Μια φορά κι έναν καιρό, στην παραδεισένια αυτή πόλη της ανατολικής Κίνας, Χανγκτσόου, ζούσε ο Γιου, πλούσιος, ευγενικής καταγωγής.Ο Γιού είχε μια κόρη, την όμορφη Τσου, που εκτός από ομορφιά, διέθετε και κοφτερό μυαλό.Η δίψα της για γνώση και μάθηση ήταν απεριόριστη.Όμως παραδοσιακά εκείνα τα χρόνια στην Κίνα απαγορευόταν στις γυναίκες να φοιτούν σε σχολεία και να λαμβάνουν μόρφωση, αφού κάτι τέτοιο ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών.
Η Τσου,εύστροφη καθώς ήταν, έπεισε τον πατέρα της να της επιτρέψει να μεταμορφωθεί σε αγόρι, εκείνος να καλύψει την ψεύτικη ταυτότητά της κι έτσι να καταφέρει να φοιτήσει στην Ακαδημία της κοντινής μεγαλούπολης.
Στο ταξίδι της στην πόλη συναντήθηκε με το φτωχό λόγιο Λιανγκ. Αφού διαπίστωσαν πως έχουν κοινά ενδιαφέροντα, αποφάσισαν να μοιραστούν το δωμάτιο διαμονής τους την περίοδο των σπουδών τους. Στην πορεία του χρόνου έγιναν καλοί φίλοι.Μαζί μελετούσαν, μαζί έτρωγαν, συζητούσαν ατέλειωτες ώρες, έκαναν περιπάτους στην όμορφη Δυτική λίμνη...
Καθώς οι μήνες και τα χρόνια περνούσαν έγιναν αχώριστοι σύντροφοι, και η Τσου συνειδητοποίησε πως τα βέλη του έρωτα στόχευσαν την τρυφερή καρδιά της, που χτυπούσε σε ρυθμούς τρελής ταχύτητας για το φτωχό συμφοιτητή της, ενώ εκείνος ούτε που φανταζόταν ότι ο φίλος του ήταν ένα κορίτσι δεξιοτεχνικά μεταμορφωμένο σε άντρα!
Η συμπάθεια, που έτρεφε όμως και ο Λιανγκ για τον αδερφικό του φίλο ήταν ανεξήγητη!Και στη φωτιά θα μπορούσε να πέσει γι’αυτόν!
Η Τσου, εύστροφη καθώς ήταν σκέφτηκε ένα σχέδιο. Είπε στο Λιανγκ πως επειδή τον εκτιμούσε πολύ, θα ήθελε να συγγενέψουν.Του πρότεινε, λοιπόν, όταν τελειώσουν τις σπουδές τους να έρθει στο σπίτι να ζητήσει το χέρι της αδερφής του! Ο Λιανγκ συμφώνησε αμέσως αφού σκέφτηκε πως μ'αυτό τον τρόπο θα ήταν καθημερινά με τον αγαπημένο του φίλο.
Είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε, που η Τσου, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της είχε επιστρέψει στο σπίτι της, όταν είδε από μακριά να φθάνει ο Λιανγκ.
Γεμάτη χαρά έτρεξε, έπεσε στην αγκαλιά του και του φανέρωσε το μεγάλο μυστικό!Ο Λιανγκ κόντεψε να λυποθυμήσει από την αποκάλυψη!
Ήταν τόσο ευτυχισμένος!Ξαφνικά, όλα είχαν πάρει τη θέση τους. Τώρα, γνώριζε γιατί είχε νοιώσει τόσο δυνατή αγάπη για την Τσου!
Όμως, η ευτυχία δεν ήταν για πολύ,καθώς ο πατέρας της είχε κανονίσει ήδη τον αρραβώνα της μ’ένα πλούσιο έμπορο. Μάταια η Τσου προσπαθούσε να τον πείσει να αλλάξει γνώμη.
Ο νεαρός Λιανγκ ένοιωσε τον κόσμο γύρω να γκρεμίζεται.Η σκέψη ότι ποτέ δεν θα ξανάβλεπε τη Τσου τον γέμισε θλίψη. Πληγωμένος, αρρωσταίνει βαριά και σύντομα πεθαίνει.
Η Τσου έκλαιγε απεγνωσμένα!Είχε χάσει κάθε επιθυμία για ζωή! Προσποιήθηκε πως συναινεί να γίνει ο γάμος...Την ημέρα της τελετής, ξεσπά ισχυρός ανεμοστρόβιλος και η γαμήλια πομπή σταμάτησε κοντά στο κοιμητήριο. Ξαφνικά, ο ουρανός σκοτείνιασε.Ο άνεμος άρχισε να ουρλιάζει. Ακούστηκαν βροντές. Ο τάφος άρχισε να ραγίζει...κι όταν άνοιξε αρκετά, η νέα πήδηξε μέσα, χωρίς δισταγμό!
Τότε, λέει η κινεζική παράδοση, η καταιγίδα υποχώρησε τόσο γρήγορα όσο είχε αρχίσει!Οι άνεμοι και η βροχή σταμάτησαν.
Ένα υπέροχο ουράνιο τόξο ζωγραφίστηκε στον ουρανό κι ένα ζευγάρι πανέμορφες πεταλούδες πέταξαν στον αιθέρα!Ήταν τα πνεύματα των δυο νέων, που αγαπήθηκαν αγνά και αφού η μοίρα δεν επέτρεψε να ζήσουν μαζί, εκείνοι επέλεξαν το θάνατο. Ανώτερες δυνάμεις τούς μεταμόρφωσαν σε φτερωτές υπάρξεις.
Η αγάπη, τελικά, δραπέτευσε από τους κανόνες της ανθρώπινης κοινωνίας κι έτσι οι "εραστές της πεταλούδας" ήταν ελεύθεροι να αγαπούν ο ένας τον άλλο και να’ναι μαζί για "πάντα και ποτέ"!
Η ιστορία, που σας διηγήθηκα, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή λαϊκά παραμύθια στην Κίνα και θεωρείται το κινεζικό αντίστοιχο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Είναι μια ιστορία για την αγάπη,την αφοσίωση, την απελπισία.
Και οι δύο ιστορίες, αν και έχουν τραγικές καταλήξεις, κρατούν την ομορφιά, το ρομαντισμό και περνούν το διαχρονικό μήνυμα της αγνής αγάπης.
Η λαϊκή αυτή ιστορία της Κίνας, για τους "εραστές της πεταλούδας" έγινε παντομίμα, δρώμενο στην Όπερα του Πεκίνου, έγινε μουσική...
Ο θρύλος περιγράφεται στο ομώνυμο κοντσέρτο για έρχου(κινέζικο βιολί) και ορχήστρα των κινέζων συνθετών Χαν Ζαχάο και Τσεν Γκάνγκ, βασισμένο στην παραδοσιακή, πεντατονική κλίμακα της Άπω Ανατολής , που προσδίδει στη σύνθεση ξεχωριστό "Κινέζικο" ήχο, αν και χρησιμοποιεί τονικές αρμονίες.
Πραγματικά, πρόκειται για εύθραυστης απόχρωσης και ντελικάτη μουσική, προκειμένου να αποτυπωθεί η αγάπη, αυτή η βαθειά επιθυμία της ψυχής να συναντήσει το άλλο της μισό!Αίσθηση, που μεταφέρεται από τους δυο συνθέτες μέσω της μελωδικής γραμμής και της ενορχήστρωσης που επιλέγουν!
Τελικά, και τα παραμύθια είναι κατά κάποιο τρόπο, τέχνη...Τέχνη, μια πράξη ερωτική...Οι εραστές της πεταλούδας ελευθέρωσαν τη συγκίνηση μέσα απ΄την ιστορία τους και μετάλλαξαν μια πράξη απόγνωσης σε αιώνιο ύμνο στην αγνή αγάπη! Τα μουσικά μοτίβα της Δύσης παντρεύονται μοναδικά με γνωστά παραδοσιακά τραγούδια της Κίνας για να "αποδειξουν" πως η αγάπη δεν αιχμαλωτίζεται... δραπετεύει από τους κανόνες της ανθρώπινης κοινωνίας σε ενα σύμπαν ανώτερο κι εκεί, όπως και οι "εραστές" ο ένας ελεύθερα αγαπά τον άλλο και είναι μαζί του για πάντα!
Το κονσέρτο παίζεται ενιαία σε ένα μέρος, που όμως διακρίνεται με ρυθμική αγωγή σε επτά ξεχωριστές ενότητες, καθεμιά απ'τις οποίες αφηγείται συγκεκριμένα επεισόδια του θρύλου.Το βιολί συμβολίζει την Τσου και το τσέλο τον Λιάνγκ.
Θα ακούσουμε το τελικό μέρος "Adagio cantabile"...
Μετά την καταιγίδα κατά τη διάρκεια της οποίας αυτοκτόνησε η Τσου, βγαίνει πάλι ο ήλιος και στον αέρα πεταρίζουν δυο πολύχρωμες πεταλούδες(κυριαρχούν άρπα και ξύλινα πνευστά). Χάνονται στον ουρανό με τα χορευτικά τους φτερουγίσματα... Το σόλο βιολί παίζει το αρχικό θέμα και με την ορχήστρα οδηγούνται σε μια θριαμβευτική κορύφωση. Το κοντσέρτο τελειώνει με μια γλυκόπικρη αίσθηση γεμάτη μυστήριο που αποδίδεται από τα τοξοτά που καταλήγουν σε ένα υψηλό Ρε, αποτυπώντας τη μεταμόρφωση των δυο εραστών σε πεταλούδες, που με το γήινο θάνατό τους γνώρισαν την αιωνιότητα της αγάπης τους...
"The Butterfly Lovers - Violin Concert, 7. Adagio cantabile:
"The Butterfly Lovers - Violin Concert", ολοκληρωμένο με έρχου:
Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στην Κοινότητα The Mythologists .
No comments:
Post a Comment