Δε μ’ ακούς; Είμαι ο Χειμώνας...

Δε μ’ακούς;

Έρχομαι μέσα από τους έρημους ασφαλτόδρομους.

Έλα, έλα, κοριτσάκι

μυρίζω φασουλάδα, πορτοκάλι και τραγανιστό τσουρέκι.

Έλα, έλα, αγοράκι

φόρεσε το σκούφο σου

βάλε τα μάλλινα γάντια σου

άνοιξε το στόμα σου, να ξεδιψάσεις με το χιόνι

γέμισε τις τσέπες σου σταφίδες, καρύδια

και ξεραμένα σύκα

τάισε με ψίχουλα τα πεινασμένα σπουργίτια.

Έρχομαι μέσα από τις παγωμένες λίμνες και τα ποτάμια

τα γυμνά κλαδιά και το μολυβένιο ουρανό

άσ’ το μόνο του στη γωνιά του το πατίνι

κάνε το φίλο σου να δακρύσει με μια φέτα μανταρίνι.

Τι κάνει η γιαγιά σου; Πλέκει ακόμη πλάι στο περβάζι;

Για κοίτα πώς μελάνιασε η μύτη σου….την πάγωσε τ’ αγιάζι…

Έλα, έλα, αγοράκι

έλα, έλα κοριτσάκι.

Δε μ’ ακούς;

Είμαι ο Χειμώνας.

[«Ο χειμώνας», Μάρω Λοϊζου]

*****

Πόσο όμορφες οι εικόνες, που πλάθει με το λόγο της στο τρυφερό κείμενό της η Μάρω Λοΐζου!
Μια ειδυλλιακή περιγραφή του παγερού χειμώνα, που μεταμορφώνεται σε ρομαντικό κι ωραιόπαθο, αν τις τυχόν δυσκολίες που μας δημιουργούν τα ακραία φαινόμενά του τις δεχόμαστε αγόγγυστα και τις διαχειριζόμαστε με σκέψη όμορφη!
Ας προσπαθήσουμε να κρατάμε την ισορροπία μέσα μας, την καλή διάθεση ακοίμητη, την αρμονία αδιατάρακτη …
Δεν είναι πολλές φορές μπορετό να ξεφύγεις από τα στοιχεία της φύσης...
Είναι όμως μπορετό να βρεις διόδους, να εφεύρεις τρόπους να καλυφθείς…
Με αισιοδοξία, με σκέψη, διάθεση και ματιά θετική…
Μόνο τότε η ψυχή εισβάλλει σ’ονειροχώρες και ταξιδεύει…

«Έλα, έλα, αγοράκι

έλα, έλα κοριτσάκι.

Δε μ’ ακούς;

Είμαι ο Χειμώνας»

Oι «Εποχές» του  Α.Glazunov, ένα μπαλέτο, που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αγία Πετρούπολη το χειμώνα του 1900 ανοίγει με ένα παρόμοιο χειμωνιάτικο τοπίο:

To «Πνεύμα του Χειμώνα» εμφανίζεται με τους πιστούς συντρόφους του…την «Πάχνη», τον «Πάγο», το «Χαλάζι» και το «Χιόνι» και διασκεδάζουν με το χορό των Χιονονιφάδων μέχρι τη στιγμή, που δυο ξωτικά κι η φωτιά που θα ανάψουν, τους εξαφανίζουν.

Ας ξεχάσουμε τυχόν προβλήματα που παρουσιάζονται από την κακοκαιρία, φίλοι μου!
Ας χαλαρώσουμε στη θαλπωρή του σπιτιού μας, κρατώντας γλυκιά ανάμνηση την ομορφιά της χιονισμένης πλάσης, αντάμα με τις υπέροχες εικόνες που καταγράφουν οι αισθήσεις με τη βοήθεια της τέχνης!
Της μάγισσας τέχνης, που πάντα οδηγεί σε ρεμβώδη ηρεμία και έκσταση, που γνωρίζει τα μυστικά μύησης στη μέθη των αισθήσεων!!
Tης τέχνης, που καταφέρνει άψογα ν' αναδείξει τις ομορφιές ακόμα κι αυτής της παρεξηγημένης εποχής...που πείθει πως ο χειμερινός άνεμος είναι όμορφος τελικά μέσα στην αγριότητά του...αρκεί να υπάρχει μια φλόγα να καίει και να ζεσταίνει τα σωθικά...

Alexander Glazunov: «The Seasons»

Scene 1st: «Winter landscape»

I. Introduction 

II. Frost

III. Ice 

IV. Hail

V. Snow

VI. Coda