"DANIEL BARENBOIM: απέναντι στο ΔΕΣΠΟΖΟΝ ανάστημα του ΜΠΑΧ"

Mε αφορμή τα σημερινά γενέθλια του μεγάλου πιανίστα, μαέστρου, συγγραφέα και ειρηνιστή...

15 Noέμβρη 1942

Ο Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ παραδέχεται πως οι δυο βασικές επιρροές του στον ΜΠΑΧ είναι οι θρύλοι Εντβιν Φίσερ και Βάντα Λάντοβσκα, δύο ερμηνευτές-τιτάνες του Μπαχ, όπως υποστηρίζει.

Ο Μπαρενμπόιμ μεγάλωσε με Μπαχ...Άκουγαν πολύ το συνθέτη και στο σπίτι του.... Στη συνέχεια ακολούθησαν οι σπουδές του με τη Νάντια Μπουλανζέ...
Ήταν δώδεκα χρονών στο πρώτο μάθημα μαζί της...
Η Μπουλανζέ έβαλε την παρτιτούρα ενός από τα Πρελούδια στο αναλόγιο του πιάνου...Ηταν εκείνο σε Μι ύφεση ελ...
-"Παίξτο σε λα ελ.", τού ζήτησε η Μπουλανζέ με κοφτό ύφος...
Ξεκίνησε να παίζει τρανσπορτάροντας...Κάθε φορά που έκανε λάθος, η δασκάλα τον "ράπιζε" απαλά στα δάκτυλα με τον ξύλινο χάρακα που κράταγε στο χέρι...

Ο Μπαχ είναι σχολή..Είναι η ρίζα του δέντρου της μουσικής για κάθε σπουδαστή με φιλοδοξίες.

"Παλαιά Διαθήκη" αποκαλούσε ο Μπαρενμπόιμ το "Καλώς Συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο"...
Κι εξηγεί:

"Τι είναι η Π.Δ;...Από τη μια είναι η αφήγηση για ένα λαό και η ιστορία των εμπειριών του. Από την άλλη  είναι συλλογή από σκέψεις για τη ζωή επί γης....Οι στοχασμοί για τη εμπειρία του παρελθόντος αποτελούν κατάθεση για το παρόν, αλλά προσφέρουν κι ένα μάθημα για το μέλλον...Αυτό είναι για μένα το νόημά της..., όπως και κάθε αριστουργήματος συμπεριλαμβανομένου και του "Καλώς Συγκερασμένου Κλειδοκυμβάλου".
Αποτελεί μια κατάθεση για ό,τι υπήρχε πριν από αυτή τη μουσική. Επί πλέον όμως υποδεικνύει και την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η μουσική καθώς εξελίσσεται.
Π.χ: οι χρωματισμοί στο Πρελούδιο σε ντο # ελ.  φέρνει στο μυαλό το "Τριστάνος και Ιζόλδη" του Βάγκνερ...
Μ'άλλα λόγια το "Καλώς Σ.Κ" δεν αποτελεί  απλώς ανακεφαλαίωση όσων έχουν προηγηθεί αυτού, αλλά δείχνει και το δρόμο προς τα μπρος...Λόγος, που εξηγεί το ΔΕΣΠΟΖΟΝ ανάστημα του ΜΠΑΧ!!"

(απόσπασμα από το βιβλίο: "Η μουσική κινεί τον κόσμο" σελ 128-129)

Ο Μπαρενμπόιμ  στην ηχογράφηση του "Well-Tempered Clavier" εκμεταλλεύεται την ηχηρότητα του σύγχρονου πιάνου και δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει τα πεντάλ "θολώνοντας" την πολυφωνική υφή του Μπαχικού έργου.
Ερμηνεύει το Πρελούδιο σε ντο # ελ. ιδιαίτερα, διαφορετικά από την γεμάτη σαφήνεια εκτέλεση του Γκουλντ. Στο τέλος, επιλέγει επιβράδυνση του ρυθμού και δεν τον απασχολεί που η μουσική απομακρύνεται από τη δομή και το σχήμα της. Χρησιμοποιεί τα πεντάλ με ελευθερία κι αντί να επικεντρώνεται στην ανάδειξη της πολυφωνικής λεπτομέρειας, δίνει έμφαση  στην περισυλλογή και την ενδοσκόπηση...σαν μελετητής-αναλυτής της Παλαιάς Διαθήκης.
Αυτή η εξαιρετική πιανιστικά προσέγγιση του "ατάραχου", είναι ο δικός του τρόπος να διεισδύσει στα μυριάδες μυστήρια του αριστουργηματικού έργου του Μπαχ...

Απολαύστε τον!

J.S.Bach: "The Well-Tempered Clavier, Prelude in C sharp minor / D.Barenboim