"Στο Λογοτεχνικό Καφενείο με τον Πούσκιν"

Στέλνω τα φιλιά και την αγάπη μου μαζί με την ευχή για όμορφη εβδομάδα, φίλοι μου αγαπημένοι!

Το ραντεβού μας σήμερα δίνεται στην Βενετία του βορρά, την αριστοκρατική πόλη της Αγίας Πετρούπολης, ένα μέρος γεμάτο ομορφιές, μια πόλη παγκόσμιας ακτινοβολίας!

Λέω λοιπόν, το απογευματινό καφεδάκι να το γευτούμε στο ιστορικό "Λογοτεχνικό Καφενείο", στέκι πολλών μεγάλων ρώσων δημιουργών, Ντοστογιέφσκυ , Λέρμοντοφ, αλλά και του Πούσκιν!







Ο Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν γεννήθηκε σαν σήμερα 6 Ιουνίου του 1799 και ήταν θαμώνας του Λογοτεχνικού Καφενείου.

Σύμφωνα με το θρύλο, μάλιστα, ήταν το τελευταίο μέρος που επισκέφθηκε ο Πούσκιν πριν από το θάνατό του.

Εδώ ήπιε τον καφέ του κι έφυγε για τη μοιραία μονομαχία, ο μικρόσωμος άνδρας με τα σγουρά μαλλιά και το "μπρούτζινο δέρμα " ( χαρακτηριστικά που οφείλονται στην καταγωγή του από έγχρωμο  σκλάβο από την Αβησσυνία, που βρέθηκε στην υπηρεσία του Μεγάλου Πέτρου),  ο μεγάλος ποιητής, δραματουργός και πεζογράφος  της Ρωσίας, ο αποκληθείς "αρχή κάθε αρχής" από τον ομόεθνό του, Μαξίμ Γκόρκι.


Στην είσοδο του διόροφου κτίσματος σε υποδέχεται το κέρινο ομοίωμά του, που τον παριστά καθιστό στο λιτό γραφείο του, κρατώντας μια πένα να καταγράφει τις ποιητικές του εμπνεύσεις!


Η σκάλα και οι τοίχοι του επιβλητικού και με αριστοκρατική ατμόσφαιρα κτιρίου κοσμώνται με γκραβούρες και πίνακες ρώσων ζωγράφων με θέματα τον μεγάλο ποιητή!













Το 1949, ο Σεργκέι Προκόφιεφ έγραψε  για τον εορτασμό των 150 χρόνων από τη γέννηση του Πούσκιν δυο μικρά βαλς, τα οποία τιτλοφόρησε με το όνομά του: "Pushkin Waltzes, Op. 120".

Στο πρώτο, με ρυθμό "Allegro espressivo", μια χαριτωμένη μελωδία εισάγεται από το όμποε και γρήγορα μεταπηδά στο κλαρινέτο.
Ανάλαφρη, με την ανάπτυξη να γίνεται μέσα από λεπτές, τραγουδιστές φράσεις και την κίνηση να ολοκληρώνεται ήσυχα και γαλήνια.

Το "Allegro meditativo" αναθέτει στο κλαρινέτο έναν πιο γλυκόπικρο ρόλο, εισάγοντας εν συντομία ένα θέμα σε τριμερές φυσικά  βαλς που σύντομα αναλαμβάνουν τα τοξοτά.
Αργή, λυπημένη η μελωδία επιστρέφει  στα πνευστά ενώ στη συνέχεια εμφανίζεται σε ισχύ δυναμικής από τα έγχορδα.
Το μελωδικό επεισόδιο ζοφερό, σε ύφος απειλητικό που ενισχύουν τα ξεσπάσματα από τις τρομπέτες και τα τύμπανα.
Το βαλς τελειώνει με μια πλημμυρισμένη λυρισμό, σχεδόν ερωτική coda.