"ΑΝΟΙΞΗ και ΠΟΙΗΣΗ, αντάμα..."

"Aκάλεστη, βουβή, 

μέσ’ στου ηλίου το θάμπος, φουντώνει η Άνοιξη...",

φίλοι μου,που λέει και η αγαπημένη Πολυδούρη για την μοσχοβολιστή εποχή, που χτες έκανε την επίσημη εμφάνισή της!

21 Μαρτίου γιορτάζουμε την εαρινή ισημερία και την έναρξη της άνοιξης, της πιο όμορφης εποχής του χρόνου!

Και για να μη φανώ ασεβής απέναντί της που χτες δεν κοινοποίησα κάτι "εαρινό" θα επανορθώσω σήμερα γιατί η αίσθηση που μας αφήνει η άφιξή της είναι σίγουρα μοναδική.
Είναι γιορτή του Ήλιου και της Γης...
Ένα μοναδικό τελετουργικό για τη μάνα Γη, τη Φύση και τα κάλλη της!

Καλημέρα με ΑΝΟΙΞΗ, μουσική μα και ποιητική, αφού σήμερα ειναι και Παγκόσμια μέρα Ποίησης!

Η γλυκυτάτη Άνοιξη

Με τ' άνθια στολισμένη,

Ροδοστεφανωμένη

Τη γη γλυκοτηράει.

Κ’ η γη τη χλόη εντύνεται,

Τα δάση της ισκιώνουν,

Τα κρύα χιόνια λιώνουν,

Ο ουρανός γελάει.

Τα λουλουδάκια βάφουνται

Τα πλάγια χρωματίζουν,

Κι’ ηδονικές φωτίζουν

Οι δροσερές αυγές.

Στο αγκαθερό τριαντάφυλλο

Γλυκολαλάει τ’ Αηδόνι.

Το ξένο Χελιδόνι

Ταιριάζει τη φωλιά[...]

Κάθε ψυχή ευφραίνεται,

Την Άνοιξη γιορτάζει

Ο Θύρσης σκυθρωπάζει

Στη γενική χαρά.

(Ιωάννης Βηλαράς: "Η γλυκυτάτη Άνοιξη")

Το απόσπασμα του γλυκού ποιήματος του Βηλαρά συνοδεύουμε με την διμερή Suite Symphonique: "Άνοιξη" του Ντεμπισί στην εκδοχή της για χορωδία και ορχήστρα.

Είναι έργο της νεότητας του γάλλου συνθέτη(ήταν περίπου στα 25 όταν το συνέθεσε) που ζωγραφίζει με ιμπρεσιονιστικές πινελιές τη μοσχοβολιστή εποχή...
Τα βήματά της κινούνται στον ασυνήθιστο ρυθμό των 9/8 αρχικά, που όμως στη συνέχεια μεταβάλλονται ποικιλοτρόπως, με τη ρυθμική εναλλαγή να πλουτίζει το άκουσμα (6/8 ..3/4...4/4)...
Η ατμόσφαιρα πλάθεται σε τόνους στιλπνούς... Ονειρική, αέρινη, σχεδόν ουτοπική.
Χρωματικές ανιούσες και κατιούσες κλίμακες στο πιάνο, πληθωρικές συγχορδίες και μελωδικές ιδέες, που πλέκονται μεταξύ τους υποβάλλοντας την εντύπωση μιας τελετουργίας-σπονδής στην Άνοιξη!
Η χορωδία δεν πατάει πάνω σε συγκεκριμένο κείμενο, αλλά σε ακαταλαβίστικες συλλαβές κι επιφωνήματα, ένα μουρμουρητό αρπισμάτων, μια μελωδική φλυαρία λεπτών αποχρώσεων...
Στοιχεία που προσδίδουν στη σύνθεση αίσθηση θροΐσματος, ψιθύρων,  αιθέριας κίνησης, όλα σύμβολα ανοιξιάτικου ενθουσιασμού!
Το κυρίως θέμα εισάγει το όμποε, ακολουθούν απαλές και μυστηριώδεις χειρονομίες στις άρπες και τα τοξοτά, φευγαλέες  εξάρσεις με pizzicati, κι ενίοτε  ηδυπαθείς μελισματικές φιγούρες από το σύνολο των οργάνων παρασύρουν ονειρικά σ'ένα παραλήρημα έαρος...

Τα ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ:

Η Σουίτα ειναι σύνθεση του 1887, περιόδου που φιλοτέχνησε και ο Μπουγκερώ, το αριστουργηματικό εικαστικό του: "ΑΝΟΙΞΗ", που βλέπετε αριστερά και το επιλέγω για σήμερα, παρότι λέγεται πως ο Ντεμπισί εμπνεύστηκε τη Σουΐτα του όταν είδε το αριστουργηματικό ομώνυμο εικαστικό του Μποτιτσέλι στην Πινακοθήκη Ουφίτσι.

Τα χρώματα αυτής της εποχής ζωντανεύουν τη χαμένη έμπνευση, καθώς η Άνοιξη κρύβει μέσα της κάτι δελεαστικό.
Έτσι, ο γάλλος ζωγράφος προσωποποιεί την ευφρόσυνη εποχή, φιλοτεχνώντας τη ως αέρινη και λάγνα γυμνή νύμφη, εκφράζοντας τη φιληδονία της εποχής του και διεγείροντας κάθε αίσθηση!



Tης ίδιας εποχής είναι και το ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ του ΚΛΩΝΤ ΝΤΕΜΠΙΣΙ δεξιά,  ζωγραφισμένο από τον Marcel Baschet, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά στη Βίλα των Μεδίκων στη Ρώμη και εκτίθεται στο Musée d'Orsay του Παρισιού ..

Claude Debussy - "Printemps for Choir and Orchestra"