Στο θάνατο του Λόρδου Μπάϋρον...

"Ο λόρδος Βύρων στο νεκροκρέβατό του", Joseph-Denis Odevaere

Ο μεγάλος φιλέλληνας Λόρδος Μπάυρον πέρασε στην αιωνιότητα στις 19 Απριλίου του 1824 στο Μεσολόγγι, θυσιαζόμενος για την ελευθερία μιας πατρίδας που δεν ήταν η δική του.
Στη μνήμη του ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός   συνέθεσε την "Ωδή εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον".
Η καρδιά του ενταφιάστηκε στην ιερή πόλη του Μεσολογγίου και σε ένδειξη πένθους ρίχτηκαν 37 κανονιοβολισμοί, όσα και τα χρόνια του Μπάυρον.

Διονύσιος Σολωμός: "Εις τον θάνατον του Λόρδου Μπάϋρον":

Λευτεριά, για λίγο πάψε να χτυπά με το σπαθί 

Τώρα σίμωσε και κλάψε εις του Μπάιρον το κορμί.

Και κατόπι ας ακλουθούνε όσοι επράξανε λαμπρά.

αποπάνου του ας χτυπούνε μόνο στήθια ηρωικά.

Αναθράφηκε ο γενναίος στων αρμάτων την κλαγγή.

Τουτον έμπνευσε, όντας νέος, μία θεά μελωδική...

(όλο το ποίημα μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.)

***

ROSSINI: " Il pianto delle Muse in morte di Lord Byron"

Tο 1824 και στη μνήμη του Λόρδου Μπάυρον, o Τζοακίνο Ροσίνι συνθέτει την καντάτα του: "Ο θρήνος των μουσών στο θάνατο του Λόρδου Βύρωνα" για τενόρο, χορωδία και ορχήστρα.
Παρουσιάστηκε στο Λονδίνο και πολλά μοτίβα του στηρίζονται στην παλιότερη όπερα του συνθέτη: "H πολιορκία της Κορίνθου", που είχε αρχικά παρουσιαστεί με τον τίτλο: "Μωάμεθ Β΄".
Ο Ροσίνι ερμήνευσε και τα σολιστικά μέρη του τενόρου, υποδυόμενος τον Απόλλωνα, θεό του φωτός, που αποδίδει τιμές στον ποιητή Βύρωνα.

Η αποχαιρετιστήρια καντάτα ειναι σύνθεση που φανερώνει τη μουσική ευγλωττία του Ροσίνι, την άφθαστη εκφραστικότητά του, και την ευρηματικότητά του στην ενεορχήστρωση με εντυπωσιακό σημείο της χρήση της άρπας σκιαγραφώντας ένα μουσιικά υποβλητικό περιβάλλον για το θέμα.

Rossini: "Il pianto delle Muse in morte di Lord Byron":