Πουτσίνι: η "Μανόν" θα κερδίσει τις καρδιές σας!

Τζάκομο Πουτσίνι 

Γεννήθηκε στη Λούκα της Τοσκάνης σαν σήμερα, 22 Δεκεμβρίου 1858, στους κόλπους μιας οικογένειας με πλούσια μουσική παράδοση.
Εφηβος έφτασε με τα πόδια στην Πίζα για να δει και να ακούσει την Αΐντα του  Βέρντι.
Περπάτησε δηλαδή περί τα 25 χλμ, που όμως -όπως έλεγε- άξιζαν τον κόπο, καθώς ο εντυπωσιασμός του από την όπερα ήταν  τέτοιου βαθμού, ώστε να πάρει ευθύς την απόφαση να ασχοληθεί με τη μουσική και ιδιαίτερα το είδος της όπερας!

"Τόσκα"..."Μποέμ"..."Μαντάμα Μπατερφλάι", είναι μερικά από τα οπερατικά διαμάντια του!

Εμείς σήμερα θα αναφερθούμε στην τρίτη όπερα του, "Μανόν Λεσκό", που παρουσιάστηκε  το 1893 στο Τουρίνο με θριαμβευτική επιτυχία, τόση που ο Μπέρναρ Σω να δηλώνει πως ο "Πουτσίνι θα'ναι ο διάδοχος του Βέρντι"!


"ΜΑΝΟΝ ΛΕΣΚΟ", εμπνευσμένη από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Αββά Πρεβό, ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ξεσήκωσε θύελλες στο δημιουργό της, που διώχθηκε για το "άσεμνο" έργο του...


Παρόλους τους δισταγμούς των συνεργατών του για τη σύνθεση της όπερας, μιας και με το ίδιο θέμα είχαν προηγηθεί ο Μασνέ και ο Ωμπέρ, ο Πουτσίνι πίστευε στη Μανόν του κι επομένως-όπως έλεγε- θα κέρδιζε τις καρδιές του κοινού, κάτι που επαληθεύτηκε...

Εξάλλου, παρομοιάζοντας την Μανόν με την Όπερα, χαριτολογώντας έλεγε πως "μια γυναίκα σαν αυτή μπορεί να έχει περισσότερους από έναν, εραστές..."

Με έντονα τα βεριστικά στοιχεία, η όπερα εστιάζει στη σύγκρουση ανάμεσα στην αρετή και την αμαρτία.

Θ'ακούσουμε την περίφημη και πολυαγαπημένη άρια "Sola, perduta, abbandonata" από την τελική πράξη...
"Μόνη, χαμένη, σε έρημη γη εγκαταλελειμμένη ...!"

Άρια, που απαιτεί έντονη δραματικότητα φωνής προκειμένου να πείσει για την εσωτερική κενότητα και τη συναισθηματική μοναξιά που βιώνει η ηρωίδα,Μανόν...
Mια γυναίκα κυριευμένη από τα πάθη της κι εντέλει απελπισμένη...Εξαντλημένη, αναλογίζεται το παρελθόν της, τη ζωή της που κινούνταν στα άκρα και καταριέται τη μοίρα και τη θανατηφόρα ομορφιά της...
Οι μουσικές φράσεις εκφέρονται με απερίγραπτη οδύνη και τραγικότητα.


Επιλέγω την ερμηνεία της  Ρενάτα Τεμπάλντι, που εντυπωσιάζει με τον λεπτεπίλεπτο τρόπο έκφρασης στην έναρξη της άριας, για να δηλωθεί η ασθενική φύση της ηρωίδας. H φωνή ηχεί βελούδινη, μα θρυμματισμένη...Ακριβής τοποθέτηση, εύθραστη εκφραστικά....
Στρατευμένη με την ορχήστρα, η ένταση της φωνής αυξάνεται με στόχο μια εκπληκτική κορύφωση, λίγο πριν καταρρεύσει στην αγκαλιά του αγαπημένου της ντε Γκριέ...

Η Τεμπάλντι καταφέρνει να ισορροπήσει στις απότομες μετατοπίσεις, με εσωτερική δύναμη, αυτοπεποίθηση καταφέρνοντας να να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του μεγάλου δραματουργού, Πουτσίνι!

Giacomo Puccini: "Manon Lescaut-Sola perduta abbadonata", Renata Tebaldi