Οδεύοντας προς την Πηγή της Αρέθουσας, μετά μουσικής...(Tαξιδιωτικό άλμπουμ)

Το παρελθόν της, λαμπρό...Τα κτίσματά της, περίτεχνα...Ιστορία και μύθοι ενισχύουνν μέχρι σήμερα τη γοητεία αυτής της πόλης!

Μόλις περάσεις τη γέφυρα, που συνδέει τη Συρακούσα με το νησάκι της Ορτυγίας κι αφήσεις αριστερά τα ερείπια του Ναού του Απόλλωνα, χάνεσαι στα στενοσόκακα με τα γραφικά καφέ, τις gelaterίες...

Οι τουρίστες χαζεύουν δεξιά-αριστερά, αλλά και προς τα πάνω τις απλωμένες στα μικρά μπαλκονάκια με τα περίτεχνα σιδερένια κιγκλιδώματα, μπουγάδες.
Πινελιές από πολύχρωμα γεράνια συμπληρώνουν το παραμυθένιο σκηνικό!

Οι τουρίστες χαζεύουν δεξιά-αριστερά, αλλά και προς τα πάνω τις απλωμένες στα μικρά μπαλκονάκια με τα περίτεχνα σιδερένια κιγκλιδώματα, μπουγάδες.



Πινελιές από πολύχρωμα γεράνια συμπληρώνουν το παραμυθένιο σκηνικό!

Στο ξέφωτο δεξιά απλώνεται η πιάτσα του Καθεδρικού, όμως η μυθολόγα φύση μου με έλκει προς τη θάλασσα...


Βγαίνω κι αγναντεύω μέσα σε λίγα λεπτά την ήρεμη απεραντοσύνη της.
Η Αδριατική αγκαλιάζει το νησί του μύθου και της ιστορίας...

Εδώ, και η "Πηγή της Αρέθουσας".

Σύμφωνα με μια εκδοχή τη Μυθολογίας, μιας νύμφης, κόρης του Νηρέα, που την ερωτεύτηκε ο ποτάμιος θεός Αλφειός.
Όμως, εκείνη, μη ανταποκρινόμενη στον έρωτά του και προσπαθώντας να ξεφύγει από το κυνήγι του, πέρασε απέναντι στην Ορτυγία.

Εδώ, η θεά Άρτεμις την μεταμόρφωσε σε γάργαρη πηγή.



Η αγάπη του Αλφειού, δυνατή και άσβεστη όπως ήταν, βρήκε τρόπο να τη φτάσει.
Με την ορμητικότητά του κυριάρχησε στα θαλάσσια ρεύματα της Αδριατικής, καταφέρνοντας να ενώσει τα νερά του για πάντα με κείνα της καλλίροης πηγής της Αρέθουσας.
Μιας πηγής, που περιβάλλεται σήμερα από φοίνικες και παπύρους. Ένα από τα ελάχιστα μέρη της Ευρώπης που φύεται πάπυρος...

Ενας υπέροχος μύθος που είχαν επινοήσει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, προκειμένου να ερμηνεύσουν την ένωση των γλυκών νερών των ποταμών με τη θάλασσα...

Η μάγισσα Μουσική μας, εδώ παρούσα φυσικά, αφού από το μύθο εμπνεύστηκε το 1915 το πρώτο μέρος του έργου "Mythes, Op.30-Μύθοι-Τρία ποιήματα για βιολί και πιάνο", ο Karol Szymanowski.

Το έργο είναι τριμερές με τους μύθους του "Νάρκισσου" και του "Πάνα με τις Δρυάδες", να το ολοκληρώνουν.

Σύνθεση ιμπρεσσιονιστικού ύφους, πλούσια ηχοχρωματική παλέτα, ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη αρμονία και το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ πιάνου και βιολιού αποκαλύπτεται μαγικό!

Η μυθολογία δίνει το ερέθισμα για μουσικό προγραμματισμό! Mαγευτική η εκφραστική φύση του μύθου από τον Σιμανόφσκι, που αριστοτεχνικά τον περιγράφει με λεπτότατες αποχρώσεις και τεράστιο φάσμα λυρισμού, που πολλοί χαρακτήρισαν ως "έκσταση".
Από τα πρώτα κιόλας μέτρα το πιάνο μιμείται τη γάργαρη ροή του νερού, δημιουργώντας το μουσικό υπόβαθρο για μια από τις ωραιότερες μελωδίες του Σιμανόφσκι.

Κ. Szymanowski : "Mythes", Op.30 No.1:

La Fontaine d'Arethuse" / Julian Sitkovetsky

Σκέφτομαι πως κάποια ταξίδια σε ορισμένους προορισμούς θα πρέπει να τα κάνεις και δεύτερη ίσως και τρίτη φορά. Μία, δεν αρκεί να εστιάσεις στα  σπουδαία και τα σημαντικά, που στην πορεία της ζωής έχεις ανακαλύψει μεσα από την Ιστορία, τη Μυθολογια, αλλά και -γιατί όχι- κι από τη Μουσική. 

Σ'αυτο το ταξίδι, μού δοθηκε η ευκαιρία να τα αναζητήσω και μελετήσω-φωτογραφήσω ενδελεχώς.

Και τώρα, μετά την επιστροφή, μπροστά σ'ένα φωτογραφικό άλμπουμ αναπολώ, αφουγκράζομαι, ασμίζομαι...

Μήπως αυτή είναι μια στιγμή ευτυχίας; η ζωή σαν περιπλάνηση που τη "στιγμή" της ζεις και ξαναζείς κοιτώντας τις φωτογραφίες;