Ντεμπισί: "Τα Χριστούγεννα των παιδιών που δεν είχαν σπίτι"

11 Δεκέμβρη και η μέρα σήμερα είναι αφιερωμένη στα ΠΑΙΔΙΑ...
Πολλοί είναι εκείνοι, που αναφέρθηκαν εκτός των άλλων, και στην αναγκαιότητα προστασίας και στήριξης των παιδιών-θυμάτων του πολέμου και της προσφυγιάς...
Αυτό έδωσε και την αφορμή να σάς καλησπερίσω με  Κλωντ Ντεμπισί και "Τα Χριστούγεννα των παιδιών που δεν είχαν σπίτι".
Ένα έργο, από τα τελευταία του γάλλου ιμπρεσιονιστή.

Γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 1915, την παραμονή της χειρουργικής επέμβασής του, αφού έπασχε από καρκίνο του εντέρου.
Εκτός από τη μουσική, ο συνθέτης υπογράφει και τα λόγια του τραγουδιού, που αποτελεί "επίθεση" στις χώρες που έφεραν τη φρίκη με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Συγχρόνως όμως είναι και μια τρυφερή προσευχή των παιδιών της Γαλλίας, μια ικεσία τους στο νεογέννητο Χριστό να προστατέψει τα ορφανά και άστεγα παιδιά.
Ένα τραγούδι διαμαρτυρίας μέσα από ένα περίεργο κράμα στοιχείων λόγιας μουσικής και λαϊκού τραγουδιού, που παραπέμπει σε μελωδία που εύκολα θα εκτελείτο από έναν «εξοργισμένο όχλο».

Τα άστεγα παιδιά της Γαλλίας φωνάζουν:

"Δεν έχουμε σπίτια πια! Τα πήρε όλα ο εχθρός!

Ακόμα και τα κρεβάτια μας!..

Έκαψαν το σχολείο, έκαψαν το δάσκαλό μας... 

Έκαψαν την εκκλησία και την εικόνα Σου, Χριστούλη... 

Έκαψαν και το γερο-ζητιάνο, που δεν μπορούσε απ’το κακό να τρέξει μακριά! 

Ω!ο μπαμπάς είναι στον πόλεμο κι η μαμά ανέβηκε στον ουρανό…

Χριστούλη μου, δεν θέλουμε παιχνίδια! 

Στείλε μονάχα της κάθε μέρας το ψωμί!..."

Tα γρήγορα περάσματα στο πιάνο, έκφραση της οργής, δίνουν έμφαση στη μελωδία, που παρακινεί τη φωνή να ακολουθήσει τον εμπνευσμένο, σχεδόν ποιητικό, λόγο του Ντεμπισί!

Το ακούμε από την εξαιρετική Βικτόρια ντε λος Άνχελες, μια από τις μεγαλύτερες υψιφώνους, με διαύγεια και φυσικότητα φωνής, που εκτός του οπερατικού ρεπερτορίου διέπρεψε στην ερμηνεία γαλλικών και γερμανικών τραγουδιών.
Στη συγκεκριμένη ερμηνεία της, πλούσια σε ηχοχρώματα μιας και τα νοήματα είναι βαθιά και ουσιώδη, καλεί τον ακροατή να την ακολουθήσει στο συναίσθημα, να απορήσει, να προβληματιστεί, να αποκωδικοποιήσει την κάθε λέξη, να αναζητήσει λύσεις σε ένα θέμα που ταλανίζει και τη δική μας εποχή δυστυχώς, αφού καθημερινά βλέπουμε σπαρακτικές εικόνες βομβαρδισμένων πόλεων, νεκρών, πληγωμένων ή ακρωτηριασμένων παιδιών, θαμμένων στα ερείπια.
Ας ευχηθούμε να διασφαλιστεί σύντομα η δυνατότητα ώστε τα παιδιά σε κάθε γωνιά του πλανήτη να μεγαλώνουν σε ασφαλές περιβάλλον με την αξιοπρέπεια και την ευημερία που δικαιούνται.

Claude Debussy: «Noel Des Enfants Qui N`ont Plus De Maisons»:

Ενα ποτάμι από νότες  οργής αποτελεί αυτή η σύνθεση του Ντεμπισί, ενός συνθέτη άκρως  ευαισθητοποιημένου πάνω στο θέμα των "παιδιών". Μην ξεχνάμε πως γοητευμένος από την παιδική ηλικία της Σουσού του, της κόρης του, έγραψε πάμπολλα έργα μέσα από τα οποία επιζητά να διερευνήσει  τη μουσική μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, ενσωματώνοντας ταυτόχρονα την εμπειρία από την ευτυχία  να βλέπεις ένα παιδί να μεγαλώνει....
Η μουσική προσευχή μας ας φτάσει έγκαιρα στα αυτιά των υπευθύνων. Ας υπενθυμίσει πως ο ανεκτίμητος θησαυρός μας  είναι μόνο τα παιδιά.
Τα παιδιά που πάνω τους στηρίζεται το μέλλον, και μεις ως ενήλικες -κι έχοντας  την ευθύνη του παρόντος- θα πρέπει να στρώσουμε κατάλληλα το δρόμο για να τον περπατήσουν...Τέρμα στην υποκρισία!

Συγκινητική είναι πάντα η έκφραση συμπαράστασης των παιδιών από τα ίδια τα παιδιά.
Έτσι, προτείνω να ακούσουμε και μια χορωδιακή ερμηνεία από τους "Μικρούς Τραγουδιστές του Παρισιού" ένα ιστορικό φωνητικό σχήμα αγοριών, που ο Νταριούς Μιγιώ αποκάλεσε "θαύμα πίστης, αντοχής, ενθουσιασμού και ταλέντου"!

Petits Chanteurs de Paris: Debussy - Noël des enfants