"21 Μάρτη, μια μέρα με διπλό συμβολισμό"

21 Μάρτη

Παγκόσμια Ημέρα ΠΟΙΗΣΗΣ, αλλά και Διεθνής Ημέρα ΚΑΤΑ του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ!

Διπλός ο συμβολισμός αυτής της ημέρας.
Η ποίηση συμπυκνώνει με τρόπο θαυμαστό αξίες όπως η ισότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η κοινωνική δικαιοσύνη.
Και με την Ποίηση πολεμάμε το Ρατσισμό!

Καλό απόγευμα, εκλεκτοί μου φίλοι, με το ποίημα ανώνυμου παιδιού από την Αφρική, που προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006.

"Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος 

Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος 

Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος 

Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος 

Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος 

Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος 

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε 

Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ 

Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός 

Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος 

Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε 

Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος 

Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος 

Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο......"

Αχ, τα παιδιά με την αγνή ψυχη και την αθωότητά τους παραμένουν αμόλυντα από κάθε δηλητηριώδες μικρόβιο!
Το χρώμα, η διαφορετικότητα, το μη όμοιο, δεν μπορεί στα μάτια τους να μειώσει την αξία, την καλοσύνη, την αρετή, την ΑΓΑΠΗ απέναντι στον συνάνθρωπο...

Είναι τόσο δύσκολο για μας τους μεγάλους να τους μοιάσουμε;

Η Ποίηση, φίλοι μου, στέλνει το δικό της μήνυμα κατά του τέρατος που λέγεται ρατσισμός και προκατάληψη!

Η αγάπη και η καλοσύνη έχουν στόχο την καρδιά του συνανθρώπου μας κι όχι το χρώμα, τη φυλή, το αξίωμα, το φύλο...

Διάλεξα να συνοδεύσω το ποίημα αυτό με τη φωνή μιας Αφροαμερικανής μέτζο σοπράνο, που έδωσε αγώνα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη για την άρση των φυλετικών διακρίσεων και των απαγορεύσεων στους Αφροαμερικανούς καλλιτέχνες.

Όταν κάποτε την άκουσε ο Arturo Toscanini δήλωσε: 

«Η φωνή της είναι από κείνες που εμφανίζονται μία φορά στα εκατό χρόνια!!!»

Η Marian Anderson ήταν η πρώτη Αφροαμερικανή που εμφανίστηκε στην περίφημη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης το 1955 στο ρόλο της μάγισσας Ulrica στο «Χορό μεταμφιεσμένων» του Βέρντι, με την Ιστορία της Μουσικής να καταγράφει στο πόντιουμ το Δημήτρη Μητρόπουλο:

Bέβαια, η Anderson αντιμετώπισε τη φυλετική προκατάληψη σε όλη τη σταδιοδρομία της, αλλά το ξεπέρασε με επιμονή. Το θάρρος της απέναντι στο τέρας που λέγεται ρατσισμός και η επιμονή της άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες για τους μαύρους της Αμερικής με φωνητικό ταλέντο, συμπεριλαμβανομένων πολλών γνωστών λυρικών καλλιτεχνών, ανάμεσά τους oι Leontyne Price, Jessye Norman, Kathleen Battle κ.α.

Η Μουσική Ακαδημία την είχε αρνηθεί στους κόλπους της λόγω του χρώματός της, ενώ της είχε απαγορευτεί η είσοδος σε πολλές αίθουσες συναυλιών και πολλά ξενοδοχεία.
Κάποτε μάλιστα, ο Αϊνστάιν τής παραχώρησε το δικό του δωμάτιο.
Το 1939, όταν τής απαγορεύθηκε να εμφανιστεί στο θέατρο στην Ουάσινγκτον, η Πρώτη Κυρία Eλέανορ Ρούσβελτ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας παραιτήθηκε από την οργάνωση Κυριών και οργάνωσε ταχύτατα μια συναυλία για την Άντερσον, που πραγματοποιήθηκε στα σκαλιά του Lincoln Memorial, με πλήθος κόσμου και πρωτοφανή επιτυχία!

Την ακούμε στο αγαπημένο «Ave maria» του Σούμπερτ σε μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ της σε μια ταινία που γυρίστηκε το 1944 για το Στρατιωτικό Προσωπικό των ΗΠΑ με τον Leopold Stokowski να διευθύνει το μικρό ορχηστρικό και χορωδιακό σύνολο.