"Μέντελσον: ένα ζίνγκσπιλ για τα 14α γενέθλιά του"

Η Ιστορία της Μουσικής κάνει λόγο για μια πολυσχιδή προσωπικότητα, ένα πολυτάλαντο  συνθέτη, βιρτουόζο πιανίστα και βιολιστή, γλωσσομαθή, πολυταξιδεμένο, εκπληκτικό ζωγράφο...

Ένας συνθέτης πολυαγαπημένος, που συγκεντρώνει τις χάρες όλες, ενός αληθινού καλλιτέχνη!
Ο Φέλιξ Μέντελσον γεννήθηκε σαν σήμερα,
3 Φεβρουαρίου 1809. Ξεκίνησε μαθήματα μουσικής πολύ μικρός κι αποδείχθηκε ένα παιδί-θαύμα, "ένας άλλος Μότσαρτ", όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Γκαίτε!

Οι γονείς του δεν έβλεπαν θετικά την προοπτική να γίνει ο γιος τους μουσικός. Φαντάζονταν για εκείνον μια καριέρα σύμφωνη με τις παραδόσεις της οικογένειας Μέντελσον. Ίσως ένας σοβαρός τραπεζικός, επιφανής νομικός ή έγκριτος οικονομολόγος...Αλλάζουν όμως γνώμη, όταν ο μέγας εκείνη την εποχή Λουίτζι Κερουμπίνι διαβάζει προσεκτικά κάποιες συνθέσεις του Φέλιξ και αποφαίνεται: "Αυτό το αγόρι έχει πλούσιο ταλέντο, θα πάει καλά".

Ο Φέλιξ έγραφε από μικρός ζίνγκσπιλ (είδος γερμανικής μουσικής κωμωδίας) που προορίζονταν για ιδιωτικές παρουσιάσεις, συνήθως σε οικογενειακές μουσικές συγκεντρώσεις, όπου τους ρόλους υποδύονταν τα μέλη της οικογένειας, οι αδερφές και ο γαμπρός του... 

Ήταν 13 χρονών όταν έγραψε το ζίνγκπσιλ: "Der Onkel aus Boston - Ο θείος από τη Βοστώνη" που παρουσίασε ανήμερα στα γενέθλιά του στις 3 Φεβρουαρίου του 1824.

Είναι η εποχή που ο ανήσυχος έφηβος Φέλιξ πειραματίζεται με διάφορα είδη μουσικής. Μια προσεκτική εξέταση του συγκεκριμένου έργου αποκαλύπτει έναν νεαρό συνθέτη υπό την επήρεια των ζίνγκσπιλ του Μότσαρτ, αλλά και σε λυρισμό των εισαγωγών του Βέμπερ. 

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από ένα βαρώνο που επιστρέφει από τη Νέα Αγγλία στο Βραδεμβούργο προκειμένου να αναλάβει πόστο πολιτικής εξουσίας. Μια σειρά από λανθασμένες εκτιμήσεις σχετικά με την ταυτότητα των προσώπων με κέντρο μια γοητευτική ανιψιά, οδηγούν σε μπερδέματα, συγκρούσεις, γκάφες, και εσφαλμένες αναγνώσεις συμπεριφορών, που πυροδοτούν παρεξηγήσεις και πολλά ευτράπελα επεισόδια.
Τα τραγουδιστικά μέρη εναλλάσσονται με τα ομιλούμενα τμήματα, ενώ οι επιρροές από τα Μοτσάρτια "Μαγικό αυλό" και "Απαγωγή απ' το σεράι" είναι εμφανείς.

Οι στυλιστικές επιλογές του Μέντελσον -ιδιαίτερα στην εισαγωγή και τα κουαρτέτα- αντανακλούν μέρος της μουσικής των Βέμπερ, Μπετόβεν και Ροσίνι (που μαρτυρά πως ο Φέλιξ -παρά το νεαρό της ηλικίας του- γνώριζε καλά την μουσική που εκτελείτο στα θέατρα της εποχής του), όμως σίγουρα αντικατοπτρίζουν  την προσωπική του σφραγίδα, σε μουσική που εκφράζει και υπόσχεται την μεγαλειώδη συνθετική εξέλιξη του.

Η παρτιτούρα θεωρείτο χαμένη. Ανακαλύφθηκε μόλις το 2004 στην Ακαδημία Bach της Στουτγκάρδης.

Από την όπερα του 14χρονου Μέντελσον "Der Onkel aus Boston" θα ακούσουμε:
1. την Εισαγωγή,
2. το δημοφιλές ντουέτο της 2ης πράξης με τα γελαστικά επιφωνήματα και
3. το τελικό εύθυμο κουαρτέτο σε μορφή φούγκας. 

1. Mendelssohn : "Der Onkel aus Boston, Overture"

2. Mendelssohn : "Der Onkel aus Boston, Act II Duet"

3. Mendelssohn : "Der Onkel aus Boston, Finale"