"Nannie, ένας μουσικός θρήνος του Μπραμς για τον Φόιερμπαχ..."

Βρίθει ομίχλες η απώλεια...

κι ο χαμός περιπαίζει την ύπαρξη, που προσδοκούσε την αιωνιότητα...

Χάνεται κι η ομορφιά ακόμα, κι οδεύει στο κοιμισμένο δάσος...

<<Friedrich Schiller: "Nannie"/Johannes Brahms - Hermann Goetz>>

(στη μνήμη του ζωγράφου του νεοκλασικισμού του 19ου αι, Άνσελμ Φόιερμπαχ, που πέθανε σαν σήμερα 4 Ιανουαρίου 1880 στη Βενετία)

Αυτοπροσωπογραφία του Φόιερμπαχ

Από τη λατινική λέξη "nenia ή naenia" για τον "επιτάφιο θρήνο-μοιρολόι" τιτλοφόρησε ο Γιόχαν Μπραμς τη σύνθεσή του για 4φωνη μικτή χορωδία και ορχήστρα, "Nanie".

Ένας θρήνος, ένας στοχασμός απέναντι στο αναπόφευκτο του θανάτου, που έγραψε ο συνθέτης στη μνήμη του κορυφαίου γερμανού ζωγράφου και φίλου του, Άνσελμ Φόιερμπαχ.

(Οι μουσικόφιλοι γνωρίζουμε τον εικαστικό καλλιτέχνη από τη στενή φιλική του σχέση με τον Μπραμς, αλλά και την Κλάρα Σούμαν...)


Το ποιητικό κείμενο είναι του Φρίντριχ Σίλλερ με τίτλο: "Auch das Schöne muß sterben!-Πεθαίνει ακόμα και η ομορφιά".

Ο Μπραμς συνθέτει μια ελεγεία για την παροδικότητα της ζωής, με τη μουσική του να αντικατοπτρίζει την έννοια της θλίψης όπως εικονογραφείται στην ποίηση του Σίλλερ.

Έργο δύσκολο και τεχνικά απαιτητικό, με πλήθος εκφραστικών στοιχείων, καθώς αξιώνει έντονη εσωτερική φόρτιση από τους ίδιους τους χορωδούς, που πρέπει να είναι έμπειροι και με υψηλής κλάσης φωνητική δεινότητα!
Λυρικός, τρυφερός, ποιητικός ο Μπραμς...χαρακτηριστικά, που μας ελκύουν ακόμη περισσότερο να ακολουθήσουμε τη μελωδική γραμμή του!

Ακούμε την θρηνητική αυτή ελεγεία για το φίλο του ζωγράφο Άνσελμ Φόιερμπαχ, σε μια εξαιρετική εκτέλεση!!!
Φυσικά, δεν επιλέχτηκε τυχαία η Monteverdi Choir και ο sir John Eliot Gardiner , ένας από τoυς πιο καινοτόμους στον τρόπο δ/νσης, δυναμική και φωτισμένη παρουσία στο μουσικό κόσμο...

<<JOHANNES BRAHMS: Nanie, Opus 82 : John Eliot Gardiner>>

Aπό το συγκεκριμένο ποίημα του Σίλλερ επτά χρόνια νωρίτερα από τον Μπραμς, είχε εμπνευστεί τη δική του σύνθεση "Νennia", ο Hermann Goetz. 

Μάλιστα από πολλούς αναλυτές θεωρείται "σχεδόν βέβαιο" ότι το έργο του Goetz θαυμάστηκε από τον Μπραμς και είναι εκείνο που τον οδήγησε στην παραπάνω σύνθεση.

Μπορεί το κίνητρο για τις συνθέσεις να εμπεριέχουν θλίψη, όμως ας κρατήσουμε την τρυφερότητα και την αγάπη για το πρόσωπο που γράφτηκαν, που είναι εμφανέστατες στα έργα...



Η αρχική φωτό από: www.makeleio.gr