"Για το Βαγγέλη Παπαθανασίου...Μόνο με αγώνα κι αλήθειες κατακτιέται ο Παράδεισος..."

Τι θα λέγατε γι'αυτό το απομεσήμερο να "κατακτήσουμε τον Παράδεισο";

Όπως καθένας μας τον εννοεί, τον έχει πλάσει με τη φαντασία του, τον προσδοκά, τον βιώνει...
Aφοσιωμένοι στο όνειρο, με φωτισμένη την οραματιστική πλευρά της προσωπικότητάς μας κι αμείωτο πείσμα!

<<1492:Κατάκτηση του Παραδείσου>>

Ο Ρίντλεϊ Σκοτ το 1992 σκηνοθέτησε την ομώνυμη ιστορική ταινία, που έντυσε με την υπέροχη μουσική του ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, που σήμερα κλείνει τα 73(γεννήθηκε 29 Μάρτη το 1943) και του ευχόμαστε να τα εκατοστήσει και να είναι πάντα δημιουργικός και με αστείρευτη έμπνευση!

Η ταινία γυρίστηκε στα πλαίσια του εορτασμού των 500 χρόνων από την ανακάλυψη της Αμερικής.
Το βασικό ρόλο του Κολόμβου κρατά ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ, όμως την παράσταση κλέβει η επική μουσική του Βαγγέλη μας, ενός συνθέτη που ξεχωρίζει για τη μελωδική δεξιοτεχνία του και τα βαθιάς αισθαντικότητας έργα του.
Ο ήχος  του είναι πρωτοποριακός, η μουσική του γλώσσα παγκόσμια, αφού δεν έχει εδαφικά ούτε γλωσσικά σύνορα και καταφέρνει να  απεικονίζει ηχητικά διαφορετικές χώρες και διαφορετικά τοπία.

Με το λαμπρό και μεγαλοπρεπές σάουντρακ της ταινίας "1492: Conquest of Paradise" απεικόνισε με αίσθηση αρχοντιάς τον πρωταγωνιστή Κολόμβο με έμφαση στο πείσμα, τη θέληση, την επιμονή και την πίστη του, αλλά και τις χαμένες ελπίδες και φιλοδοξίες του πληρώματος στο ταξίδι των ανακαλύψεων.

H ακρόαση προκαλεί δέος, προκαλεί ταραχές απέναντι στο προσδοκώμενο υπερφυσικό και ταυτόχρονα μια απερίγραπτη ψυχική πλήρωση, ιδιαίτερα στο σημείο που ακούγεται χορωδιακά η επωδός σε μια ακαταλαβίστικη, μάλλον λατινίζουσα γλώσσα, ακολουθώντας την τεχνική του λεγομένου "word painting", ενός "μουσικού χρωματισμού του νοήματος των λέξεων":

"In noreni per ipe,

in noreni corah

tiramine per ito,

ne domina"

To οστινάτο, επίμονο από κρουστά και χάλκινα πνευστά ξεθολώνει με το ηχηρό τράνταγμα το νου από δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις...Κάθε νότα της σύνθεσης  ολοκληρώνει μέσα από αντιθέσεις, ακολουθεί, ανατρέπει και  συμπληρώνει τη λαχανιασμένη ροή...
Τα βαριά βήματα της μελωδίας μοιάζουν αγώνας που θυμίζει πως ζωή είναι το άλλο όνομα της αλήθειας...
Και μόνο με αγώνα κι αλήθειες, κατακτιέται ο Παράδεισος...

Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό iporta.gr