"Sidi Bou Side", ένα Τυνησιακό χωριό με Κυκλαδίτικη αύρα"

Ανοίγεις το παράθυρο...λούζεσαι στο χρυσό του φιλί...Μπλέκεσαι στου ήλιου τα λυτά αχτιδόμαλλα...
Πιάνεις το φλυτζάνι να πιεις μια γουλιά απ'το καφέ σου και τα μάτια μισοκλείνουν αφού τα πυρπολεί το εκτυφλωτικό του φως...
Κι αναπολείς, κι αναπολείς...
Κι αφού δεν μπορείς ν'αντισταθείς τρέχεις να ξεφυλλίσεις το φωτογραφικό σου άλμπουμ, το γεμάτο καλοκαιρινές οσμές, μυρωδιές θάλασσας...Και νοσταλγείς την ηλιοκαμμένη σάρκα...

Tι θα λέγατε σήμερα για απογευματινό καφεδάκι στο Τυνησιακό  Σίντι Μπου Σάιντ;

Ένα παραθαλάσσιο χωριό με καθαρά μεσογειακό χρώμα, που πνίγεται στο άσπρο, το μπλε και το ροδί της μπουκαμβίλιας.

Νοστιμότατο καφεδάκι με κάρδαμο ή σ'όποιον δεν αρέσει ο καφές, τσάι μέντας με κουκουνάρι 

στο "Cafe Les Nattes" 

με την υπέροχη θέα στη Μεσόγειο, στέκι που τιμούσαν άλλοτε ο Καμύ ή η Σιμόν ντε Μποβουάρ, γενικά στέκι καλλιτεχνών και διανοούμενων.

Χωρίς σκέψη στο κόσμιο και το ευπρέπειν,

ξαπλωμένη πάνω στα χειροποίητα υφαντά,

ανάπαυλα απ'τη λάβρα του ήλιου.







Μπακιρένια σαμοβάρια, παλιά φορητά

μαγγάλια και ξύλινοι κειμηλιακοί σοφράδες

ν'ακουμπήσεις τη στάχτη απ΄το τσιγάρο σου,

που νόμος ακόμα δεν έφτασε ν'απαγορέψει αυτή

την απόλαυση, αφού ο χρόνος εκεί μέσα μοιάζει

να'χει σταματήσει στο "τότε"...

Γραφικότατο το Σίντι Μπου Σάιντ με τα δαντελένια σκαλίσματα στα γαλάζια πορτοπαράθυρα κι ένα φως εκτυφλωτικό, που δεν μπόρεσαν για χρόνια να αποχωριστούν ούτε ο Πάουλ Κλέε, ούτε ο Άουγκουστ Μάκε, αλλά το φυλάκισαν στις εικαστικές τους δημιουργίες!

Paul Klee :"The Tunisian Journey", 1914

August Macke: "Cafe des Nattes- Sidi bou Said"   

         

Ιδιαίτερο το συναπάντημα μ'αυτό το Τυνησιακό χωριό, το σκαρφαλωμένο πάνω απ'το λουλακί της Μεσογείου, που θυμίζει κάτι από Κυκλαδίτικο νησί με το άσπρο των ασβεστωμένων σπιτιών, τις πήλινες πολύχρωμες γλάστρες στο κατώφλι τους και τα καφασωτά μπαλκόνια!

Την ευχάριστη αυτή περιήγηση στα λιθόστρωτα σοκάκια

περικλείει κι ένας τοπικός θρύλος, που προτρέπει κάθε

επισκέπτη ν'ανακαλύψει τη μεγαλύτερη καγκελόπορτα με τα

περίτεχνα δαχτυλίδια από σφυρήλατο σίδερο ώστε να

εξασφαλίσει έτσι την πολυπόθητη ευτυχία για παντοτινά...


Κάτι, πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ανάμεσα σε τόσες

σχεδόν πανομοιότυπες σε σχέδια και μέγεθος εξώπορτες!

Κι απ'το λαχάνιασμα στα ανηφορικά του

πλακόστρωτα, αποζητάς να  ξανασάνεις

αγναντεύοντας το μενεξεδί του πύρινου ακόμα

ήλιου, που ετοιμάζεται να δεχτεί πρόθυμα τα

υδάτινα χάδια της θάλασσας, απ'τα σκαλιά, που

ατένιζαν ο Αλμπέρ, ο Πάουλ κι η Σιμόν...

Κατεβαίνεις μερικά σκαλιά...Δεξιά κι αριστερά στους λευκούς τοίχους, ρόδες από αλλοτινές καράμαξες, ξεβρασμένα θαλασσόξυλα και μεγάλα πιθάρια με κάκτους της ερήμου.
Η ματιά σου ψάχνει ελεύθερο χώρο ν'αφεθεί.
Πλήθος πολύ, που'χει συνωστιστεί για ν'απολαύσει την τελευταία παράσταση της μέρας του μεγάλου πυροδότη πρωταγωνιστή.



Είναι βλέπεις η ώρα του δειλινού, μια δημοφιλής ώρα όπως εκείνη στη Καλντέρα της Θήρας, που όλοι σκαρφαλωμένοι στο λόφο και με τις μηχανές ανά χείρας προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν τους μύριους πορτοκαλορόδινους σχηματισμούς.

Το Cafe Des Delices είναι η ιδανική τοποθεσία.
Το "καφέ των απολαύσεων" με τους χτιστούς πάγκους, τους  καλυμμένους με μαξιλαράκια στα παραδοσιακά τυνησιακά χρώματα...

Ανοιχτές ακόμα οι γαλάζιες ομπρέλλες του για την ηλιοπροστασία κι οι φοίνικες αγέρωχοι κι αταλάντευτοι να θυμίζουν πως βρίσκεσαι σε Αφρικανική γη.

Ο ουρανίσκος δροσίζεται από  το κρύο πράσινο τσάι με αμυγδαλοφούντουκα κι η φωνή σου ανακατεύεται με κείνη του Πατρίκ Μπρουέλ, που απ'τα μεγάφωνα σού χαϊδεύει τ'αυτιά ενώ εσύ καμαρώνεις τον "φλογερό κύκνο που λούζεται στο πέλαο" !!

Πίνοντας την τελευταία γουλιά του καφέ, κλείνω το λεύκωμα των αναμνήσεων μ'ένα ανατρίχιασμα χρυσό, όμοιο με του ήλιου το κοίταγμα...

Patrick Bruel - "Au Café des Délices"

"Your memories become shrouded

As like an eclipse

A night filled with stars

On the port of Tunis

The breeze of the fan

Of your grandfather sitting

at the Café des Délices ..."