"Μια φορά και έναν καιρό…η Σταχτοπούτα..."

Μπορεί να έγινε γνωστός με τα ερωτικά του ποιήματα αρχικά, όμως στη συνέχεια ενθουσίασε και συνεχίζει να ενθουσιάζει με τα παραμύθια του.
Ο Σαρλ Περώ γεννήθηκε σαν σήμερα 12 Γενάρη 1628 και κατέχει τον τίτλο του "μεγάλου παραμυθά".
Ανάμεσα στα γνωστότερα παραμύθια του είναι η "Σταχτοπούτα", η "Κοκκινοσκουφίτσα", ο "Κοντορεβυθούλης", ο "Παπουτσωμένος Γάτος" η "Ωραία Κοιμωμένη"....

Τα περισσότερα απ'αυτά, ο διάσημος παραμυθάς τα συμπεριέλαβε στη συλλογή του: "Τα παραμύθια της Μάνας χήνας", που την έγραψε για τη διασκέδαση των παιδιών του κι από τότε αγαπήθηκαν και συγκινούν πολλές γενιές αναγνωστών.

Οι ιστορίες του Περώ μάγεψαν και μεγάλους συνθέτες.
Σήμερα προτείνω να ακούσουμε συνθέσεις-εμπνεύσεις από την "Σταχτοπούτα" του, ένα κλασικό παραμύθι που αφηγείται τις περιπέτειες μιας κοπέλας, κόρης ενός πλούσιου εμπόρου, την οποία υποβαθμίζουν και κακομεταχειρίζονται η κακιά μητριά και οι ετεροθαλείς αδερφές της.
Η ιστορία της Σταχτοπούτας αποτελεί μια όμορφη παραβολή για την αγάπη και το θρίαμβο του καλού.

1. Στο παραμύθι του Περώ βασίστηκε το λιμπρέτο της γαλλικής όπερας "Cendrillon" του Nelson Isouard, που παρουσιάστηκε στο Παρίσι το 1810, από την οποία ακούμε το χορωδιακό της πρώτης πράξης.

Η σκηνή της αποκάλυψης με το γοβάκι, Γκυστάβ Ντορέ
από εικονογράφηση της "Σταχτοπούτας" του Σαρλ Περώ

2. Λίγα χρόνια αργότερα ο 25χρονος Ροσσίνι παρουσιάζει τη δική του "Σταχτοπούτα" την οποία έγραψε μέσα σε τρεις εβδομάδες.

Αξίζει να σημειωθεί πως η "Cenerentola" του Ροσσίνι, παρά την κρύα υποδοχή από τους κριτικούς, κέρδισε τις καρδιές των ακροατών και επισκίασε ακόμη και τον "Κουρέα της Σεβίλλης" καθ 'όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Επίσης, η όπερα παρουσιάστηκε με διαφορές, που σχετίζονται με την εποχή που γράφηκε το έργο.
Ήταν τότε αδιανόητο η πρωταγωνίστρια να δείξει επί σκηνής τις γάμπες της, κι έτσι, δεν υπάρχει γοβάκι, αλλά ο πρίγκιπας βρίσκει την αγαπημένη του χάρη σε ένα βραχιόλι.

Gioacchino Rossini - La Cenerentola - Overture:

3. Mε Βαγκνερικές επιδράσεις εμφανίζεται το 1899 η όπερα του Ζυλ Μασνέ, που παρουσιάστηκε και πρόσφατα από τη ΜΕΤ με την Τζόυς ΝτιΝτονάτο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

"Η βραδιά του χορού στο παλάτι", Γκυστάβ Ντορέ
από εικονογράφηση της "Σταχτοπούτας" του Σαρλ Περώ

4. Tέλος, ο σπουδαίος Ρώσος μουσουργός, Σεργκέι Προκόφιεφ συνέθεσε υπέροχες μελωδίες -σοβαρές και κωμικές- για τη χορευτική εκδοχή της "Σταχτοπούτας".

Λέγεται πως του πήρε τέσσερα χρόνια να ολοκληρώσει τη μουσική για το αγαπημένο τρίπρακτο μπαλέτο, που πρωτοπαρουσιάστηκε από τα Μπολσόι το 1945 με μεγάλη επιτυχία.

Η αριστουργηματική μουσική του Προκόφιεφ και η απαράμιλλη τέχνη του κλασικού χορού μάς παρασύρουν σε έναν ονειρικό κόσμο μέσα από το αγαπημένο παραμύθι των παιδικών μας χρόνων.




Η Σταχτοπούτα του Σαρλ Περώ πάντα μας διδάσκει ότι το γοβάκι ταιριάζει μόνο στο κατάλληλο πόδι του ανθρώπου που έχουμε επιλέξει στον μαγικό χορό της ζωής. Όταν το ρολόι χτυπήσει δώδεκα το γοβάκι θα έχει απομείνει ως ίχνος της παρουσίας που πέρασε και άφησε το στίγμα της...

Παρακολουθούμε την αγαπημένη μου "Σκηνή του ρολογιού" που χτυπά μεσάνυχτα: