"Χωρίς καμμιά προσοχή κι ανησυχία!"

 Πόλκα:Γιόζεφ Στράους:"Ohne Sorgen-χωρίς προσοχή, χωρίς ανησυχία"

"Δεν αισθάνομαι  καλά!

Το πρόσωπό μου κάτωχρο, τα μαλλιά μου πέφτουν και νοιώθω ατονία!

Οι θολούρες στο μυαλό μου δεν αφήνουν τη σκέψη μου να συγκεντρωθεί στη δουλειά...

Φοβάμαι..."

Μ'αυτά τα λόγια έκλεισε το γράμμα στη γυναίκα του Καρολίνα, στο τέλος του καλοκαιριού,ο Γιόζεφ. Βρισκόταν στο Παβλόσκ απ'τις αρχές της άνοιξης, προκειμένου να συντονίσει τη διεξαγωγή των συναυλιών στη Ρωσία.
Ο Γιόζεφ, μεσαίος γιος του Γιόχαν Στράους, αδερφός του Γιόχαν και του Έντουαρντ, παρότι ταλαντούχος στη μουσική, κατόπιν υπόδειξης του αυταρχικού πατέρα του σπούδασε μηχανολογία στο Πολυτεχνείο της Βιέννης και κατετάγη στον αυστριακό  στρατό των Αψβούργων με αυτή την ειδικότητα.

Τα τρία αδέλφια Στράους.Από αριστερά:Έντουαρντ,Γιόχαν ΙΙ,Γιόζεφ

Ταλαντούχος σε κάθε μορφή τέχνης!Ζωγράφος, ποιητής, τραγουδιστής, συνθέτης, βιρτουόζος του βιολιού, αλλά και εφευρέτης!
Σχεδίασε ένα όχημα-άλογο με περιστρεφόμενη βούρτσα σάρωσης δρόμων, που κατασκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από το δήμο της Βιέννης και δημοσίευσε δύο βιβλία για θέματα μαθηματικών.

"Δεν πρέπει να φοβάμαι,το ξέρω...

Ο φόβος δεν έχει καμιά ιδιαίτερη δύναμη, εκτός αν τον δυναμώσεις υποκύπτοντας σ’ αυτόν...

Μα, η αγωνία έχει φωλιάσει μέσα μου, με πιέζει, με απειλεί..."

Ο Pepi, έτσι φώναζαν χαϊδευτικά τον Γιόζεφ η οικογένεια και οι στενοί του φίλοι, ήταν ντροπαλός, εσωστρεφής και ευαίσθητος ως παιδί.
Φιλάσθενος, μιας και από μικρή ηλικία είχε έντονους πονοκεφάλους, μέχρι λυποθυμίας, πολλές φορές!

"Θα γνωρίσεις πολλές ήττες στη ζωή σου, αλλά ποτέ μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να νικηθεί'", 

σκέφτηκε ο Γιόζεφ.

Όλα βρίσκονται στο μυαλό μας, τελικά...

Γκρίζο, μελανό, μαύρο.Του φόβου τα χρώματα...

Εγώ όμως, αγαπώ την ώχρα του ήλιου, το ροδί και το πορφυρό της χαράς...

Κόντρα στη γκίνια, ας διπλώσω το φόβο στο φύλλο, να το πάρει ο άνεμος..."

Έπιασε το δοξάρι.
Μια μελωδία γρήγορη, ανέμελη άρχισε να χορεύει.
Η αγωνία και ο φόβος πολλές φορές, οδηγούν σε μονοπάτια μοναδικής δημιουργίας!

Το βιολί έπαιζε, σχεδόν μόνο του,"χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα, χωρίς προσοχή..."

Mε οδηγό τη δύναμη της θέλησης και την αισιοδοξία, είχε προκύψει μια πόλκα γρήγορη στο ρυθμό, με ζωντανό πνεύμα, λεπτή γοητεία, παιχνιδιάρικο ύφος και μια ελαφρότητα στην έκφραση, που έδινε την αίσθηση της γιορτής.

Το αποδείκνυε η σύλληψή του για το γελαστικό επιφώνημα "Χα,χα,χα!!!", των εκτελεστών...

Μια πόλκα με διάθεση πανηγυρική,"χωρίς ανησυχία" για το τί επιφυλάσσει το μέλλον.
Το κλειδί της επιτυχίας είναι να επικεντρώσουμε τη συνείδησή μας σε αυτά που θέλουμε, όχι σε αυτά που φοβόμαστε.

"Ο Pepi είναι ο πιο προικισμένος ! Εγώ,απλά,είμαι πιο δημοφιλής ..." ,

είχε πει κάποτε ο Γιόχαν Στράους για τον αδερφό του.

Ο τάφος του Γιόζεφ στη Βιέννη

Η αισιοδοξία είχε δώσει το χέρι στο χαμόγελο ...
Οι παράλληλοι δρόμοι τους θα οδηγούσαν σε μικρά ή και, ποιος ξέρει, σε μεγάλα σύμπαντα!...

Ο Γιόζεφ ήταν ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα.
Το αξιοσημείωτο γι' αυτό το παιχνιδιάρικο, χαρούμενο κομμάτι είναι η αγωνία από την οποία προέκυψε.

Μια πόλκα-schnell (γρήγορη ρυθμικά), ανέμελη, "ohne sorgen" (χωρίς προσοχή), που έγινε αποδεκτή από το κοινό με μεγάλο ενθουσιασμό, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο του Παβλόσκ, σαν χτες, 22 Σεπτεμβρίου του 1869.

Απερίγραπτη η δύναμη της θέλησης, τελικά!που ούτε κι εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε!
Κι όταν την ανακαλύψουμε μένουμε άφωνοι με το ανάστημά της...και το ρίχνουμε στην πόλκα!!
Μια πόλκα ευφρόσυνη, στο ύφος της ψυχής, που πανηγυρίζει για το τι κατάφερε!!!

Josef Strauss :"Ohne Sorgen", Herbert Von Karajan και Φιλαρμονική Βιέννης 

(Ακούστε το πρώτο γελαστικό επιφώνημα στο 0:45)

Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr