"David Bowie: η επίδραση ενός ήρωα στην κλασική μουσική"

Καλό απόγευμα, φίλοι μου!

Mε μεγάλη μου θλίψη, το μεσημέρι πληροφορήθηκα το θάνατο του ροκ ειδώλου της νιότης μου, David Bowie !

Έτσι η καλησπέρα μου έρχεται με μια έκτακτη ανάρτηση εμπνευσμένη από κείνον, που αν και εκπρόσωπος της ροκ, λάτρευε την κλασική μουσική.

Εμπνεόταν από τα κλασικά ακούσματα, που τα συνδύαζε με μπότες, μαύρο μολύβι γύρω απ'τα μάτια, χρυσό σιρίτι στο στενό σακάκι, ή με κείνη τη γυαλιστερή ριγωτή ολόσωμη φόρμα με τις πλατιές βάτες...
Φανταχτερός και κραυγαλέος, προκειμένου  να υποδυθεί το χαρακτήρα, που είχε ανάγκη κάθε φορά η ψυχή να ενσαρκώσει...

Εξάλλου, μην ξεχνάμε και τη συμμετοχή του ως αφηγητή και στον "Πέτρος και Λύκος" του Προκόφιεφ.

<<Philip Glass - David Bowie >>

<<"Symphony" 1η και  4η / "Low" και "Heroes">>

Από τα γνωστότερα άλμπουμ του Bowie ήταν το "Low" του 1977 σε συνεργασία με τον Brian Eno σε πειραματικό, avant-garde ύφος, εμπνευσμένο από το Τείχος του Βερολίνου.
Μέρος του, το "Subterraneans", ορχηστρικό κυρίως, με σύντομους, ασαφείς στίχους να ακούγονται προς το τέλος του τραγουδιού.

Ο Φίλιπ Γκλας στο πρώτο μέρος της Συμφωνίας, που εμπνέεται από το "Subterraneans",  εστιάζει και προεκτείνει τις ιδέες του Bowie.

Ο ίδιος ο David Bowie είχε ομολογήσει πως η μελωδία του  "Subterraneans", που εκτελείται από το συνθεσάιζερ στηρίζεται σε ένα μοτίβο από τις "Παραλλαγές Αίνιγμα" του Edward Elgar, που στροβίλιζε το μυαλό του:

Η "Τέταρτη Συμφωνία" του Φ. Γκλας  εμπνέεται από τον Bowie επίσης, και το  λατρεμένο "Heroes".

Kυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το "Low", το 1977 και είναι το δεύτερο μέρος της Τριλογίας για το Βερολίνο.

Από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του Bowie το  ομότιτλο του άλμπουμ, που σκιαγραφεί την ερωτική ιστορία δυο νέων, που συναντιώνται στο  Τείχος του Βερολίνου.
Μια ιστορία, που αντανακλά το πνεύμα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.

Σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, παθιασμένο, ενίοτε μελαγχολικό το τοπίο με μια εισαγωγή ρομαντική μεν αλλά και κάπως ειρωνική...
Ήσυχα τα φωνητικά στην αρχή του τραγουδιού, πιο δυνατά τα μουσικά περάσματα στην εξέλιξή του.
Στο τέλος, εμφανής η αισιοδοξία!
Γιατί αυτός ήταν ο David!
Ένας ήρωας, που πολεμούσε με τους δικούς του όρους!
Άνθρωπος με υπερκόσμιες δυνάμεις, αινιγματικός, παράδοξος, πέραν του αισθητού, με μια λάμψη παράξενη, πρωτοφανή κι αλλόκοτη, πολλές φορές ακατανόητη...

"I will be king

And you, you will be queen

We can beat them..."

"We could steal time, just for one day

We can be heroes, forever and ever!!"

Έδωσε για 18 μήνες θαρραλέα μάχη με τον καρκίνο.
Έφυγε πριν λίγες ώρες, σήμερα 10 Γενάρη του 2016 σε ηλικία 69 χρονών, δυο μέρες μετά τα γενέθλιά του...
Είχε "οργανώσει" κατά γράμμα και με έντονη θεατρικότητα το τέλος του...δηλώνοντας : "Look up here, I'm in Heaven!"
Rest in Peace, dear David!