Τσαϊκόφσκυ: "Σερενάτα για την ονομαστική γιορτή του ΝΙΚΟΛΑΪ"

"6 Δεκεμβρίου, Αγίου Νικολάου"

Με ένα μουσικό έργο από τον Τσαϊκόφσκυ, δώρο για τη γιορτή του φίλου του Νικόλαου έρχεται η καλησπέρα μου, λόγω ημέρας και εορτής του Αγίου προστάτη των ναυτικών και όχι μόνο!

O Νικολάι ήταν ο νεότερος αδελφός του Άντον  Ρουμπινστάιν και ένας από τους πιανίστες της εποχής του, που ξεχώρισαν για την δεξιοτεχνία τους.Υπήρξε περίφημος επίσης συνθέτης, παιδαγωγός και δ/ντής ορχήστρας.
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ωδείου της Μόσχας το 1866, το οποίο διηύθυνε ως τον θάνατό του.
Στο Ωδείο, ο Νικολάι Ρουμπινστάιν τοποθέτησε ως δάσκαλο θεωρητικών τον Τσαϊκόφσκι, ενθαρρύνοντας τις μουσικές ικανότητές του.
Μεταξύ τους αναπτύχθηκε στενή φιλία, αν και ταραχώδης κάποιες φορές. Ο Τσαικόφσκυ θεωρούσε τον Νικολάι προστάτη και μέντορά του.
Τον αποκαλούσε "στεγνό και άκαρδο", καθώς υπήρξε ο πλέον απαιτητικός και δύσκολος  κριτής του.Όμως, συγχρόνως ήταν και ο ένθερμος υποστηρικτής του, γι'αυτό και η σχέση τους χαρακτηρίστηκε ως σχέση αγάπης-μίσους...
Πάντα όμως ο Τσαικόφσκυ έτρεφε απεριόριστη ευγνωμοσύνη για τον Νικολάι και τη στήριξη που τού παρείχε σε περιόδους δύσκολες και την εξέφραζε με αφιερώσεις έργων του προς το φίλο και συνεργάτη του.

Λέγεται πως τα  περισσότερα από τα έργα του Τσαϊκόφσκυ είναι αφιερωμένα στον Νικολάι Ρουμπιστάιν, παρά σε οποιονδήποτε άλλο.
Ανάμεσά τους και η "ΣΕΡΕΝΑΤΑ σε Λα Μείζονα" για μικρή ορχήστρα, που συνέθεσε το 1872, προκειμένου να παιχτεί στο  Ωδείο της Μόσχας  στις 6 Δεκέμβρη, ανήμερα στη Γιορτή του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ. 

Η παρτιτούρα της Σερενάτας με την αφιέρωση

Μουσική γιορτή, που κάθε χρόνο παραδοσιακά οργανωνόταν από τους καθηγητές και τους σπουδαστές του Ωδείου για τον δ/ντή τους, Νικολάι και την ονομαστική του εορτή.

Η παρτιτούρα που δόθηκε στον Ρουμπινστάιν από τον Τσαικόφσκυ έφερε την αφιέρωση:
"Στον Νικολάι, βιρτουόζο πιανίστα και ιδρυτή του Ωδείου της Μόσχας"

Πρόκειται για ένα ολιγόλεπτης διάρκειας "Andantino quasi Allegretto" και παρότι είναι σχετικά άγνωστο έργο, διακρίνεται για τον έντονο λυρισμό του.
Σύντομη και απέριττη σύνθεση ακολουθεί τα πρότυπα της σερενάτας με εισαγωγή του μοτίβου από το ορχηστρικό σύνολο που μετά τη μικρή του αρμονική ανάπτυξη επιστρέφει στα ξύλινα πνευστά ενδύοντας το άκουσμα με περισσότερο ρομαντισμό.
Ο μεταξύ τους διάλογος συνεχίζεται παρεμβάλλοντας ένα δευτερεύον θέμα που με την υπόμνηση των κόρνων επαναφέρει το αρχικό θέμα με μετατροπία σε παραλλαγή.
Η σερενάτα ολοκληρώνεται με τα χάλκινα να υπογραμμίζουν σθεναρά τις τελικές νότες, προσφέροντας  λαμπρό καταληκτικό επιστέγασμα στο αφιερωματικό αυτό έργο.

Tchaikovsky: "Serenade for Nikolay Rubinstein's Name-Day":