Ο Χιονάνθρωπος του David Bowie...

Έτρεξα στην τάξη μόλις χτύπησε το κουδούνι, όμως οι μαθητές δεν φαίνονταν να βιάζονται...
Προχωρούσαν βαρετά με τα χέρια στις τσέπες, τυλιγμένα στα μάλλινα κασκόλ τους, να προφυλαχτούν από το κρύο που και σήμερα ήταν τσουχτερό.
Πώς να τα πείσεις πως το μάθημα της μέρας θα τούς ζέσταινε την καρδιά, μιάς και θα γινόταν αναφορά σ'ένα  μεγάλο ροκ είδωλο;

Αφορμή έδινε η επέτειος του θανάτου του...Ένας χρόνος χωρίς τον Ντέηβιντ Μπόουι...

Φανταχτερός και κραυγαλέος, προκειμένου  να υποδυθεί το χαρακτήρα, που είχε ανάγκη κάθε φορά η ψυχή να ενσαρκώσει...
Μαύρο μολύβι γύρω απ'τα μάτια, γυαλιστερά, ιδιόρρυθμα ρούχα... '
Ένας χαμαιλέων, που δεν συμβιβάστηκε  με τα κλισέ της εποχής, αλλά "επικοινώνησε" μέσα από την ανατροπή όλων των στερεοτύπων!
Και πώς τα συνδύαζε όλα αυτά πατώντας σε ακούσματα της κλασικής μουσικής, που τόσο λάτρευε!

Οι μαθητές παρακολουθούσαν αμίλητοι και μάλλον παραξενεύτηκαν(ευχάριστα θέλω να πιστεύω) όταν διέκριναν ένα "μελωδικό συννεφάκι" από το δικό του  "Subterraneans" στην 1η Συμφωνία του Φίλιπ Γκλας!

Σε μια πιο διεισδυτική ματιά στη μελωδική γραμμή του θέματος και με τη δική μου καθοδήγηση εντόπισαν πατήματα πάνω στο μοτίβο από τις "Παραλλαγές Αίνιγμα" του Έλγκαρ.

Κάποιες μαθήτριες χαρακτήρισαν την εισαγωγή ρομαντική, ατμοσφαιρική...
Τα "ψαγμένα" αγόρια μου, διέκριναν μια στάση μουσικής ειρωνίας από τον καλλιτέχνη...
Μια σκληρότητα λειασμένη από διάθεση νοσταλγίας...

Το κρύο ήταν αρκετά αισθητό ακόμα και μέσα στην αίθουσα...Ο ουρανός ειχε μολυβιάσει και τα σύννεφα ήταν έτοιμα να κλαψουρίσουν...
Όλα, έφτιαχναν με μαεστρία ένα παραμυθικό σκηνικό!
Ένα παραμύθι, σκέφτηκα, θα ήταν η αμοιβή των μαθητών μου για την υποδειγματική στάση και συμμετοχή τους στο σημερινό μάθημα!

"Ένα χιονισμένο, χειμωνιάτικο πρωινό, ένα μικρό αγόρι φτιάχνει ένα χιονάνθρωπο στην αυλή του σπιτιού του. 

Του φορά κασκόλ κι ένα αστείο καπέλο. 

Ένα μήλο θα γίνει η μύτη του και δυο κάρβουνα, τα μικρά, σπινθηροβόλα μάτια του.

Το σκοτάδι πέφτει πυκνό...Έρχονται τα  μεσάνυχτα . 

Είναι η ώρα που κάθε τι μαγικό μπορεί να συμβεί...

Ο χιονάνθρωπος αποκτά ζωή...

Το μικρό αγόρι  βλέπει τον καμωμένο από πάγο, φίλο του να  λαμπυρίζει με πολύχρωμα φώτα!

Μαζί, θα πετάξουν μακριά ζώντας  μια μαγική, συγκινητική περιπέτεια στη γη και στον ουρανό".

"Ο χιονάνθρωπος -The snowman", είναι ένα παιδικό βιβλίο του Raymond Briggs, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1978.

Το 1982, το βιβλίο έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων για τη βρετανική τηλεόραση με τον Χάουαρντ Μπλέικ να υπογράφει το σάουντρακ,  από το οποίο ξεχωρίζει το τραγούδι "Walking in the Air".

Πρόκειται για το όνειρο ενός παιδιού...

Ενός παιδιού που μεγάλωσε κι  ενήλικος πλέον αντικατοπτρίζεται στο ξεκίνημα του φιλμ στο πρόσωπο του David Bowie, ο οποίος στη σοφίτα του σπιτιού του αναμοχλεύοντας  τις αναμνήσεις του, δείχνει πώς κάποιο βαρύ χειμώνα, όταν παιδί κι αυτός που πίστευε στα παραμύθια, απέκτησε το ζεστό, μάλλινο κασκόλ του...

This attic is full of memories of me!...[...]
You see, he was a real snowman! 
He got this scarf for me!

Πειραματισμοί και μεταμορφώσεις ενός  ροκά διασκεδαστή, που έβαλε φωτιά στην παγωμένη μέρα μας...

Το φημισμένο "Walking in the Air" σε εκτέλεση από τον τενόρο Placido Domingo, τον ιταλό τραγουδιστή Riccardo Cocciante και παιδική χορωδία:

We're walking in the air

We're floating in the moonlit sky

The people far below are sleeping as we fly

I'm holding very tight

I'm riding in the midnight blue

I'm finding I can fly so high above with you

Far across the world

The villages go by like dreams

The rivers and the hills

The forests and the streams

Children gaze open mouth

Taken by surprise

Nobody down below believes their eyes

We're suffering in the air

We're swimming in the frozen sky

We're drifting over icy mountains floating by