"Αν δεν ήμουν επιστήμονας, θα ήμουν μουσικός.
Η ζωή είναι αδιανόητη για μένα αν δεν παίζω μουσική"
Η ζωή είναι αδιανόητη για μένα αν δεν παίζω μουσική"
(Άλμπερτ Αϊνστάιν, γενν. 14 Μαρτίου 1879)
Λάτρευε την τέχνη της μουσικής, την οποία άρχισε να διδάσκεται σε παιδική ηλικία από τη μητέρα του, Πωλίν, που ήταν πετυχημένη πιανίστρια.
Έπαιζε πιάνο και βιολί. Ιδιαίτερα όμως αγαπούσε το βιολί και τις Σονάτες του Μότσαρτ, για τον οποίο έλεγε πως ο ήχος των έργων του ακούγεται τόσο διαυγής σαν να υπήρχε από πάντα στο σύμπαν, περιμένοντας τον συνθέτη που θα το ανακαλύψει.
Ο ίδιος δε ο Μότσαρτ ήταν για τον Αϊνστάιν ως ένα είδος μουσικού - φυσικού στον ήχο του οποίου διέκρινε την κοσμική ουσία της αρμονίας.
Ο Αϊνστάιν συχνά συμμετείχε σε κουαρτέτα εγχόρδων ή έπαιζε με φίλους μουσικούς...
Ο Αρθουρ Ρουμπινστάιν γνώριζε τον Αϊνστάιν και μάς μεταφέρει ένα ευτράπελο επεισόδιο:
Άρθουρ και Άλμπερτ έπαιζαν μια σονάτα του Μότσαρτ για βιολί και πιάνο.
Ο φυσικός δεν κατάφερε να εισέλθει στο μέρος του στην πρέπουσα μετρικά στιγμή...
Ζήτησε συγγνώμη και πήγαν πάλι το θέμα από την αρχή...Όμως και τη δεύτερη φορά πάλι ο Αινστάιν έχασε το μέτρημα...
Ο Ρούμπινσταϊν προσποιούμενος τον εκνευρισμένο-αγανακτισμένο στράφηκε προς το μέρος του και φώναξε:
"Για όνομα του Θεού, Άλμπερτ!Ολόκληρος καθηγητής και δεν μπορείς να μετρήσεις μέχρι το τέσσερα;"
Στα χρόνια του Μανχάιμ ο Μότσαρτ ασχολήθηκε περισσότερο με τα ντουέτα για βιολί και πιάνο, που γνώρισε καλύτερα από τον Joseph Schuster.
Έτσι, στο στυλ τους συνέθεσε έξι σονάτες που τις αποκαλούμε "Sonatas Palatine" γιατί ο Μότσαρτ τις αφιέρωσε στην σύζυγο του εκλέκτορα του Παλατινάτου.
Πλούσιες σε νεωτεριστικές ιδέες, δίνουν τα πρώτα δείγματα του είδους, για τη μουσική μεγαλοφυία του συνθέτη τους.
Από τη συλλογή αυτή ακούμε την "Violin Sonata No. 20".
Σύνθεση κομψότητας και ευγένειας, αλλά και πρωτοτυπίας.Αρκεί να δούμε πως ασυνήθιστα ο Μότσαρτ ξεκινά με ένα Αντάτζιο...
"Violin Sonata No. 20". Στο βιολί η Αν Σοφί Μούτερ:
No comments:
Post a Comment