Μπαρενμπόιμ: η Μουσική μάς διδάσκει την αποδοχή του αναπόφευκτου..

Αχνοσβιέται το θαμπό φως της μέρας...ώρα μυροφόρα, του σούρουπου η ώρα...με ζεστό ρόφημα, ένα καλό βιβλίο και τη μουσική επιλογή, που οι σελίδες του προστάζουν...

Υπέροχες, φιλοσοφημένες σκέψεις του γεννημένου σαν σήμερα ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΑΡΕΝΜΠΟΪΜ, όχι μόνο για μουσικούς, αλλά και για όσους έχουν την περιέργεια να ανακαλύψουν τις αναλογίες ανάμεσα στη μουσική και τη ζωή, καθώς και τη σοφία που μονάχα ένα σκεπτόμενο αυτί μπορεί να κατανοήσει. Αυτό δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των μουσικών, φίλοι μου...

Καλησπέρα, με κάποιες σκέψεις του εορτάζοντος μεγάλου πιανίστα, μαέστρου, συγγραφέα και ειρηνιστή...

(Ξεφυλλίζουμε με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια - 15 Νοέμβρη 1942)

"...Καθώς η Ιστορία, όπως και η Μουσική κινείται μέσα στο χρόνο, ένα γεγονός μπορεί ν΄αλλάξει, όχι μόνο τον τρόπο που προσεγγίζουμε το μέλλον, αλλά και τον τρόπο που βλέπουμε το παρελθόν. Στη Μουσική, αυτό συμβαίνει όταν μια ξαφνική, κάθετη πίεση ασκηθεί στην οριζόντια πρόοδό της, κάνοντας αδύνατο γι'αυτή να συνεχίσει όπως μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Στο τελευταίο μέρος της 9ης του ΜΠΕΤΟΒΕΝ, η μουσική σταματά τελείως σε μια sostenuto fortisimmo συγχορδία στο στίχο: 

"Und der Cherub steht von Gott-και το Χερουβείμ στέκεται ενώπιον του Θεού".

Η μουσική περνάει από τη Λα μείζονα στη Φα μείζονα στην επανάληψη της φράσης "ενώπιον του Θεού".
Αυτό που συμβαίνει μετά είναι κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσε κανείς να το προβλέψει:
Οταν η μουσική ξαναρχίζει, είναι σε καινούργιο κλειδί, νέο τέμπο και πνεύμα, που οδηγούν σε διαφορετική κατεύθυνση:με μια έννοια , ακριβώς όπως ο κόσμος πήρε διαφορετική κατεύθυνση την 11 Σεπτεμβρίου του 2001.

Η Μουσική μάς διδάσκει ότι πρέπει να αποδεχόμαστε το αναπόφευκτο ενός γεγονότος που αλλάζει με τρόπο αμετάκλητο την πορεία των γεγονότων. Παρόλο που έπειτα από μια μεγάλη καταστροφή, μπορεί κάποιος να έχει είτε ένα παράλογο συναίσθημα αισιοδοξίας, είτε ένα παράλογο συναίσθημα απαισιοδοξίας, οι αμπώτιδες και οι πλημμυρίδες της ζωής, όπως και κείνες της μουσικής, είναι στοιχεία που δεν μπορεί να τα αρνηθεί κανείς..."

(Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΙΝΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, BARENBOIM DANIEL, σελ 28-29)

<<Beethoven: Symphony No 9, Mοv, 4 / Barenboim-Divan Orchestra>>

To απόσπασμα του βιβλίου αναφέρεται σε ό,τι ακούγεται στο 11:08, όμως ακούστε το -αν όχι από την αρχή- από το 10:44 για να έχετε μια ολοκληρωμένη ηχητική εικόνα της μεταστροφής.

Χρόνια Πολλά στον αγαπημένο μας Ντάνιελ, που εκτός από τις αισθητικές απολαύσεις, που μας χαρίζει, μάς διδάσκει ποικιλοτρόπως...

Κυρίως όμως διδάσκει πως η Μουσική δεν χρειάζεται ερμηνεία, χρειάζεται μελέτη του κειμένου της και την ικανότητα εκτελεστή και ακροατή να γίνεται ένα με το έργο ενός ανθρώπου, του δημιουργού...

***

Γενικά στοιχεία για τον Μπαρενμπόιμ μπορείτε να διαβάσετε σε παλιότερο κείμενό μου εδώ.