Χαρακτηρίστηκε ως "Βασιλιάς του μπελκάντο"!
Ο Βιντσέντζο Μπελλίνι γεννήθηκε σαν σήμερα 3 Νοέμβρη 1801 στην Κατάνια της Σικελίας και το έργο του διακρίνεται για την μελωδικότητα, το βαθύ συναίσθημα, το πάθος και το ρομαντισμό του!Ένας συνθέτης ελεγειακός, τρυφερός, με βαθειά αισθαντικότητα και μελαγχολική χάρη.
Είναι πολλά τα κτίσματα, τα γλυπτά, οι κηποι και οι προτομές στην πόλη που φέρουν το όνομα του "κύκνου της Κατάνια", όπως αποκαλούν οι ντόπιοι τον Βιντσέντζο Μπελίνι.
Όπως ήταν αναμενόμενο και η Όπερα της πόλης φέρει το όνομα "Μάσιμο Μπελίνι".
Βρίσκεται στο κέντρο μπροστά στην ομώνυμη πλατεία με το συντριβάνι κι εγκαινιάστηκε το 1890 με την όπερα "ΝΟΡΜΑ" του συνθέτη.
Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα, όπως θα διαπιστωσετε απο τις φωτογραφίες μου.Ενα μουσικό ναό, που συγκαταλέγεται στα πέντε θέατρα με την καλύτερη ακουστική στον κόσμο!
Η πρόσοψη του σε νεο-μπαρόκ στυλ είναι εμπνευσμένη από την πρόσοψη της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης στη Βενετία, που άνωθεν της κεντρικής πύλης κοσμούν προτομές τριών διάσημων συνθετών από την Κατάνια : στο κέντρο φυσικά απεικονίζεται ο Βίντσενζο Μπελίνι , και δίπλα του οι Τζιοβάνι Πατσίνι και Πιέτρο Αντόνιο Κόπολα.Χρυσοποίκιλτα μπαλκόνια και θεωρεία, εμφανής ο διακοσμητικός πλούτος και στο θόλο του θεάτρου ξεχωρίζουν περίτεχνες οροφογραφίες που φιλοτεχνήθηκαν από τον ζωγράφο Ερνέστο Μπελάντι:
Στο κέντρο:η "Αποθέωση του Μπελίνι" και περιμετρικά αλληγορικές αναπαραστάσεις των μεγάλων έργων του: La Norma, La sonnambula, I puritani και Il pirata.
Μάστορας ο Μπελλίνι, ιδιαίτερα στις άριές του, καταφέρνει μια απλή δομικά μελωδία να τη μεταμορφώνει σε παραληρηματικό σχήμα έκφρασης, γεμάτο πάθος!Κι αυτό είναι το ιδεώδες της τέχνης του ...Το να δίνει διάσταση ποιητική στη μουσική του δημιουργώντας μια συνταρακτική ατμόσφαιρα!
Σήμερα, ημέρα γενέθλιας επετείου του Μπελίνι, επιλέγω λοιπόν, Νόρμα, αλλά όχι την χιλιοακουσμένη "Casta Diva" αλλά το μικρό, συγκινητικό αριόζο "Teneri figli-Τρυφερά παιδάκια" από την 2η Πράξη:
Αχ! Όχι ! Είναι παιδιά μου!"
"Τeneri figli": /Μαρία Κάλλας:
Εχουμε ξαναγράψει πως μεγάλος θαυμαστής του μπελκάντο και κυρίως του Μπελίνι ήταν ο Φρ. Σοπέν. Ετσι, το παραπάνω αριόζο ενσωματώνει στην Étude Op. 25, No. 7 σε ντο δίεση ελ. , στην οποία μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στην έκφραση και στον ήχο, παρά στην δεξιοτεχνία.
Chopin: Etude op. 25 no. 7 / Horowitz
Υπέροχες φωτογραφίες, που θυμίζουν "μιαν άλλη εποχή", Ελπίδα μου κι εύχομαι να έλθει το πλήρωμα του χρόνου να ξαναζήσουμε τα όμορφα ταξίδια μας. Μας ταξίδεψες εικονικά και μουσικά σ' έναν Ναό της Τέχνης, στο Θέατρο Μπελίνι, εξαιρετικής αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής και ακουστικής. Όσο για τον Σοπέν και την αγάπη του για τον Μπελίνι, κάπου έχω διαβάσει ότι την τελευταία μέρα της ζωής του ο Σοπέν δέχθηκε την επίσκεψη μιας τραγουδίστριας και της ζήτησε να του τραγουδήσει μια άρια του Μπελίνι. Έφυγε ο αγαπημένος μας με τους ήχους του Μπελίνι στ' αυτιά του.
ReplyDeleteΕυχαριστούμε πολύ για το όμορφο αυτό ταξίδι! Σε φιλώ! ❤