Μάνος: "οι μεγάλοι κλέβουν, ενώ οι μέτριοι μιμούνται"

Αλησμόνητος και λατρεμένος μας!
Αληθινός καλλιτέχνης, o γεννημένος σαν σήμερα 23 Οκτώβρη 1925 στην Ξάνθη, σπουδαίος και μοναδικός, ο Μάνος της καρδιάς μας!!

Ένας δημιουργός, που "αδιαφορούσε για την δόξα, πίστευε στη μουσική, που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει βαθιά, κι όχι σ’ αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες συνήθειές μας", για να μιλήσω με τα δικά του λόγια...

Χωρίς έπαρση, αλλά και χωρίς να μασάει τα λόγια του!

Ετοιμόλογος, οξυδερκής, με ανεπτυγμένη αντιληπτική ικανότητα, με το θάρρος της γνώμης του, καίριος σε ό,τι διατύπωνε!
Είναι γνωστό πως είχε υιοθετήσει την άποψη του Στραβίνσκυ: "οι μεγάλοι κλέβουν, ενώ οι μέτριοι μιμούνται"!!
Και μη βιαστείτε να απαριθμήσετε πλήθος μοτίβων από κλασικά έργα, που εμπνεύστηκε...Μότσαρτ, Προκόφιεφ, Βιβάλντι, Σοστακόβιτς...

Είναι κλοπή το να εμπνέεσαι από κάποιον τη στιγμή που τα στοιχεία της εμπνευστικής ιδέας δεν παρουσιάζονται ατόφια, αλλά ανασχηματισμένα σε νέο μελωδικό σώμα;
Σίγουρα όχι!
Η ανάπλαση και η παραλλαγή τους μέσα από έναν προσωπικό μουσικό δρόμο αποτελεί ταλέντο και δύναμη φαντασίας και ευρηματικότητας...
Δεν συμφωνείτε;



"Όρνιθες" του Αριστοφάνη σάς καλώ να ακούσουμε σήμερα.

Η μουσική γράφτηκε για την παράσταση του  Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν,  πού παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο στα πλαίσια τού Φεστιβάλ Αθηνών το 1959, που αργότερα ο Χατζιδάκις επεξεργάστηκε εκ νέου και ηχογράφησε με τον τίτλο:
"Kαντάτα για μέτζο-σοπράνο, δύο βαρύτονους, μικτή και παιδική χορωδία και ορχήστρα".

Πρόκειται για διονυσιακού χαρακτήρα φιέστα ρυθμών και χρωμάτων!



Από αυτό το εξαιρετικό ακρόαμα, οι μελωδίες του οποίου αγαλλιάζουν την ψυχή μας, σάς καλώ να ακούσουμε το ορχηστρικό: "Καθολικόν".

Χατζιδάκις-Κουν

Ένα μέρος πλούσιας αντιστικτικής γραφής, που αν κανείς ακούσει προσεκτικά ξεχωρίζει μουσική φράση από το "μοτίβο της θύελλας" από το τρίτο μέρος της Σονάτας 17 για πιάνο του Μπετόβεν και το πρώτο μέρος της Συμφωνίας 38 σε Ρε μείζονα του Μότσαρτ, την επονομαζόμενη "της Πράγας", (από το 8:02).

Εξάλλου, οι μουσικολόγοι πολλές φορές έχουν συσχετίσει τους δυο κλασικούς για τα δυο έργα τους, όπου ο Μότσαρτ ακολουθεί μια ασυνήθιστη διάθεση, πλησιέστερη στο γοητευτικό δρόμο που χαράζει με το μοτίβο του στην τρίτη κίνηση ο Μπετόβεν δεκαπέντε χρόνια αργότερα.

Στην τέχνη, φίλοι μου δεν υπάρχει παρθενογένεση!Ας αρκεστούμε στην αισθητική απόλαυση που μάς προσφέρει  και στη μοναδικότητα της ένωσής μας -για όσο διαρκεί η επίδρασή της- από κοινή καλλιτεχνική συγκίνηση!

Το Χατζιδακικό απόσπασμα από τους ΟΡΝΙΘΕΣ:

η Μπετοβενική Σονάτα :

η Μοτσάρτια Συμφωνία, για σύγκριση.