Ο γάμος του Πηλέα και της Θέτιδας, θέμα στην πρώτη σωζόμενη βενετσιάνικη όπερα...

Hendrick van Βalen, "Le nozze di Teti e Peleo"

 

Στην κορυφή του Πηλίου μεταφερόμαστε, καθώς "σήμερα γάμος γίνεται!"

Νύφη η Θέτιδα, μια απ’ τις πενήντα κόρες του Νηρέα, η πιο όμορφη! Η Θέμις είχε προειδοποιήσει τον Δία πως αν η Θέτις παντρευόταν θεό, ο γιος που θα γεννούσε θα γινόταν κυρίαρχος του κόσμου και γι’ αυτό ο Δίας αποφάσισε να την παντρέψει με θνητό. Ετσι, ταίρι της καθ' υπόδειξη του Δία γίνεται ο γιος του βασιλιά της Αίγινας, Αιακού, ο Πηλέας...

Ο γάμος ήταν μεγαλοπρεπέστατος, ο Μουσηγέτης Απόλλων έπαιζε τη λύρα του κι οι Μούσες τραγουδούσαν!

Στο γάμο καλεσμένοι ήταν όλοι οι  Ολύμπιοι θεοί, εκτός από την Έριδα...

Θυμωμένη και για να εκδικηθεί,  άφησε πάνω στο γαμήλιο τραπέζι ένα χρυσό μήλο για την ομορφότερη θεά με την επιγραφή "τη καλλίστη", που προκάλεσε καυγά μεταξύ των θεών Ήρας,  Αθηνάς και Αφροδίτης. Τη διαμάχη έλυσε ο Πάρης, ως γνωστόν, καθ’ υπόδειξη του Δία. Λύση πρόσκαιρη, γιατί  έγινε αφορμή για τον περιβόητο Τρωικό πόλεμο. 

Francesco Cavalli

Το μυθολογικό θέμα των γάμων του Πηλέα και της Θέτιδας είναι η βάση της πρώτης σωζόμενης βενετσιάνικης όπερας. Δημιουργία του Φραντσέσκο Καβάλλι, με πρόλογο και τρεις πράξεις κι έκανε πρεμιέρα σαν σήμερα, 24 Ιανουαρίου 1639 στο Teatro San Cassiano της Βενετίας. 

Ο  Καβάλι πλάθει ένα έργο με πλούσια σκηνική δράση, τρομερά απαιτητικό, με περίπλοκο θεατρικό σκηνικό, ιδιαίτερα στις  σκηνές της θεϊκής παρέμβασης.

Ενας από τους δημοφιλέστερους συνθέτες της όπερας μπαρόκ, ο Φραντσέσκο Καβάλι πορεύεται στον δρόμο που άνοιξε  ο Μοντεβέρντι. Προσφέρει  δηλαδή ένα ευχάριστο θέαμα, που στον καιρό του στα δημόσια θέατρα της Βενετίας για τα οποία και ήταν γραμμένα, είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία, καλλιτεχνική και εισπρακτική.
Επίσης, ωραία μουσική, απρόσκοπτη ροή και με πλοκή που περιέχει χαρακτήρες δραματικούς και κωμικούς, και τις εναλλαγές ανάμεσα σε σοβαρό και κωμικό να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και την απόλαυση του θεατή.

Francesco Cavalli: "Le nozze di Teti e di Peleo, Act I-Scene 3":