Στήβεν Χόκινγκ....Μουσικές προτιμήσεις ενός λαμπερού μυαλού...

[Στη μνήμη του Στήβεν Χόκινγκ, που σήμερα 14 του Μάρτη 2018 έγινε αστερόσκονη...]

Πριν λίγο ανακοινώθηκε ο θάνατος του μεγάλου επιστήμονα...Η απώλεια είναι απροσμέτρητη!Υπήρξε ένα ξεχωριστό μυαλό, μια μοναδική φυσιογνωμία! Ό,τι χαρακτηρισμό και να γράψεις δεν μπορεί να αντισταθμίσει το μέγεθος  της προσωπικότητάς του, τόσο σε επιστημονικό, όσο και σε ανθρωπιστικό επίπεδο.

Τον χαρακτήρισαν το πιο λαμπρό μυαλό της εποχής μας, εφάμιλλο του Αϊνστάιν...
Ισως να μην είναι τυχαίο, που έφυγε τη μέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος φυσικός ...

Ο μεγάλος φυσικός θεωρούσε την Τέχνη της Μουσικής από τις πιο όμορφες δημιουργίες της ανθρωπότητας!
Όταν κάποτε ρώτησαν τον Στήβεν Χόκινγκ πώς περνά τη μέρα ανάπαυσης, την Κυριακή του, απάντησε πως "τεμπελιάζει διαβάζοντας την εφημερίδα του και ακούγοντας κλασική μουσική...Ενοχλείτο με όσους υποστήριζαν πως η κλασική είναι η μουσική νεκρών δημιουργών και πως την απολαμβάνουν μόνο οι γεροντότεροι και εύρωστοι οικονομικά.
Η κλασική, έλεγε, είναι για όλους...Είναι εκείνη που βοηθά στην εκτόνωση και εκκαθάριση του νου και στην ταξινόμηση λογικών προοπτικών..."

Αγαπημένος του συνθέτης  -και εξηγεί το λόγο- ήταν ο Ρίχαρντ Βάγκνερ..., καθώς την εποχή που διαγνώσθηκε η ασθένειά του, ο συνθέτης κατά ένα περίεργο λόγο εξέφραζε τη διάθεσή του, με τη μεγαλοφυία του να'ναι πέρα ​​από κάθε λογικό επιχείρημα...

Στη μνήμη του, ας μου επιτρέψετε, φίλοι μου, να ακούσουμε κάτι από "Πάρσιφαλ", γιατί και ο Χόκινγκ υπήρξε ένας αναζητητής!
Αναζητητής του Άγιου Δισκοπότηρου της επιστήμης!
Θεωρώ επίσης πως το κορυφαίο αυτό Βαγκνερικό μουσικόδραμα ταιριάζει και στις "απόψεις περί χρόνου και σύμπαντος" πάνω στις οποίες κινήθηκε η έρευνα του Χόκινγκ...

Το κορυφαίο Βαγκνερικό μουσικόδραμα "Πάρσιφαλ" είναι το τελευταίο του συνθέτη και μέσα από τη σύγκρουση ανάμεσα στο καλό και το κακό περνά το μήνυμα της κατάκτησης της σοφίας, αποτέλεσμα της επίδρασης που είχαν ασκήσει στο Βάγκνερ ο Σοπενχάουερ και οι ιδέες του.
Ιδέες που δεν υπόκεινται στη φθορά του χρόνου και μάς το θυμίζει η άρια του Γκούρνεμαντς: "Βλέπεις, γιε μου, σ’ αυτό εδώ το μέρος: ο χρόνος γίνεται χώρος!"

Parsifal-Gurnemanz: "Du siehst, mein Sohn, zum Raum wird hier die Zeit":

Όπως είπαμε παραπάνω μετά τη διάγνωση της νόσου του, ο Χόκινγκ στράφηκε στο Βάγκνερ ως "κάποιος που ταιριάζει στη σκοτεινή και αποκαλυπτική διάθεση στην οποία βρισκόταν". Λίγο καιρό αργότερα  ταξίδεψε στο Μπαυρόυτ για να παρακολουθήσει το "Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν". Εκείνη την εποχή, δεν γνώριζε καλά τα Βαγκνερικά μουσικοδράματα, αλλά θυμόταν πάντα την αίσθηση  και εντύπωση που του έκανε η δεύτερη όπερα της Τετραλογίας: "Die Walküre"

Wagner - The Ride of the Valkyries / Gustavo Dudamel

Οι μουσικές προτιμήσεις του ήταν ποικίλες!
Είχε εκμυστηρευτεί πώς άκουσε για πρώτη φορά το περίφημο "Gloria" του Φρανσίς Πουλένκ. Βρισκόταν σε συνέδριο Φυσικής και τα εργαστήρια βρίσκονταν κοντά στην τεράστια σκηνή ενός θεάτρου, καθώς προετοιμάζονταν για το ετήσιο φεστιβάλ Μουσικής. Ετσι, μπορούσε κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του να ακούει και τις πρόβες...
Όταν άκουσε το "Γκλόρια" ευθύς σκέφτηκε πως αν κάποτε έπρεπε να μεταφερθεί σε ένα ερημικό νησί θα ήθελε να πάρει μαζί του τις δύο κύριες απολαύσεις του: τη φυσική και αυτή τη μουσική του Πουλένκ.

To "Gloria" είναι σύνθεση βασισμένη στη γνωστή λειτουργία για σολίστα υψίφωνο, μεγάλη ορχήστρα και χορωδία.

Στο μυαλό και στην καρδιά μας θα ζεις κ. Στήβεν Χόκινγκ, που με το σθένος, τη στάση και το έργο σου διέψευσες κάθε ιατρική πρόβλεψη απέναντι στο θαύμα, που λέγεται ζωή!

Γιατί με τη στάση σου απέδειξες περίτρανα την αξία της ζωής, ακόμα κι όταν αυτή περιορίζεται σε μικρές ανάσες...Ήσουν ιδιοφυής, ένα πρότυπο ζωής, με αέναη τη λαχτάρα σου να δώσεις απαντήσεις σε αρχέγονα ζητήματα, να κατακτήσεις τη σοφία, γι'αυτό και μού θύμισες -πέρα από τις κατά διαστήματα προτιμήσεις σου- τον ήρωα του Βάγκνερ "Πάρσιφαλ", που κι εκείνος κινήθηκε σε μια πορεία μύησης στις βαθύτερες αλήθειες της ύπαρξης...

Σκέφτομαι πως για μερικούς ανθρώπους, όπως εσύ, οι μαύρες τρύπες του θανάτου είναι δημιουργημένες να οδηγούν στο ακτινοβόλο σύμπαν της αιωνιότητος!

Καλό Παράδεισο!