"Στο Λαβύρινθο του Ρος Ντέηλυ"

Ταγμένη στην φαντασία, λέω να είναι η μέρα μας!!
Και μ' όνειρα  μύθων να κυλήσουν οι στιγμές της!

Έφυγε νέος απ'τη χώρα του....ταξίδεψε πολύ...περιπλανήθηκε στον κόσμο...ώσπου τον μάγεψε
ο τόπος της Κρήτης, οι άνθρωποι, οι μουσικοί της!

Πρόκειται για τον ιρλανδό Ρος Ντέηλυ, "μουσικό διανοούμενο", που από το 1975 ζει στην
Ελλάδα αφιερωμένος στην παραδοσιακή μουσική.
Έχει δώσει νέα πνοή στις παραδοσιακές μουσικές του κόσμου, παντρεύοντας μ'αγάπη
ανήκουστη την κρητική λύρα, τον ταμπουρά και το σάζι με την αφρικανική κόρα, το αρμένικο
ταρ, το ινδικό σιτάρ...ή το ραμπάμπ, ένα όργανο, που μοιάζει με το ινδικό σαρόντ...
Κατασκευαστής ο ίδιος ιδιαίτερων οργάνων,"αλλοιώνει" ήχους και ύφος κάνοντας το
 παραδοσιακό να μοιάζει μοντέρνο ...


Στο "Λαβύρινθό" του, τη σχολή μουσικής του και χώρο συνάντησης για τις μουσικές όλου του
 κόσμου, σε καλεί να μπερδευτείς, να εξερευνήσεις , ν'ανακαλύψεις τη διέξοδο που σου δίνει
 αυτό το ανακάτεμα!


Μια αέρινη σύνθεσή του, που αγαπώ πολύ είναι το "Όνειρο της Ιοκάστης".

Ήχοι-κεντίδια υφασμένα σ'αργαλειό με στημόνι και υφάδι.
Η κυρά της νύχτας με τ'αργυρό πρόσωπο και την άχρονη ηλικία πιάνει το ράγκα να το πλέξει
μ'ένα ταξίμι ονειροπόλο ...
Χορδοτσιμπήματα ξεδιπλώνουν το μύθο στο πρώτο σινιάλο της νύχτας, που αράζει το "όνειρο".

Όνειρο γι' άλλους πάμφωτο και γι'άλλους κατασκότεινο.
Κι αλήθεια τι χρειάζεται κάποιος για ν'απαγγείλει ένα όνειρο;
Ενα ταξίμι, το μουρμουρητό του κεμετζέ και το σιτάρ να ξύνει μ'ένα κόκκαλο...Δόξα της αφής!!!
Και τότε να σου!Ροές ακράτητες!
Τι τρέχει;...Αίμα; ...Δάκρυ;...Κι αν είναι δάκρυ, λύπης ή χαράς;...
Ποιος νοιάζεται;
Στην υγρή τους επιφάνεια επιπλέει μια ψυχή μαζί με τ'όνειρο της Ιοκάστης...

Ο  Ρος Ντέηλυ γεννήθηκε σαν σήμερα...

Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr