"ΜΟΤΣΑΡΤ και ΜΟΝΕ: 5 Δεκέμβρη η κοινή τους μέρα"

Σαν σήμερα έφυγαν δυο μεγάλοι καλλιτέχνες.
Ένας μουσικός κι ένας ζωγράφος.

Το 1791 στη Βιέννη ο Βόλφγκαγκ.Α.Μότσαρτ και το 1926 ο ιμπρεσσιονιστής Κλωντ Μονέ.

Ο Μότσαρτ, το "παιδί θαύμα", που δικαιολογημένα πήρε αυτόν τον τίτλο αφού από τα πέντε μπορούσε να συνθέτει, να εκτελεί κλαβεσέν και βιολί!!

Αξιοθαύμαστη ήταν και η μουσική του μνήμη!
Λέγεται πως έφηβος ακόμη όταν καλεσμένος του Πάπα ταξίδεψε στη Ρώμη άκουσε τη λειτουργία του Αλλέγκρι "Μισερέρε", έργο που αγαπούσε τόσο πολύ ο Πάπας, που δεν επέτρεπε να ακουστεί πουθενά αλλού εκτός από το Βατικανό!
Ο μικρός Βόλφγκανγκ ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που κάθισε και έγραψε όλο το έργο από μνήμης!Η ικανότητά του να θυμάται με ακρίβεια όλες τις νότες προξενούσε τον θαυμασμό του κόσμου σε όλη του τη ζωή.

Τι να πρωτοπείς για το Μότσαρτ; Ένα φαινόμενο της μουσικής, βιρτουόζο εκτελεστή, συνθέτη από πολύ μικρή ηλικία, με άψογο μουσικό αυτί και μνήμη !

Λίγο έως πολύ αυτά είναι γνωστά.
Εκείνο, που ίσως δεν ειναι γνωστό είναι πως μιλούσε 5 γλώσσες, και διάβαζε κλασικούς συγγραφείς.Κάθε νέο επίτευγμα της εποχής του τον ενδιέφερε αφάνταστα!
Επίσης συζητούσε για την πολιτική. Ένας γνήσιος εκφραστής του ευρωπαϊκού διαφωτισμού!

Ο έτερος της αποψινής παρέας, ο γάλλος ιμπρεσιονιστής Κλωντ Μονέ.



 Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ, "Impression, soleil levant" ("Εντύπωση, Ανατέλλων ήλιος") ενέπνευσε στην χρήση του όρου Ιμπρεσιονισμός .

Ο Όσκαρ Κλωντ Μονέ δεν ήταν τέλειος μαθητής αλλά στη διάρκεια των μαθημάτων του γέμιζε τα βιβλία του με σκίτσα!
Οι πίνακές του εμπνέονται από τη φύση,και αναδεικνύουν την εντύπωση της στιγμής!

"Για μένα το θέμα έχει δευτερεύουσα σημασία. Με ενδιαφέρει να αποδώσω αυτό που ζει ανάμεσα σε μένα και στο θέμα!", έλεγε.

Δαμάζει το φως κι αποτυπώνει λιτά κι ελεύθερα με πινελιές αυθόρμητες, συχνά ατσούμπαλες!


Ας δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να γνωρίσει την αγαλλίαση της ψυχής παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο με μερικούς από τους πίνακες του ιμπρεσσιονιστή Μονέ συνοδευμένα με το λυρικό αντάτζιο από το κοντσέρτο για κλαρινέτο και ορχήστρα του Μότσαρτ!
Ένα κονσέρτο που συνέθεσε ο Μότσαρτ το 1791, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, που φέρει και τον τίτλο "Φθινοπωρινό", εξαιτίας του λυρικού του 2ου μέρους, αντάτζιο.
Ο συνθέτης αφιέρωσε το έργο στον διακεκριμένο βιεννέζο κλαρινετίστα Άντον Στάντλερ.

Ομιχλώδεις σκηνές, ανατολές και ηλιοβασιλέματα, κήποι και νούφαρα, ειδυλλιακές τοπιογραφίες, πορτραίτα και νεκρές φύσεις, που όμως κρατούν μέσα μας ζωντανή την ελπίδα πως η ομορφιά είναι γύρω μας κι αντιφεγγίζει στη ρόδινη ατμόσφαιρα με περισσή γλυκύτητα...

To Clarinet concerto σε A major, K. 622, με το τρυφερότατο αντάτζιό του, η φήμη του οποίου εκτοξεύτηκε όταν ακούστηκε στο βραβευμένο με Όσκαρ ρομαντικό δράμα του Σίντνεϊ Πόλακ: "Πέρα από την Αφρική", γράφτηκε αρχικά για "Bassethorn-μπασέτ κόρνο" και μεταγράφηκε αργότερα για κλαρινέτο.

Το Bassethorn είναι ένα άλτο κλαρινέτο που παρουσιάστηκε περί το 1760 στη Βαυαρία,  δημοφιλές στα τέλη του 18ου αι. σε έργα της σχολής του Mανχάιμ και του Μότσαρτ.
Όμως στο γύρισμα του αιώνα  χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα από τους συνθέτες, με τα παλιά έργα που είχαν γραφτεί γι' αυτό το όργανο, να μεταγράφονται για κλαρινέτο.
Τις τελευταίες δεκαετίες κατασκευάστηκαν μερικά μπασέτ κόρνα σύμφωνα με τα παλιά πρότυπα.
Ένας από τους μεγάλους και πολυβραβευμένους του οργάνου είναι ο αμερικανός  David Shifrin, ο οποίος βοήθησε στη διάδοση χρήσης του Basset και μάλιστα ο πρώτος που ηχογράφησε το κονσέρτο σε Λα του Μότσαρτ  στην αρχική του μορφή με την ορχήστρα της πόλης του Σιάτλ.

Έχει επανειλημμένως συνεργαστεί με τον  ταλαντούχο Τζεράρντ Σουάρζ, μαέστρο και καλλιτεχνικό δ/ντή της Seattle Symphony Orchestra, υπό την μπαγκέτα του οποίου ακούμε το λυρικό αντάτζιο, 2ο μέρος του Μοτσάρτιου κονσέρτου, ηχογράφηση του 1985 σύμφωνα με τα παραπάνω πρότυπα, που οι μουσικοκριτικοί ψήφισαν ως "Ηχογράφηση της Χρονιάς":

Μότσαρτ και Μονέ...Μια συνεύρεση μέσα στη γκρίζα εικόνα του χειμώνα, που'γινε μαγικό ταξίδι στην ψυχή, με δυο χαρισματικές προσωπικότητες!
Σκάλισα γλυκά το παρελθόν, όπως αρμόζει στην ευαισθησία τους...
Ο θάνατος τούς συνάντησε την ίδια μέρα ημερολογιακά...Εγώ ανακάλυψα το σημείο συνάντησής τους πάνω στην ομορφιά των δημιουργιών τους κι η ψυχή...αγαλλίασε!