"Ρομπέρ ντε Βιζέ, ένας μαιτρ της κιθάρας στην Αυλή των Λουδοβίκων"

François Puget: "Reunion de musiciens"

Μακριά από το θορυβώδες, το ξέφρενο και την έξαψη της Καρναβαλικής πομπής, που σε λίγο θα ξεκινήσει στην πόλη μου, οι κιθαρίσιες χορδές μάς ταξιδεύουν σε μια σπάνια μουσική πανδαισία, ενδεδυμένη την ευαίσθητη μελωδική εκφραστικότητα του Γαλλικού μπαρόκ.

H χτεσινή αναφορά μου στο Μολιέρο, τον Λυλλί και τον βασιλιά Λουδοβίκο με παρέπεμψε στα σαλόνια των Βερσαλλιών  εκείνης της εποχής, που ο "'Αναξ  Ήλιος" δεν λάτρευε μόνο το μπαλέτο μα κάθε τι που λάμπρυνε τις γιορτές, κάθε τι που αναδείκνυε τα φαντασμαγορικά δείπνα και τις συγκεντρώσεις του.
Καλλιτέχνες-μουσικοί βρίσκονταν στην υπηρεσία του φιλότεχνου βασιλιά με νέα όργανα να χρησιμοποιούνται στα γαλλικά μπαλέτα.
Ανάμεσά τους η θεόρβη και η κιθάρα, που κέρδισε σε δημοτικότητα ως συνοδευτικό όργανο και για την ενίσχυση της γραμμής του κοντίνουο, την οποία το λαούτο, που βρισκόταν ήδη σε παρακμή, δεν μπορούσε να επιτύχει.
Ο ίδιος ο βασιλιάς μάθαινε κιθάρα δίπλα στον βιρτουόζο Ρομπέρ ντε Βιζέ, που μάλιστα λέγεται πως κιθαριστικά επέδρασε στις συνθέσεις του Λυλλί, που για κάποια χρόνια "συγκατοίκησαν" στην ορχήστρα των Γαλλικών Ανακτόρων.

Ο Ρομπέρ ντε Βιζέ αργότερα τιμήθηκε με τον τίτλο του "Maître de Guitare" στην υπηρεσία του Λουδοβίκου ΙΕ’ και διακρίθηκε για τη συγγραφή συλλογής έργων που θεωρούνται μέχρι σήμερα ως τα σημαντικότερα, κιθαριστικής γραφής, έργα του γαλλικού Μπαρόκ.
Πρόκειται για δύο βιβλία για την κιθάρα,  τα οποία μεταξύ άλλων περιέχουν  και 12 θαυμάσιες σουίτες.

Από το "Livre de pièces pour la guitare"  που ο Βιζέ εξέδωσε το 1686 θα ακούσουμε τη "ΣΟΥΙΤΑ σε ρε ελάσσονα".

Θυμίζουμε πως η Σουίτα της Μπαρόκ περιόδου είναι ανεξάρτητο, αυτοτελές σύνολο οργανικών  συνθέσεων  με αυστηρή δομή. Ξεκινά με μια ήρεμη και ισορροπημένη εισαγωγή, που ακολουθείται από μια συλλογή χορών.

Η έναρξη της Σουίτας σε ρε ελ. του Βιζέ  γίνεται με το "Πρελούδιο", ένα μουσικό προοίμιο , που εισάγει το βασικό θέμα κι ακολουθούν οι χοροί:

Αλεμάντ  ή γερμανικός χορός σε δίσημο χρόνο(0:52),
η γλυκιά τρίσημη Κουράντ(2:40),
η στοχαστική Σαραμπάντ(4:08), που θυμίζει πολύ (όχι τυχαία αν θέλετε τη γνώμη μου) την ομότιτλη σε ρε του Χαίντελ ή άλλως Barry Lyndon,
η αισιόδοξη τρεχαλητή Γκαβότα(6:03),
δύο κομψά, αριστοκρατικά Μενουέτα(6:49),
η βηματική, χαριτωμένη τετραμερής Μπουρέ(9:38) και
μια πιο ανάλαφρη Ζίγκα στο φινάλε(10:21).

Στο ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ του François Puget με τίτλο "Reunion de musiciens-Οι μουσικοί του Λουδοβίκου", πιθανολογείτο πως ο Βιζέ ήταν ο θεορβίστας.
Άλλοι όμως υποστηρίζουν πως είναι ο όρθιος αριστερά με το καπέλο, που υποδεικνύει την παρτιτούρα στον Λυλλί, που παίζει θεόρβη, ενώ η κιθάρα του Bιζέ βρίσκεται ακουμπισμένη στο τραπέζι.

Εκτελεί ο μέγας ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΜΠΡΗΜ.

Robert de Visée: "Suite in D Minor"- Julian Bream

https://www.youtube.com/watch?v=4XlAlEpIEhw