"Τζοακίνο Ροσσίνι και η λατρεία για το ΦΑΓΗΤΟ"

Η καρικατούρα από το blog του αείμνηστου Β.Παυλίδη

Έφυγε σαν σήμερα πριν 150 χρόνια από πνευμονία.
Θεωρείται ένας από τους κύριους εκφραστές του μπελκάντο.
Οι μελωδίες του ανέδυαν μια φινέτσα και κομψότητα κι αγαπήθηκαν τόσο, που του αποδόθηκε ο τίτλος του "ιταλού Μότσαρτ".
Eπίσης υπήρξε εκπληκτικός πιανίστας και θαυμάστηκε για τις ερμηνείες του από τους Λιστ και Σαι Σανς, ενώ όταν ο Μπετόβεν μελέτησε την παρτιτούρα του "Κουρέα" τον συνεχάρην και προφήτεψε πως θα παίζεται όσο θα υπάρχει ιταλική όπερα. Τον συμβούλευσε δε, να μην γράψει άλλο μουσικό είδος πλην από όπερα μπούφα γιατί η φύση του ήταν καμωμένη και ταιριστή μόνο με αυτή.

Ο Ροσσίνι όμως, εκτός από μάγειρας εξαίρετων μελωδιών ήταν και καταπληκτικός σεφ στην κυριολεξία!

Μάστορας και στην κουζίνα, επινόησε πλήθος συνταγών, καθώς λάτρευε το φαγητό!
Είναι πολλά τα πιάτα που φέρουν το όνομά του "a la Rossini"...Αδυναμία είχε στο πατέ και τις τρούφες...

"Ψάχνω για μουσικά μοτίβα, αλλά δεν μου έρχονται στο νου παρά τρούφες, πατέ κι άλλα παρόμοια", συνήθιζε να λέει...
Είναι τόσο παθιασμένος με την τρούφα που την ονομάζει "Μότσαρτ των μανιταριών"!



Το 1829, και για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του -σχεδόν 4 δεκαετίες- δεν συνέθεσε τίποτε, αλλά αφοσιώθηκε στη μαγειρική και τη γευσιγνωσία.
Παραδόθηκε στην απόλαυση του ουρανίσκου!
Μόνο λίγο πριν το θάνατό του έγραψε τα περίφημα " Péchés de vieillesse -Αμαρτήματα του Γήρατος", μια σειρά συνθέσεων για πιάνο, φωνή ή μικρό σύνολο με διάχυτη την ειρωνεία, το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό.

Ξεχωρίζουμε 2 ενότητες από αυτά, που εμπνέονται από την αγάπη του για το καλό φαγητό και έχουν τίτλο: "Quatre mendiants et quatre hors d’œuvres"...
Δηλαδή:
"ΕΠΙΔΟΡΠΙΑ"(Αποξηραμένα σύκα-Αμύγδαλα-- Σταφίδες-Φουντούκια)
και
"ΟΡΕΚΤΙΚΑ"(Ραπανάκια-Αντζούγιες- Πίκλες- Βούτυρο) !

Aκούμε τα "Ραπανάκια":

Η όπερα "Tανκρέδος" είναι η  πρώτη όπερα seria του Ροσσίνι, την οποία συνέθεσε βασισμένος στην ομώνυμη τραγωδία του Βολταίρου.
Όταν παρουσιάστηκε στο θέατρο Φενίτσε της Βενετίας έκανε πάταγο γι'αυτό κι ο βιογράφος του συνθέτη, Στεντάλ χαρακτήρισε την όπερα "κεραυνό εν αιθρία"!

Από τις άριές της ξεχωρίζει η άρια του πρωταγωνιστή "Di tanti palpiti di tante pene", γνωστή και ως "Άρια του ρυζιού"...
Το όνομα αυτό τής δόθηκε , καθώς η παράδοση θέλει τον διάσημο συνθέτη να την συνέθεσε σε ένα Βενετσιάνικο εστιατόριο περιμένοντας να ετοιμαστεί το φαγητό του: risi e bisi(ριζότο με μπιζέλια)...

Di tanti palpiti di tante pene-Άρια του ρυζιού"

Μετά από τόση κουβέντα περί φαγητού, άντε και καλή μας όρεξη!
Να έχετε όλοι μια "νόστιμη" Τρίτη!!