Τρίτη και 13, σήμερα!
Για πολλούς ο πλέον γρουσούζικος ημερολογιακός συνδυασμός!
Κι όμως κάτω από αυτόν τον συνδυασμό γεννήθηκε ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης της υστερορομαντικής περιόδου, ο κατεξοχήν συνθέτης των λήντερ Χούγκο Βολφ, ο οποίος θεωρείται άξιος συνεχιστής των Σούμπερτ και Σούμαν.
Τον απωθούσε ο συντηρητισμός του Μπραμς, ενώ θαύμαζε απεριόριστα για τις καινοτομίες του, τον Βάγκνερ!
Τρομερά εκφραστικός και παραγωγικότατος συνθέτης, με μόνο μελανό σημείο την περίοδο, που η κατάθλιψη είχε εισχωρήσει και βαρύνει την καθημερινότητά του, μια κατάσταση που επέφερε και το τέλος της ζωής του!
Λάτρευε την ποίηση (πολλά από τα λήντερ του είναι μελοποιημένα ποιήματα των Γκαίτε, Μέρικε και Άϊχεντορφ), διάβαζε κλασικούς, αλλά και Μυθολογία, που τον ώθησε σε αριστουργηματικές εμπνεύσεις (Γανυμήδης, Πενθεσίλεια, Προμηθέας…).
Όμως φίλοι μου, σήμερα επιλέγω να σας καλησπερίσω με μια από τις ελάχιστες συνθέσεις του εκτός λήντερ.
Πρόκειται για την «Ιταλική Σερενάτα», ένα κουαρτέτο εγχόρδων που συνέθεσε το 1887 κι αργότερα ενορχήστρωσε ο ίδιος ο Βολφ.
Όταν ο Μαξ Ρέγκερ πρωτοάκουσε το κουαρτέτο, γεμάτος θαυμασμό αναφώνησε:
«Ελκυστικότατο έργο, ένα από τα συναρπαστικότερα του ρομαντικού ρεπερτορίου!Γοητεία, ορμή, μαγεία, πρωτοτυπία, πλούτος ηχοχρωμάτων, σίγουρα ένα έργο που θα προκαλέσει αβίαστα το θαυμασμό, όπου εκτελεσθεί!»
Πρόκειται για μια λυρικότατη σύνθεση, στην ελεύθερη μορφή του ρόντο, που πολλοί υποστηρίζουν πως θυμίζει το «Ιταλικό Καπρίτσιο» του Τσαϊκόφσκυ…
Ακούστε και θαυμάστε τον ευφυή τρόπο που ισορροπεί τα θέματα μεταξύ των οργάνων, αλλά και την καινοτόμα αρμονική γραφή, που υποδηλώνει τις Βαγνερικές επιρροές του Hugo Wolf, ενός συνθέτη, που αν εξαιρέσουμε το καταθλιπτικό τέλος του λίγο πριν καταρρεύσει πνευματικά από τη σύφιλη, ουδέποτε άλλοτε η «γκαντεμιά» διάβηκε το κατώφλι της ζωής και της καριέρας του, παρότι γεννημένος μια Τρίτη που το ημερολόγιο έγραφε 13…
To απολαμβάνουμε στην ορχηστρική του εκδοχή και υπό τη δ/νση του «κρητικού Τσιλιμπιδάκη», όπως συστηνόταν ο κορυφαίος ελληνορουμάνος μαέστρος Sergiu Celibidache, αναφερόμενος στην καταγωγή του από την Κρήτη.
Λέγεται πως την «Ιταλική Σερενάτα» ενέπνευσε στον Βολφ, ο Νίτσε και η έκκλησή του για «Mediterraneanize music»…
Εύχομαι καλό απομεσήμερο σε όλους, με δροσερή, Μεσογείου αύρα!
Για πολλούς ο πλέον γρουσούζικος ημερολογιακός συνδυασμός!
Κι όμως κάτω από αυτόν τον συνδυασμό γεννήθηκε ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης της υστερορομαντικής περιόδου, ο κατεξοχήν συνθέτης των λήντερ Χούγκο Βολφ, ο οποίος θεωρείται άξιος συνεχιστής των Σούμπερτ και Σούμαν.Τον απωθούσε ο συντηρητισμός του Μπραμς, ενώ θαύμαζε απεριόριστα για τις καινοτομίες του, τον Βάγκνερ!
Τρομερά εκφραστικός και παραγωγικότατος συνθέτης, με μόνο μελανό σημείο την περίοδο, που η κατάθλιψη είχε εισχωρήσει και βαρύνει την καθημερινότητά του, μια κατάσταση που επέφερε και το τέλος της ζωής του!
Λάτρευε την ποίηση (πολλά από τα λήντερ του είναι μελοποιημένα ποιήματα των Γκαίτε, Μέρικε και Άϊχεντορφ), διάβαζε κλασικούς, αλλά και Μυθολογία, που τον ώθησε σε αριστουργηματικές εμπνεύσεις (Γανυμήδης, Πενθεσίλεια, Προμηθέας…).
Όμως φίλοι μου, σήμερα επιλέγω να σας καλησπερίσω με μια από τις ελάχιστες συνθέσεις του εκτός λήντερ.
 |
| «Italian Serenade» Jean-Antoine Watteau |
Όταν ο Μαξ Ρέγκερ πρωτοάκουσε το κουαρτέτο, γεμάτος θαυμασμό αναφώνησε:
«Ελκυστικότατο έργο, ένα από τα συναρπαστικότερα του ρομαντικού ρεπερτορίου!Γοητεία, ορμή, μαγεία, πρωτοτυπία, πλούτος ηχοχρωμάτων, σίγουρα ένα έργο που θα προκαλέσει αβίαστα το θαυμασμό, όπου εκτελεσθεί!»
Πρόκειται για μια λυρικότατη σύνθεση, στην ελεύθερη μορφή του ρόντο, που πολλοί υποστηρίζουν πως θυμίζει το «Ιταλικό Καπρίτσιο» του Τσαϊκόφσκυ…
Ακούστε και θαυμάστε τον ευφυή τρόπο που ισορροπεί τα θέματα μεταξύ των οργάνων, αλλά και την καινοτόμα αρμονική γραφή, που υποδηλώνει τις Βαγνερικές επιρροές του Hugo Wolf, ενός συνθέτη, που αν εξαιρέσουμε το καταθλιπτικό τέλος του λίγο πριν καταρρεύσει πνευματικά από τη σύφιλη, ουδέποτε άλλοτε η «γκαντεμιά» διάβηκε το κατώφλι της ζωής και της καριέρας του, παρότι γεννημένος μια Τρίτη που το ημερολόγιο έγραφε 13…
To απολαμβάνουμε στην ορχηστρική του εκδοχή και υπό τη δ/νση του «κρητικού Τσιλιμπιδάκη», όπως συστηνόταν ο κορυφαίος ελληνορουμάνος μαέστρος Sergiu Celibidache, αναφερόμενος στην καταγωγή του από την Κρήτη.
Λέγεται πως την «Ιταλική Σερενάτα» ενέπνευσε στον Βολφ, ο Νίτσε και η έκκλησή του για «Mediterraneanize music»…
Εύχομαι καλό απομεσήμερο σε όλους, με δροσερή, Μεσογείου αύρα!
Hugo Wolf : «Italian Serenade», Sergiu Celibidache
No comments:
Post a Comment