 |
| Ο τάφος του Γιόχαν Μπραμς στο Κοιμητήριο της Βιέννης |
"Χωρίς δεξιοτεχνία,η έμπνευση είναι ένα απλό καλάμι που δονείται από τον άνεμο",
ήταν το μότο του ίδιου του Γιόχαν Μπραμς, που έφυγε σαν σήμερα 3 Απριλίου 1897.
Στο έργο του Μπραμς διακρίνουμε την ελευθερία, αλλά και την προσήλωση στην παράδοση, στον απλό άνθρωπο, τον έρωτα, τη ζωή, τη φύση και τις ομορφιές της.
Ο Μπραμς εκπροσωπούσε την συντηρητική παράταξη της Ρομαντικής, Γερμανικής σχολής, με πιστούς οπαδούς που πίστευαν πως ο Μπραμς ήταν ο άξιος συνεχιστής και κληρονόμος των γιγάντων Μπαχ, Μότσαρτ και Μπετόβεν, μιας παράταξης που αντιμαχόταν στη Νεωτεριστική-Προοδευτική σχολή του Βάγκνερ.
Οι συνθέτες, χωρισμένοι λοιπόν σε δυο στρατόπεδα.
Με την πλευρά του Μπραμς, τον οποίο θεωρούσε κορυφαίο της γενιάς του τασσόταν και ο Hubert Parry, περίφημος άγγλος μουσουργός, που όταν πέθανε ο Μπραμς έγραψε μια σύνθεση μέσα στην οποία περικλείει όλη τη θλίψη και την οδύνη του για την απώλεια του μεγάλου μουσουργού, που θαύμαζε τόσο!
Πρόκειται για μια επιμνημόσυνη ελεγεία, σε πολλά σημεία της οποίας υπονοούνται έργα του Μπραμς, όπως το περίφημο, αισιόδοξης χροιάς μοτίβο από το φινάλε της Πρώτης Συμφωνίας σε Ντο μείζονα, που ευρηματικά ο Purry το αναπτύσσει σε μετατροπία στην ομώνυμη ντο ελάσσονα ενισχύοντας έτσι το συναίσθημα της θλίψης.
Όμως η κατάληξή της σε Ντο μείζονα αφήνει μια αισιόδοξη και παρήγορη αίσθηση, υπονοώντας τη συνέχιση του Μπραμς μέσα από την ακτινοβολούσα τέχνη του!
Hubert Parry: "Elegy for Brahms":
No comments:
Post a Comment