αφροδίτης .

Ο καθρέφτης, μια πρωτοτυπία του Βελάσκεθ, που’χουμε δει και σε άλλα έργα του, όπως το αριστουργημά του στο Πράδο, «Las Meninas».

Τι όμορφη και αισθησιακή η εικόνα της  θεάς της ομορφιάς μπροστά στον καθρέφτη να αυτοθαυμάζεται, ξεχειλίζοντας από ερωτισμό και πάθος!

Στον καθρέφτη, που αποκαλύπτει, αλλά ταυτόχρονα αποκρύπτει, στέλνοντας  κωδικοποιημένα μηνύματα…
Σινιάλα ενός κολασμένου κορμιού με πρόσωπο αγγέλου!

Κλείνεις τα μάτια…

Ρουφάς τη μύτη κι ευθύς νοιώθεις το μεθυστικό  άρωμα της επιδερμίδας της!

Οργιάζει από συναισθήματα το εντός σου και η ομορφιά των πραγμάτων εδραιώνεται σαν σκέψη, αναλλοίωτη και αιώνια γοητεία στην πατίνα του χρόνου!

Κι ενώ εμείς θαυμάζουμε το κορμί της σαγηνευτικής θεάς και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ομορφιάς της, κάποιοι αντιμετώπισαν τη σύνθεση σαν προσβολή στο γυναικείο φύλλο, τόσο, που αρχές του 20^ου αι. καταφέρθηκαν με μαχαιριές προς την Αφροδίτη, επειδή θεώρησαν πως ο ζωγράφος παρουσιάζει τη γυναίκα αποκλειστικά σαν σκεύος ηδονής!

Κι όμως, παρατηρώντας σιωπηρά και χωρίς να είμαι ειδική δεν μπορώ να μη δω τη λάμψη!...το σώμα το σημαδεμένο από αόρατα φιλιά!...

Εκείνο το φως, που λούζει το γυμνό κορμί, μαγική σκόνη, που περιβάλλει την όψη της θέαινας, αχνή και δυσανάγνωστη στο αντιφέγγισμα του καθρέφτη!

Μαζεύει όλη  την "αύρα του έρωτα" στο πλάνο με τη γυρισμένη πλάτη!

Κι ένας φτερωτός παρθένος να ενισχύει την ηδονοβλεπτική διάθεση του θεατή δίνοντας λυρική υπόσταση με τις λεπτές αρμονίες του μολυβένιου και του πορφυρού στις βελούδινες κουρτίνες και τα κλινοσκεπάσματα!

Και η ματιά σπινθηροβόλα απέναντι στο κορμί και τις καμπύλες του…
Όργανο μουσικό και μεις κιθαρωδοί να το κάνουμε να ηχήσει κορυφαία κραυγή!

Δόξα στο σώμα, που αποτολμά γυμνό, την πλάτη να γυρνά στην ανθρωπότη!

Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr

"Μετανοιώνω, εξ' αφορμής Στραβίνσκυ"

Ξεφυλλίζοντας το σημερινό ημερολόγιο πέφτω πάνω σε ένα όνομα-γίγαντα!

Ιγκόρ Στραβίνσκυ

Γεννήθηκε σαν σήμερα 17 Ιουνίου  1882 στο Λομονόσοφ της Ρωσίας και μεγαλούργησε με την ιδιόρρυθμη μουσική του, τις αρμονικές ελυθερίες αλλά και τις σκληρές διαφωνίες του!
Εκκεντρικός, ανήσυχος, μα ξεχωριστός, αμέσως μου'φερε στο νου μια φράση, που οι περισσότεροι από μας χρησιμοποιούμε συχνά..

"Έκανα λάθος...Μετάνοιωσα"...

Πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι πάμπολλες οι φορές, ιδιαίτερα στις εποχές της νιότης μας, που παρασυρμένοι από τρανές φιλοδοξίες, από τρελά οράματα και σκοπούς έχουμε ακολουθήσει δρόμους, που δυστυχώς αποδείχτηκαν είτε λανθασμένοι, είτε σαθροί...
Μας πλήγωσαν και πληγώσαμε είτε αυτούς που βρέθηκαν στο διάβα μας είτε και κείνους που αφήσαμε πίσω.

"Μετανοιώνω...έκανα λάθος, συγγνώμη!"

Πόσο ανάλαφρος νοιώθεις μετά απ'αυτή την ομολογία!
Ό,τι βαρύ σού πλάκωνε την ψυχή, εξανεμίζεται σαν το νέφος που διώχνει η καταλυτική βροχή.

Αν και οι πράξεις μας ειναι προσωπικές μας επιλογές και δεν θα έπρεπε να αναιρούνται από μεριάς μας, (γιατί η μετάνοια είναι μια μορφή αναίρεσης και ακύρωσης όσων προηγουμένως επιθυμούσαμε να πράξουμε και πράξαμε), παρόλα αυτά το φαινόμενο είναι σύνηθες!

Πολλοί λένε πως από τα λάθη μαθαίνω, αποκτώ εμπειρίες, άρα γιατί να μετανοιώσω;
Κι όμως αν αυτά τα λάθη έχουν αντίκτυπο σε ανθρώπινες υπάρξεις, που παρέσυραν στο στρόβιλο του πόνου και της οδύνης την ψυχή τους, έχω δικαίωμα ν'αφήνω καμαρωτό στο βάθρο του τον περίφημο εγωισμό μου;
Και προς Θεού, δεν είναι υποχώρηση, δεν είναι ταπείνωση μια συγγνώμη, όταν δηλώνει ειλικρινή μεταστροφή...

Θα μου πείτε και τι σχέση έχει όλος αυτός ο χείμαρρος σκέψεων με τον κύριο Ιγκόρ;...
Και βέβαια έχει , φίλοι μου εκλεκτοί.

Αυτός ο ρώσος κύριος μου'δωσε την αφορμή! Με  τη σημερινή γενέθλια επέτειό του.

Κατά καιρούς έχω αναφερθεί σε διάφορα έργα του...στην "Ιεροτελεστία", τον "Πετρούσκα" ή το
"Πουλί της φωτιάς"...
Όμως, βλέποντας σήμερα το όνομά του στους γεννηθέντες την 17η Ιουνίου, πλανήθηκα στο μουσικό του επίλογο.
Έτσι, λέω  να θυμίσω ή να συστήσω σε όσους δεν το γνωρίζουν το έργο του:

"Η πορεία του ασώτου".

Μιλώ για την τελευταία του όπερα, που  αφορά την άνοδο και την πτώση ενός νέου, ο οποίος ακολουθεί μια ύπουλη σκιά, που τού τάζει πλούτη και ευτυχία.
Ο ήρωας ακούει στο όνομα Τομ και ο μυστηριώδης άγνωστος αποδεικνύεται ο διάβολος.
Ο σατανικός Νικ τον  πείθει να εγκαταλείψει τη σύντροφό του, Ανν, υποκύπτοντας στα θέλγητρα της μεγάλης πόλης.

Σκηνές αχαλίνωτης απόλαυσης-Στον οίκο ανοχής

Ο Στραβίνσκυ δημιουργεί έναν τύπο περίπλοκο, που ενώ είναι  ευφυής, ο ενθουσιασμός και η φιλοδοξία του τόν μεταλλάσσουν σε ανόητο παραπλανημένο.

Η περίφημη καβατίνα της Ανν:

Ο καινοτόμος και πρωτοποριακός συνθέτης εμπνεύστηκε το έργο όταν παρακολούθησε οκτώ έργα του  Ουίλλιαμ Χόγκαρθ σε μια έκθεση ζωγραφικής-χαρακτικής και εικονογραφημένης σάτιρας στη Νέα Υόρκη.

"Στο χαρτοπαίγνιο"

Η ηχογράφηση της άριας της Ανν με την αγαπημένη Κάθλιν Μπατλ δεν είχε δρέψει δάφνες και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο...
Την άκουσα αρκετές φορές και βρήκα την Μπατλ πιστότατη στο ρόλο της Ανν, συγκρατημενη ή απελευθερωμένη όπου χρειαζόταν, με άψογη τεχνική και καλά στηριγμένη φωνή.

Κάθλιν Μπατλ: "No Word from Tom"

"Το τέλος του ασώτου-στο φρενοκομείο"

Αν και ο ήρωας του Στραβίνσκυ,Τομ ανήκει σε κείνους που με τις επιλογές και τις πράξεις τους πληγώνουν όσους τους αγαπούν, εν τούτοις στο τέλος αγγίζει την καρδιά μας!

Όλοι έχουμε δικαίωμα στη μετάνοια και τη συγχώρεση!
Η άρνηση στη μετάνοια είναι προσκόλληση στο "δεν ωριμάζω"!
Η αποδοχή του λάθους, όσο και να μη συμφωνεί με τον εγωισμό μας, δηλώνει ότι πάω μπροστά, πάω πιο πέρα, ανεβαίνω σ'ένα επίπεδο ανώτερο...

Εξάλλου κι ετυμολογικά να το δω...τι σημαίνει "μετάνοια"; ..."Αλλάζω νου"!
Αλλάζω τρόπο σκέψης, αντιδρώ διαφορετικά στα ίδια ερεθίσματα.
Επειδή πήρα το μάθημά μου, επειδή τώρα πια γνωρίζω.

"Ο πονηρός αγύρτης Τιλ του Στράους"

Η κρήνη του Όιλσπίγγελ στην γερμανική πόλη Moln

Λένε πως «μια κοινωνία που σκοτώνει το παραμύθι, σκοτώνει το παιδί που κρύβει μέσα της».

Έτσι, επειδή εμείς επιθυμούμε διακαώς να παραμείνουμε για πάντα παιδιά, τουλάχιστον στην ψυχή, έχω γι’απόψε παραμυθοήρωα.

Ο μύθος και τα σύμβολά του είναι πάντα απαραίτητα στοιχεία στη ζωή μας, γιατί αν λείπει κάτι απ’το σύγχρονο τρόπο ζωής μας είναι ακριβώς αυτή η μαγεία που εκπέμπεται από τα παραμύθια και τις λαϊκές παραδόσεις.

Οι ιστορίες των γιαγιάδων μας, οι θρύλοι και οι ιστορίες των λαών αποτυπώνουν και υπενθυμίζουν όλη  την τρομερή φαντασία των παρελθόντων γενεών, τη μαγεία, που δυστυχώς έχει χαθεί απ’τη ζωή μας , όπως και τη συγκίνηση, που προκαλούσαν!

Μαγεία και συγκίνηση, την οποία έχουμε εγκλωβίσει μέσα μας και φοβόμαστε να εκφράσουμε...

-----

Ένας από τους αγαπητούς γερμανικούς θρύλους είναι εκείνος του Τιλ Όιλεσπίγγελ, ενός περιπλανώμενου γελωτοποιού, ενός πονηρού αγύρτη, που κάνει φάρσες σε βάρος πριγκίπων και ιπποτών.

'Ενας μπουφόνος, που με τις φάρσες του αμφισβητεί την καθεστηκυία τάξη της εποχής του.

Οι αρμόδιοι κρίνουν άσχημη τη συμπεριφορά του και τον καταδικάζουν  σε θάνατο.

Ένα χαρακτήρας, που ενέπνευσε αρκετούς καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και τον Ρίχαρντ Στράους, που γεννήθηκε σαν σήμερα 11 Ιούνη του 1864 .

Λέγεται πως ο Τιλ ήταν υπαρκτό πρόσωπο, πως έζησε το 14ου αι. στη Σαξονία, φυλακίστηκε εκεί το έτος 1339, μαζί με άλλους συνενόχους του, για ληστεία και μάλιστα ο τάφος του έχει εντοπιστεί.

Στο θρύλο παρουσιάζεται ως μικροαπατεώνας που παίζει φάρσες στους συγχρόνους του, καυτηριάζοντας την απληστία και την υποκρισία τους.

Από έκδοση του 1515 στο Στρασβούργο

Ερευνώντας την ετυμολογία του ονόματός του βρήκα πως το 

«Eulenspiegel» προέρχεται από τις λέξεις «κουκουβάγια- 

γυαλί» ή ενδεχομένως, «σοφός καθρέφτης», απ’όπου 

συνεπάγεται το "σοφή σκέψη" όπως αρμόζει σε μια 

συλλογή από ιστορίες με διδακτικό στόχο.

Έτσι, ο καθρέφτης και η κουκουβάγια είναι τα δύο σύμβολα 

που προσδιορίζουν την εικόνα του ήρωα, όπως 

παρουσιάζεται σε χαρακτικά, γλυπτά και ξυλογραφίες.

Ο Ρίχαρντ Στράους, συνέθεσε το συμφωνικό ποίημα 

«Tα εύθυμα καμώματα του Τιλ Οϊλενσπίγκελ» για να σατιρίσει το συντηρητισμό της εποχής του.

Ο συνθέτης είδε με συμπάθεια τον περιπλανώμενο Τιλ και στο τέλος του έργου του θριαμβεύει το ειρωνικό πνεύμα του ήρωά του.

Πολλοί υποστηρίζουν, επειδή το συμφωνικό ποίημα συνετέθη μετά την πρεμιέρα και πανωλεθρία της πρώτης όπερας του Στράους, «Guntram», πως με την επιλογή του δημοφιλούς παραμυθιού, ο συνθέτης βρήκε έναν αποτελεσματικό τρόπο να αντιμετωπίσει τους επικριτές του για την όπερά του.

Το έργο στηρίζεται σε ένα ρόντο, με το οποίο ο Στράους  βρίσκει τον τρόπο να τονίσει την απείθαρχη φύση του πρωταγωνιστή του.

Ο λαϊκός ήρωας Till αντιπροσωπεύεται από δύο θέματα. 

Το πρώτο, που εκτελείται από το κόρνο, είναι ρυθμικό και έντονο, ενώ το δεύτερο από το κλαρινέτο ενισχύει με το ξετύλιγμά του την αναίδεια και την προκλητικότητα, χαρακτηριστικά του απατεωνίσκου.

Το έργο ξεκινά με ένα ήρεμο μοτίβο, που ο Στράους ονόμασε «μια φορά κι έναν καιρό», μοτίβο, που επαναλαμβάνεται για να δίνει ανάσες γαλήνης μεταξύ των κατορθωμάτων:

Το έργο έχει διάρκεια περί τα 15 λεπτά.Μπορείτε να το ακούσετε ολοκληρωμένο από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου υπό την καθοδήγηση του Φουρτβένγκλερ:

Αναμνηστική πλάκα στο Βερολίνο

Ο Ρίχαρντ Στράους με τις ιδέες και όπως αυτές παρουσιάζονται στα έργα του αποτελεί πρόκληση.

Ο θρύλος του Τιλ στα χέρια του γίνεται ένα πραγματικό αριστούργημα ενορχήστρωσης, ιδεών και χιούμορ!

Λαοί χωρίς μύθους είναι φτωχοί, χωρίς ταυτότητα…

Η ανάγκη του ονείρου, της φαντασίας και της αναπόλησης είναι υπαρκτή και η δύναμη του μύθου είναι τεράστια… 

Ο συμβολισμός τόσο άμεσος και έντονος, που τον γεννά και τον διατηρεί η ίδια η ανάγκη να υπάρχουμε...

paulthomasonwriter.com

"Μια Γενοβέφα στο ποτήρι μου, χορεύει πατινάδα!"

Είπα να το πιω ένα ποτηράκι! 

Όμως το άρωμα και η λεπτή υφή της δε σ'άφηναν να μείνεις στο ένα.

Έτσι, ήπια και δεύτερο και τρίτο. Κάτι είχε αυτή η μπύρα που μου'φερε ο Πωλ από το Βέλγιο τις προάλλες...

Άρωμα παλαιικό, που θύμιζε μεσαίωνα αραχνιασμένο, γεύση από αγάπης καρδιοχτύπι, σαν έρωτα αγκάθι τυλιγμένο σε κάποιο υπαινιγμό...

Μάλλον ήπια όλο το μπουκάλι, δε θυμάμαι!

Κι αφού έκανα κεφάλι, είπα να φυσήξω τη σκόνη του παρελθόντος...Να γιομίσω μπουχό το μονοπάτι της μέρας μας...Παραμυθοτάξιδο, λοιπόν, στο χώρο και στο χρόνο..

Ξετυλίγοντας το κουβάρι, η μαγική κλωστή, μάς οδηγεί σε μια παραποτάμια περιοχή του Μεσαίωνα.

Στις όχθες του Μοζέλα ο ήλιος δύει κι ανατέλλει, κρύβει και αποκαλύπτει μυστικά σ'ένα τόπο, που τα ανθρώπινα ένστικτα, τα πάθη, η ζήλεια δημιουργούν ίντριγκες, συκοφαντούν, μπήγουν μαχαιριές σε αθώες καρδιές...

Δημιουργούν τοπικούς θρύλους, μεταμορφώνουν μορφονιές σε ηρωίδες, πλέκουν στεφάνια για τις αλήθειες, που στο τέλος θα λάμψουν!

Η δεσποσύνη Γενοβέφα, νεαρή και ωραιοτάτη κόρη του δούκα της Βραβάντης και περιζήτητη νύφη, παντρεύεται τον στρατιωτικό άρχοντα των Τρεβήρων, ο οποίος όμως αναγκάζεται να την αποχωριστεί λίγο μετά τον γάμο τους, για να πάρει μέρος σε μια εκστρατεία, που διεξήγαγε ο Κάρολος Μαρτέλος εναντίον των Μαυριτανών .

Αναθέτει την επίβλεψή της στον Γκόλο, αυλικό και επιστάτη του Δουκάτου, που όμως είναι κρυφά ερωτευμένος με τη Γενοβέφα...

Κι ο καιρός περνά, με την όμορφη δούκισσα να περιμένει το διάδοχο του Ζίγκφριντ. 

Ο τρελός έρωτας του Γκόλου πυρπολεί με πάθος τη γοητευτική, μικρομάνα Γενοβέφα...μα κείνη στέκει εκεί, απόρθητο φρούριο, πιστή στην συζυγική αγάπη.

Κι ο έρωτας μετατρέπεται σε ζήλεια δυνατή και καίει τα σωθικά!

Βγάζει τα πιο ζωώδη ένστικτα στην επιφάνεια κι όταν από την εκστρατεία ο σύζυγος γυρίζει όλο λαχτάρα να ριχτεί στην αγκαλιά της αγαπημένης του, μετατρέπεται σε τέρας με μάτια γουρλωμένα και νύχια γαμψά!

Ο έρωτας, που δεν βρίσκει ανταπόκριση, μεταλλάσσεται σε ψευδή συκοφαντία για απιστία της Γενοβέφας.

Ο άμυαλος σύζυγος πέφτει στην παγίδα του Γκόλου, που κατηγόρησε για μοιχεία τη δούκισσα και τελικά ο Ζίγκφριντ δίνει εντολή στους υπηρέτες του να την θανατώσουν μαζί με το μικρό της γιο. 

Εκείνοι, όμως τους λυπήθηκαν και τους άφησαν στο δάσος των Αρδενών...

Βροχή, κρύο και άνεμοι έδειχναν το άσχημό τους πρόσωπο... Άγριος ο καιρός για γιο και μάνα, που για να προστατευθούν καταφεύγουν σε μια μικρή σπηλιά. 

Και ο Θεός, που τ'άδικο δεν το αντέχει, ως εκ θαύματος στέλνει μια λαφίνα να ταΐσει με το γάλα της το μικρό αγόρι.

"Γενοβέφα", Andrian Ludwig Richter

Έξι χρόνια έμεινε εκεί η Γενοβέφα...που γι'άλλους κύλησαν σαν νεράκι της πηγής γάργαρο, μα για κείνη και το σπλάχνο της ήτανε καιρός μαρτυρικός...

Μια μέρα, που ο Ζίγκφριντ είχε βγει για κυνήγι, ακολουθώντας τα ίχνη της ελαφίνας βρήκε ανέλπιστα την Γενοβέφα και τον γιο του! 

Αποκαλύφθηκε η συκοφαντία του Γκόλου που τον σκοτώνουν, ενώ η Γενοβέφα επιστρέφει θριαμβευτικά στον πύργο της.

"H επιστροφή της Γενοβέφας"

Μπορεί να μην είμαι καλή στα παραμύθια, φίλοι μου αγαπημένοι...Θα το πω απλά...

Η συκοφαντημένη αγνότητα στο τέλος, θριαμβεύει, όπως συμβαίνει πάντα με ό,τι διάφανο, καθάριο και αληθινό...

Κι η Γενοβέφα, έγινε ηρωίδα! Έγινε έμπνευση!

Από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις στο χώρο της κλασικής μουσικής οι όπερες του Σατί ή του Σούμαν!

Μάλιστα, για τον τελευταίο ήταν το μοναδικό εγχείρημά του στο μουσικό δράμα, αφού στην εποχή του δεν στέφθηκε με επιτυχία.

Αλλά και στις μέρες μας δεν εκτελείται συχνά, παρότι είναι μια όπερα καθαρά Γερμανική, με χαρακτήρα ποιητικό, με επιρροές από το Βαγκνερικό μελόδραμα, που ο συνθέτης δίνει έμφαση στην εσωτερικότητα και το βαθύτερο νόημα του θρύλου.

Schumann: "Genoveva" Overture / Rattle · Berliner Philharmoniker

Το 1859 ο Όφφενμπαχ μας χαρίζει τη θαυμάσια ομώνυμη κωμική οπερέτα, απ'την οποία ακούμε το χαριτωμένο Galop...

Aπό τη Γενοβέφα του Όφφενμπαχ λίγο αργότερα παίρνει έμπνευση και ο Γιόζεφ Στράους, που παρουσιάζει ένα χαριτωμένο ρυθμικά και μελωδικά άκουσμα, τη γνωστή καντρίλια του, "Genofeva":

Εγινε λαϊκός μύθος, αγαπητός πολύ στα χρόνια του Μεσαίωνα, που διαδόθηκε σ'όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Λόγο στο λόγο φτάνει στον τόπο τον ελληνικό...κι ο μύθος γίνεται σκοπός περίτεχνος της μουσικής!Με μελωδία ροδόσταμο και ρυθμό τονισμένο!

Γίνεται χορός αγαπητός στα μέρη της Ηπείρου, που μοιάζει με συρτό ελληνικό, μαρτυρά όμως μια σχέση με Επτάνησα και Δύση...

Ένας σκοπός που κατατάσσεται στις πατινάδες και χορεύεται σαν συρτός στα δύο. Ξεκινά με αργό, δεξιοτεχνικό οργανικό σκοπό, που στο δεύτερο μισό του γίνεται γρήγορο...

Με περιθώρια αυτοσχεδιασμού στο βηματισμό, χoρός με γερό πάτημα και σιγουριά...

Η αστική επίδραση στο ύφος υποδηλώνει ότι πιθανότατα να προέρχεται από κάποια δυτική σύνθεση, που αναπροσαρμοσμένη αφομοιώθηκε και αγαπήθηκε από τους Ηπειρώτες, αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι το κομμάτι ήταν διασκευή από ιταλική οπερέτα, που πέρασε από τα Επτάνησα στα αστικά κέντρα της Ηπείρου. 

Η Γενοβέφα έγινε θρύλος! Έγινε έμπνευση για πιτόρους και μουσικούς. Έγινε όμως και κεχριμπαρένια μπύρα, τον ουρανίσκο να χαϊδέψει.

Απαλή σαν τ'αεράκι του πρωινού  μα και σκληρή όσο ο ήλιος το καταμεσήμερο. Αυτή η μπύρα πλουτίζει με χρυσάφι την καρδιά, με χρώματα το νου να ταξιδέψει ...να λυθεί η γλώσσα, να πει την ιστορία την παλιά, να φυσήξει τη σκόνη ...

Να γιομίσει μπουχό το μονοπάτι της μέρας ...

Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr

"Θάλασσα μάγισσα!"

Πήρα τη στροφή απότομα.
Η λαχτάρα μου να κατέβω από τ'αυτοκίνητο ήταν τόση, που το τρίξιμο στα φρένα δεν ενοχλούσε διόλου!
Τράβηξα το χειρόφρενο.Βγήκα ανυπόμονα ...
Πήρα την τσάντα και το καπέλο μου από το πίσω κάθισμα.
Κλείδωσα και προσπέρασα την καγκελόπορτα του εξοχικού μου.
Η εσωτερική ανάγκη μου εκείνη τη στιγμή είχε όνομα..."Θάλασσα".

Σε είχα αγναντέψει καθώς οδηγούσα στην εθνική συνειδητοποιώντας πως η θέα σου και μόνο, μετά από τόσους μήνες μού προκαλούσε εκείνη την υπέροχη ταχυκαρδία...
Τουμπερλέκια και τύμπανα εσωτερικά, που διατρανώνουν το σμίξιμό μας μετά από τόσο καιρό!

Πέρασα γρήγορα το δρόμο...έβγαλα τα παπούτσια και περπάτησα ξυπόλητη στα βότσαλα.
Ανασήκωσα τα μπαντζάκια του παντελονιού μου και παραδόθηκα άνευ όρων στο χάδι σου.
Ζητούσα το κύμα σου σε συναπάντημα ανώδυνο, να μου φιλήσει δειλά τις πατούσες...
Οι αστράγαλοι κρυφογελούσαν γι'αυτή τους τη δειλία ενώ τα γόνατα έτρεμαν, σα να παραπονιούνται, που εκείνα στερούνταν τα υδάτινα φιλιά σου.

Παίρνω βαθιά ανάσα κι η αύρα σου με τυλίγει, γλυκό ανεμάκι.
Πλάι στο κύμα σου, αντηχεί ο ήχος γλυκός του ονείρου, που με κρατούσε άγρυπνη του χειμώνα τις βροχερές μέρες
Το γαλάζιο σου δίνει χρώμα στο μουρμουρητό μου άσμα και οι αφροί σου, άσπρες παπαρούνες στο υγρό σου λιβάδι....

Η δίψα του σούρουπου χάνεται, όταν ανάβουν τα φώτα στην απέναντι όχθη...και μενεξεδιάζουν τ'ακρόγιαλα, πλουταίνοντας το έσω μου απ'τα μαλάματά σου, θάλασσα!
Και ροβολάνε δώθε-κείθε οι γλάροι...και στήνεται ένας μαγικός χορός χρωμάτων και εικόνων!

Κι οι μελωδίες σου αργές, τρυφερές ...από βελούδινες δοξαριές μιας αναπάντεχης συναυλίας με μαέστρο το μαργιόλικο τοπίο σου, θάλασσά μου μάγισσα!

"Θάλασσα μάγισσα

πόσο σ’ αγάπησα

Μάνα μου εσύ κι εγώ παιδί σου

Του χρόνου η αρχή

αόρατη κλωστή.

Μοίρα που μ’ έδεσε μαζί σου"

Σα στερημένη, παραμιλώ εκστατική αγναντεύοντας το θείο προικιό σου!!

To κείμενο δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr

https://www.pinterest.com/pin/184788390930364264/