Σαιν Σανς: γαλλική φινέτσα με Αιγυπτιακό άρωμα!

Καλησπερίζω με άρωμα Ανατολής σε ύφος κλασικό και με τη  γαλλική φινέτσα του Σαιν Σανς!

Γεννημένος  στις 9 Οκτωβρίου του 1835 στο Παρίσι, ο Καμίγ Σαιν-Σανς θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους γάλλους συνθέτες.
Ανατράφηκε από τη μητέρα και τη θεία του,αφού ο πατέρας του πέθανε λίο πριν ο Καμίγ έρθει στη ζωή.
Η θεία του, καλλιεργημένη γυναίκα, τον πρωτοδίδαξε  πιάνο.
Σύντομα φάνηκε η ιδιοφυία του.
Λέγεται πως τα δυόμισι του χρόνια έπαιζε μελωδίες στο πιάνο και στα τρία του είχε ήδη συνθέσει το πρώτο του έργο.
Το 1856  κατέπληξε το ακροατήριο, προσφερόμενος να παίξει οποιαδήποτε από τις 32 σονάτες για πιάνο του Μπετόβεν από μνήμης.

Συνέβαλλε στη διάδοση της γαλλικής μουσικής και ενθάρρυνε τη σύνθεση και την παρουσίαση έργων Γάλλων συνθετών.
Ο Σεν-Σανς το 1875  παντρεύτηκε την 19χρονη Μαρί Τριφό και απέκτησαν 2 γιους.
Η μοίρα όμως χτύπησε άδικα το συνθέτη,ο οποίος σε διάστημα έξι εβδομάδων έχασε και τα δυο του παιδιά,γεγονός για το οποίο έρριξε ευθύνες στη γυναίκα του,λόγος,που την εγκατέλειψε.
Από τότε έζησε μόνος  με  παρηγοριά τη μουσική,τα σκυλιά κι τα ταξίδια του.

Στο ταξίδι του στη νότια Αμερική εμπνεύστηκε τον εθνικό ύμνο της Ουρουγουάης.

Αγαπούσε τα εξωτικά μέρη και ιδιαίτερα την Αίγυπτο και την Αλγερία.

Το χρώμα και η αρχαία μουσική τους, ενέπνευσαν στον Σαιν-Σανς αρκετά έργα όπως η Αλγερινή Σουίτα  και το Κοντσέρτο για πιάνο αρ.5 “Αιγυπτιακό”.

Σε αυτό το μεγαλειώδες έργο , ο συνθέτης μιμείται το κόασμα των βατράχων και τον ήχο των γρύλλων, που άκουσε στο Νείλο , ένα ερωτικό τραγούδι της φυλής Nubian, που αποδίδει με τρέμολο στα έγχορδα και στο φινάλε  τη στροφή των ελίκων του πλοίου.

Οι κριτικοί  χαιρέτισαν το έργο ως "ένα έργο φαντασίας διακοσμημένο και χρωματισμένο με πορφυρό Ανατολής"

Σε μορφή σονάτας, με πιο ελεύθερη δομή.
Με μέρη ,που λέγεται πως αντανακλούν την ευτυχία του συνθέτη που βρίσκεται στην Ανατολή .

 Το πρώτο θέμα allegro,απλό με ζωντανό ύφος, σε χορευτικό ρυθμό,κάπως κωμικό,τρέχει πάνω και κάτω στο πληκτρολόγιο του πιάνου.

Το δεύτερo θέμα andante, κινείται σε μια πιο λυρική  ιδέα, μελαγχολική...
Η ασυνήθιστη ενορχήστρωση του συνθέτη παραπέμπει στο εξωτικό στοιχείο.
Ιδιαίτερα στο συνδυασμό των κεράτων και πιάνου, καθώς και η έκφραση των κυματισμών του νερού μέσω της άρπας.

Στο τρίτο μέρος molto alegro, η ιλιγγιώδης κίνηση στα πνευστά και έγχορδα  αλληλεπικαλύπτονται, δημιουργώντας  ένταση και οδηγώντας έξυπνα σε ένα θριαμβευτικό φινάλε!

Απολαύστε το!