Bruno Walter: εκεί όπου άρχουν οι ανώτερες δυνάμεις της Μουσικής...

(Με αφορμή τη γενέθλια επέτειο του BRUNO WALTER 

Γεννήθηκε σαν σήμερα, 15 Σεπτεμβρίου 1876)

Ένας γλυκός πατέρας και μια φιλόμουση μητέρα,  σημαδεύουν τη ζωή του και χαράζουν ανεξίτηλα την αισθητική μνήμη του Μπρούνο Βάλτερ. 
Η θέση του αρχιμουσικού σε πολλές σημαντικές ορχήστρες της εποχής τον καθιερώνει σαν έναν συνεπή και άρτιο μαέστρο με συνεχώς ανερχόμενη φήμη. Επίσης το πηγαίο ταλέντο του στην ανάγνωση και ανάλυση της μουσικής πάρτας αλλά και το πλήθος των σημαντικών μουσικών προσωπικοτήτων των αρχών του 20ου αιώνα που συναναστράφηκε και συνεργάστηκε, σχηματίζουν το μουσικό μωσαϊκό ενός από τους μεγαλύτερους υμνητές και τιμητές της μεταρομαντικής μουσικής σχολής. 
Είναι σημαντικό να αναφερθεί η μεγάλη αγάπη του Walter για την ανάγνωση και για τη λογοτεχνία. Αυτή η αγάπη δικαιολογεί με ευθύ τρόπο την εκπληκτική του ευχέρεια να αποτυπώνει στιγμές να συντονίζεται στο λογοτεχνικό συνεχές και να συνυπάρχει μοναδικά με τον μουσικό Walter. (vakhikon.gr)


Ο Βάλτερ υπήρξε και συγγραφέας διαφόρων μονογραφιών που παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Λέει ο ίδιος:

"Μπορεί η ζωή ενός μουσικού να προκαλέσει το γενικότερο ενδιαφέρον; 

Στα νιάτα μου, θα έδινα με θλίψη αρνητική απάντηση. Σημαντικοί στα μάτια του κόσμου ήταν οι ηγεμόνες, οι πολιτικοί, οι πολεμιστές. Ο καλλιτέχνης ήταν ένα πρόσωπο ευχάριστο ίσως, αλλά δευτερεύον, και δεν θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί τους. 

Όμως τα μάτια μου άνοιξαν σιγά-σιγά. [...]

Έχω την πεποίθηση ότι τα μεγάλα πνευματικά επιτεύγματα έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία για την ανθρωπότητα από ό,τι τα πολιτικά και τα ιστορικά γεγονότα. 

Γιατί τα έργα του δημιουργικού πνεύματος διαρκούν, είναι στην ουσία αθάνατα, ενώ η κοσμοϊστορική δράση ακόμη και των σημαντικότερων ανδρών είναι έρμαιο του χρόνου. 

Ο Ναπολέων πέθανε, αλλά ο Μπετόβεν ζει."

("Θέμα και παραλλαγές", Bruno Walter)

Γράφει στο μικρό του εγχειρίδιο: "Περί της ηθικής δύναμης της Μουσικής": 

"Στο απέραντο βασίλειο της Μουσικής υπάρχουν και κάποιες περιοχές που ανήκουν στο "πρωτόγονο" και στο "ενδιαφέρον", τις οποιες η μουσικη θέτει στη διάθεση του Κακού.

Πρόκειται γα περιοχές οριακές, που αντικατοπτρίζουν κατώτερα ένστικτα 

και αντιστοιχούν στο λογικό της ανθρώπινης φύσης. 

Αν ακούσουμε τη μουσική από την "Άρια του Ντον Πιζάρο" στο "Φιντέλιο" σε αντιπαραβολή με το τραγούδι της "Ελεονόρας και του Φλορεστάν", θα αντιληφθούμε την "αστρονομική" απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στην περιοχή απ'όπου πηγάζει η μουσική του πρώτου και στις σφαίρες στις οποίες κινείται η μουσική των τελευταίων, εκεί όπου άρχουν οι ανώτερες δυνάμεις της Μουσικής.

Σε τί χαμηλό βαθμό η γνήσια μουσική χαρίζεται στο ηθικά ευτελές, γίνεται φανερό...

Η μουσική που περιγράφει τα υψηλά συναισθήματα, μάς συγκινεί σχεδόν με την ίδια δύναμη ακόμη κι αν παραλείψουμε το λιμπρέτο..."

(Bruno Walter, "Περί της ηθικής δύναμης της Μουσικής", σελ. 40-41, εκδ. Ροές)

Beethoven: "Fidelio", Pizzaro' s aria-"Ha ! Welch' ein Augenblick "/ Bruno Walter:

Beethoven: "Fidelio", Duet Florestan - Leonore-"O namenlose Freude"/ Bruno Walter: