"ΤΟΣΚΑ: σκοτεινή και μυστηριώδης από την πένα της ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ"

H 8χρονη Αγκάθα με το μαντολίνο της (Pinterest)

Μικρή, μαγευόταν από τα παραμύθια που τής διάβαζε ο πατέρας της. 

Αργότερα άρχισε να γράφει ιστορίες με μυστήριο. Στήνει την πλοκή τους εξαιρετικά... Με υπόπτους, κίνητρα και πολλές ανατροπές...
Πνευματικό της δημιούργημα ο ντεντέκτιβ, Ηρακλής Πουαρό. Είναι εκείνος που εξιχνιάζει και ξεδιαλύνει τα εγκλήματα στα αμέτρητα αστυνομικά  μυθιστορήματα, που θα γράψει η "λαίδη του εγκλήματος", Αγκάθα Κρίστι.

Η βρετανίδα συγγραφέας γεννήθηκε σαν σήμερα 15 Σεπτέμβρη του 1890 και σίγουρα όλοι, λίγο έως πολύ, έχουμε πιαστεί στην "ποντικοπαγίδα", που μας έστησε με την συγγραφική ευφυία της!
Το συναρπαστικό συγγραφικό της στυλ, το ενδιαφέρον, το σασπένς που προκαλεί η αναμονή για την εξέλιξη των ιστοριών της με το υπνωτιστικό, λογοτεχνικό ύφος της έκαναν την Αγκάθα Κρίστι την πιο διάσημη συγγραφέα έργων μυστηρίου με τα εκατομμύρια των βιβλίων της να έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 100 γλώσσες!

(Pinterest)

Εκείνο ίσως που δεν ξέρετε κάποιοι, είναι πως η δαιμόνια μυθιστοριογράφος λάτρεψε την κλασική μουσική!

Μάλιστα μικρή μάθαινε πιάνο και μαντολίνο κι ονειρευόταν  μια μουσική σταδιοδρομία...
Επιθυμούσε να ασχοληθεί με το οπερατικό τραγούδι, καθώς διέθετε ενδιαφέρουσα χροιά και ολόσωστη φωνή(είχε σπουδάσει τραγούδι στο Παρίσι)  ή να γίνει σολίστ πιάνου...

Όμως, ούσα χαρακτήρας συνεσταλμένος και ντροπαλός, επιφυλακτική να εκτίθεται άμεσα σε κοινό, προτίμησε να ζει με τη φαντασία της και προσανατολίστηκε στην συγγραφή...
Η σχέση της με τη μουσική συνεχίστηκε ιδιωτικά, ερμηνεύοντας έργα στο Steinway πιάνο της, συνθέτοντας μικρά βαλς και τραγουδώντας  προς τέρψιν της ίδιας και των φίλων της.

Η μεγάλη της αγάπη για την κλασική μουσική φαίνεται και στα αστυνομικά μυθιστορήματά της, όπου η μουσική εμφανίζεται με ποικίλους τρόπους.
Καταρχήν ο χαρακτήρας-επινόησή της, επιθεωρητής Πουαρό διακρίνεται για τη λατρεία του στη μουσική τέχνη, κυρίως στον Μπαχ και τον Μότσαρτ.


Όπως  επισης σε αρκετά από τα βιβλία της,  ο αναγνώστης ανιχνεύει την μουσική της καλλιέργεια, καθώς και αντικατοπτρισμό των οπερατικών προσδοκιών της.

Ας πούμε, στην υπόθεση που στήνει στο διήγημά της "Κύκνειο Άσμα μιας σοπράνο".

Το πάθος και η εκδίκηση οδηγούν την πρωταγωνίστρια υψίφωνο σε φόνο, που κατά τη διάρκεια μιας παράστασης της όπερας "Τόσκα" του Πουτσίνι μαχαιρώνει και σκοτώνει στ'αλήθεια τον βαρύτονο συνάδελφό της στην σκηνή του φόνου του Σκάρπια από την  πριμαντόνα Τόσκα...

*****

Αν και είναι γνωστή η υπόθεση της  πολυαγαπημένης βεριστικής όπερας του Πουτσίνι  θα αναφερθώ εν τάχει :

Η διάσημη ντίβα του μελοδράματος Φλόρια Τόσκα είναι ερωτευμένη με έναν ζωγράφο που συλλαμβάνεται από τον διοικητή της Αστυνομίας Σκάρπια για τις πολιτικές του πεποιθήσεις.

Εκείνη, την παραμονή εκτέλεσής του, εκλιπαρεί τον Σκάρπια να  του χαρίσει τη ζωή. 

Ο διοικητής, που ορέγεται τα κάλλη της, συμφωνεί να δώσει εντολή για εικονική εκτέλεση του αγαπημένου της μόνο αν η Τόσκα τού δοθεί ερωτικά.  

Υποκρινόμενη πως δέχεται την πρόταση και μόλις εξασφαλίζει την έγγραφη εντολή απελευθέρωσης, αρπάζει το μαχαίρι και καθώς ο Σκάρπια την αγκαλιάζει κι αναζητά επιμόνως να γευτεί τα χείλη της, τον μαχαιρώνει, φωνάζοντας "Questo è il bacio di Tosca-Να, το φιλί της Τόσκα!"

Ο Σκάρπια πέφτει αιμόφυρτος, ενώ η Τόσκα σε μια χειρονομία ευσέβειας  προς το νεκρό τοποθετεί κεριά δίπλα στο πτώμα του κι ένα σταυρό στο στήθος του, 

δηλώνοντας έτσι πως τον συγχωρεί και αποσύρεται αθόρυβα...

Πρόκειται για ένα αριστούργημα του ιταλικού βερισμού, κι ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του λυρικού ρεπερτορίου.

Ιδανική "Τόσκα" χρίστηκε η δική μας ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ, όπου ο ρόλος αυτός ήταν ο πρώτος μεγάλος ρόλος που ερμήνευσε στη Λυρική Σκηνή κι έμελλε να είναι και ο τελευταίος τον Ιούλιο του '65 στο  Κόβεν Γκάρντεν.

Η δραματική σκηνή του φόνου, (που περιγραφεται μοναδικά στο βιβλίο της Αγκάθα Κρίστι), είναι η μουσική μου πρόταση γι' αυτό το απόγευμα, με πρωταγωνίστρια τη μεγάλη ελληνίδα υψίφωνο και δίπλα της τον Τίτο Γκόμπι, που εμβληματικός ρόλος της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας υπήρξε ο Σκάρπια. Λέγεται πως τον ερμήνευσε περισσότερες από οκτακόσιες φορές!

Βλέπουμε και ακούμε τη σκηνή με το δίδυμο Κάλλας-Γκόμπι, από τη θρυλική παράσταση του 1964 στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία Τζεφιρέλλι:
H Kάλλας, ένα θαύμα υποκριτικής (παρακολουθείστε από το 4:40)κι αξιοζήλευτης θεατρικότητας, με απόλυτη κυριαρχία διεισδύει στο βάθος της ψυχής της ηρωίδας που ερμηνεύει...ενώ η υποβλητική μουσική του Πουτσίνι υπογραμμίζει την ένταση των στιγμών!
Είναι τόσο δυνατή η ορμή των συναισθημάτων όταν η Τόσκα βάφει τα χέρια της με το αίμα του βασανιστή της, στο όνομα της αγάπης!
Η δολοφονία και ο ωμός ερωτικός εκφοβισμός που έχει προηγηθεί, στήνονται με μαεστρία, καθιστώντας το έργο αντιπροσωπευτικό, αριστουργηματικό δείγμα του κινήματος του βερισμού, που ο Πουτσίνι υπηρέτησε!

Αγωνία, εγρήγορση, ατμόσφαιρα, κι ασύλληπτες περιγραφές στην όπερα αυτή, με περιβάλλον όπου οι συνθήκες κινδύνου και βίας βοηθούν την ανάπτυξη των έντονων συναισθημάτων, όπως και στα αστυνομικά μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι.

Η σημερινή, γενέθλια επέτειός της μας έδωσε την αφορμή να απομακρύνουμε την εικόνα που πολλοί έχουμε στο μυαλό μας γι'αυτήν (μια σοβαρή κυρία γαντζωμένη από τα πλήκτρα της γραφομηχανής της), να θυμηθούμε τη σχέση της με την κλασική μουσική, αλλά και να απολαύσουμε ένα απόσπασμα από την περίφημη όπερα του ιταλού συνθέτη!