"Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων-Μουσικές Περιπέτειες"

 "Alice with rabbits in wonderland",Frederick Morgan

Περασμένη η ώρα κι η φαντασία άρχισε τα παιχνιδίσματα...
Κλείνεις τα μάτια...χρώματα λαμπερά και καθάρια! Στο πράσινο της γης κυριαρχεί το λευκό από τις μαργαρίτες που ορθώνουν το κεφαλάκι τους, να τις δεις και να συνομιλήσεις μαζί τους...

Και κει, να σου κι ένα κουνέλι να στέκεται στα δυο πισινά του πόδια ,όλο κόρδωμα και χάρη...

-Με γελούν τα μάτια μου;

Φοράει φράκο και καπέλο, κουνάει τα μουστάκια κι αρχίζει να τρέχει...
Από πίσω και γω...
Χάνεται σε μια λαγότρυπα...
Τολμώ...Κλείνω τα μάτια σφιχτά και μπαίνω...
Κατρακυλώ στο κενό και προσγειώνομαι στη ..."χώρα των Θαυμάτων!"

Κάπως έτσι εχει χαραχτεί  στη μνήμη μου η Αλίκη...Η Αλίκη του Λιούις Κάρολ,που μας ταξίδεψε στα μικράτα μας στη "χώρα των θαυμάτων"!

Προκειμένου να ευχαριστήσει την Άλις, μια μικρή του φίλη και τις αδερφές της,ο Κάρολ ξεκινά την αφήγηση ενός παραμυθιού που έμελλε να γίνει ένα από τα δημοφιλέστερα λογοτεχνικά βιβλία όλων των εποχών.

Η κανονική έκδοση του βιβλίου έγινε σαν σήμερα 26 Νοεμβρίου 1865 και δίνει την αφορμή της καλησπέρας μου.

Να και μια φωτογραφία της μικρής Alice Liddell ,που ενέπνευσε στο συγγραφέα την ιστορία και τον τίτλο του βιβλίου.Η φωτογραφία εχει τραβηχτεί από τον ίδιο τον Λιούις:

Φυσικά η κλασική μουσική δεν έμεινε ασυγκίνητη από την Αλίκη και τις περοπέτειές της...

Στα  "Choral της Αλίκης" του  Irving Fine, χρησιμοποιείται το κείμενο από το βιβλίο του Λιούις. 

"The Lobster Quadrille"

"Will you walk a little faster? said a whiting to a snail,

Theres a porpoise close behind us, and hes treading on my tail.

See how eagerly the lobsters and the turtles all advance!

They are waiting on the shingle—will you come and join the dance?

Will you, wont you, will you, wont you, will you join the dance?

Will you, wont you, will you, wont you, wont you join the dance?

You can really have no notion how delightful it will be

When they take us up and throw us, with the lobsters, out to sea!"

But the snail replied, Too far, too far! and gave a look askance

Said he thanked the whiting kindly, but he would not join the dance.

 Would not, could not, would not, could not, would not join the dance.

Would not, could not, would not, could not, could not join the dance.

What matters it how far we go? his scaly friend replied.

There is another shore, you know, upon the other side.

The further off from England the nearer is to France—

Then turn not pale, beloved snail, but come and join the dance.

Will you, wont you, will you, wont you, will you join the dance?

Will you, wont you, will you, wont you, wont you join the dance?

Την  εικονογράφησή του έκανε ένας λαμπρός καλλιτέχνης της εποχής, ο Sir Arthur Tenniel :

 "Alice and  dodo"

"Through the Looking-Glass"

Το 1994 ο Federico Ibarra γράφει τη  δίπρακτη όπερα "Alicia" , απ'όπου ακούμε τη  "χελωνόσουπα" :

Λεπτή φαντασία,παιδικός αυθορμητισμός, που όμως μέσα από τον υπέροχο λόγο του συγγραφέα περνούν με τρόπο παραμυθικό όλη η παράνοια της Βικτωριανής κοινωνίας και των αντιλήψεων, που την καθορίζουν.

Απίστευτες καταστάσεις...ένας κόσμος θαυμάτων, με την διαπίστωση πως η μετάβαση από την παιδικότητα στον κόσμο της ενηλικίωσης, οδυνηρή!

"Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", Jessie Smith 

Tο 1886 γράφτηκε το πρώτο μιούζικαλ με θέμα τις περιπέτειες της Αλίκης!
Συγκεκριμένα, ήταν μια μουσική παντομίμα, ένα "μουσικό όνειρο" σε δυο πράξεις, που λέγεται πως είχε μεγάλη επιτυχία.

Στην εποχή μας, μια σύγχρονη εκδοχή της Αλίκης παρουσιάζεται σ'ένα άλλο μιούζικαλ, με τίτλο "Στη χώρα των θαυμάτων, η νέα Αλίκη", επίσης με επιτυχία.

Η μουσική είναι του Frank Wildhorn και βασίζεται στην ιστορία της Αλίκης του Λιούις Κάρολ, που μέσα από το μαγικό καθρέφτη μεταπηδά στο ρόλο μιας συγγραφέως επίσης με το ίδιο όνομα, παρουσιάζοντας τη ζωή της.

Από τη σκηνή, όπου η Αλίκη βρίσκεται στη σάλα των κατόπτρων και συνειδητοποιεί ότι η αγάπη για τη γνώση, την έφερε στη χώρα των θαυμάτων, ακούμε το τραγούδι : "Once More I Can See"

Ούτε, όμως και η μοντέρνα μουσική αφήνει την Αλίκη στην ησυχία της!
Πολλοί, ροκ, ποπ, φολκ και indie  καλλιτέχνες και  συγκροτήματα εμπνέονται από το στόρυ της μικρής δεσποινίδας...

Ανάμεσά τους τα θρυλικά σκαθάρια.Το 1967 ο Λέννον με τους Beatles γράφoυν το τραγούδι "I am the walrus", στηριζόμενος στην "Αλίκη" και το ποίημα του Λιούις : "The walrus and the Carpenter"

--------------

"Φώκια και Μαραγκός συνομιλούν με τα στρείδια"

Οι Aerosmith στο τραγούδι τους "Sunshine" κάνουν λόγο για την Αλίκη, αλλά και άλλους χαρακτήρες του βιβλίου.Το βίντεοκλίπ τους είναι υπέροχο!!Παρακολουθείστε το!

"I followed Alice into Wonderland 

I ate mushroom and I danced with the queen.."

Ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων με τα ζωόμορφα πλάσματα και τις ενσαρκωμένες μορφές, όπως τα τραπουλόχαρτα, όπου η Αλίκη διαπιστώνει ότι στην παράξενη αυτή χώρα δεν υπάρχουν οι έννοιες της λογικής, της συνέπειας, του νοήματος των πράξεων και πως επικρατούν οι ανατροπές.

Με άλλα λόγια, η Αλίκη ενηλικιώνεται...

Η ασφάλεια του παιδικού κόσμου καταρρίπτεται.

Η χώρα των θαυμάτων, η χώρα των μεγάλων είναι ο τόπος των ανατροπών.

Γι'αυτό η Αλίκη χάνει την ταυτότητά της.Την αποκτά πάλι, όταν επανέλθει στον κόσμο της αθωότητας, κει που όλα είναι πραγματικό παραμύθι!

("Η Αλίκη με τους φίλους της", γλυπτό στο Central Park - Νέα Υόρκη)

Σκέφτομαι να σας αφήσω με μια γλυκιά γεύση...Μια καληνύχτα μελωδική, πασπαλισμένη με μπόλικη παραμυθόσκονη...μνήμες, γλυκές και τρυφερές των παιδικών μας χρόνων ...

Ας βάλουμε λίγο χαμόγελο στην άχαρη καθημερινότητά μας!!!

Απόψε, το χαμόγελο λέγεται "Αλίκη"!!!

Ας γίνουμε ταξιδευτές στη μαγική, τη Χώρα των Θαυμάτων!!!

Καλή σας νύχτα!!!