Τάνγκο, ο χορός της θλίψης και των αισθήσεων...

"Tango", Liliana Rago

Είναι χορός Αισθησιακός ...Το τάνγκο δεν μοιάζει με άλλους χορούς, που χαρακτηρίζονται εξωστρεφείς και χαρωποί. Θέλει λεπτές κινήσεις και καλλιτεχνικούς συνδυασμούς, θέλει τα βήματα των χορευτών να μπερδεύονται μαγικά κι αδιόρατα σ’ένα πολύπλοκο αραβούργημα..

Εμπνευσμένος από το "Τάνγκο" ο σημερινός χαιρετισμός μου, αφού τελευταία έχει καθιερωθεί η 11η Δεκεμβρη ως η ημέρα του "χορού της θλίψης", όπως χαρακτήρισε ο Ντισέπολο τον αργεντίνικο χορό.

Δυο είναι οι προσωπικότητες που συνδέονται στενά με το χορό αυτό.

Ο ένας, ο Χόρχες Λουί Μπόρχες, που με την ιδιότητα του εθνολόγου έγραψε την "Ιστορία του Τάνγκο" και φυσικά
ο Άστορ Πιατσόλα, οι συνθέσεις του οποίου έφεραν επανάσταση στο παραδοσιακό τάνγκο, ενσωματώνοντας σ' αυτό στοιχεία τζαζ και κλασικής, δημιουργώντας το "nuevo tango".

Η κοινή αγάπη των δυο τους για το χορό, τούς ενώνει το 1965, όταν ο Πιατσόλα παίρνει κείμενα του Μπόρχες από την "Ιστορία του Τάνγκο" και τα μελοποιεί στο "El Tango", απ'όπου θα ακούσουμε το ομώνυμο κομμάτι, εμπνευσμένο από το αντίστοιχο ποίημα του Μπόρχες:

"Το τάνγκο"

Πού να βρίσκονται; ρωτά η ελεγεία

για κείνους που πια δεν υπάρχουν, μαθές,

σα να υπήρχε ένα μέρος όπου το Χθες

είναι το Σήμερα, το Ακόμα ή το Επιπλέον μία.

Πού να βρίσκονται -ξαναλέω- από απάχηδες τόσες γενιές

που πήγαν κι έστησαν μια τρομερή νύχτα

σε σκονισμένους χωματόδρομους ή σε χαμένες γειτονιές

του στιλέτου και της μαγκιάς τη σέχτα; 

[...]

Μεσ’ στις χορδές της μουσικής βρίσκονται,

στης κιθάρας το αργό το παίξιμο,

και λέει μια μιλόνγκα μ’ αλέγρου ρυθμού πλέξιμο

για το γιορτάσι και την αθωότητα σαν πέτονται. 

[...]

Εκείνο το ξέσπασμα, το τάνγκο, εκείνη η διαβολιά,της ζωής

τα μεστά χρόνια προκαλεί.

Φτιαγμένος από σκόνη και χρόνο, ο άνθρωπος διαρκεί λιγότερο

κι απ’ του μεσημεριού την αντηλιά".

(ΧΟΡΧΕ-ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ: ΔΟΚΙΜΙΑ, Tόμος 1ος)

Εκρηκτικός ο συνδυασμός Μπόρχες-Πιατσόλα!!και παρότι ο Ντισέπολο χαρακτηρίζει χορό της θλίψης, για πολλούς από μας το τάνγκο αποτελεί τον απόλυτο αισθησιασμό!
Πάθος, έκσταση και φλόγα άσβεστη!!Είναι η αύρα από την ιταλική καντσονέτα, την ισπανική θαρθουέλα, την ερωτική χαμπανέρα, το πολυρρυθμικό candombe της Αφρικής, αλλά και το λαϊκό τραγούδι των γκάουτσος, κράμα που όντως ξεσηκώνει, φλογίζει, προκαλεί αναστάτωση!

Και να σκεφτεί κανείς πως εξαιτίας του συντηρητισμού της εποχής, που δεν επέτρεπε στις γυναίκες να βρεθούν στην αγκαλιά των ανδρών, ο παθιασμένος χορός, ξεκίνησε να χορεύεται  από άνδρες και μόνο...Ώσπου κατέληξε, όπως  έλεγε ο Πιατσόλα, ο πιο αποκαλυπτικός χορός απ' όσους δημιούργησαν οι άνθρωποι για να εκφράσουν την ΟΥΣΙΑ του ερωτικού πάθους!




Για το τάνγκο μπορείτε να διαβάσετε επίσης εδώ και εδώ.