ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ: "Divina" και "Τίγρης"

 

Ο Bing με την Κάλλας, (pawprints.kashalinka)

"Η Κάλλας είναι η Βίβλος της όπερας"(Λεονάρντ Μπερνστάιν)

"Η φωνή της Κάλλας είναι η Pieta του Μικελάντζελο...,η ζωγραφική της Καπέλα Σιξτίνα,που έγινε ουράνιο τραγούδι!Η φωνή της δονεί την ψυχή, όπως το τσέλο του Casals"(Phyllis Chesler)

"Το πιο αξιοπρόσεκτο για τη Μαρία είναι ότι, για πολλούς, η φωνή της δεν ήταν "κλασικά όμορφη".Η φωνή της, διαυγέστατη μεν, αλλά δεν διέθετε στοιχεία που θα την περιεγραφαν "βελούδο ή λούστρο", αλλά πιστεύω ότι μέρος της ομορφιάς της οφείλεται ακριβώς σε αυτό. Επειδή η έλλειψη λούστρου, έκανε τη φωνή να αποκτά ιδιαίτερο τίμπρο, τόσο διακριτικά χρώματα, ώστε να μένει αξέχαστη" (Rodolfo Celletti)

"Η φωνή της Κάλλας είχε απίστευτη γοητεία, αυτό το είδος ήχου, που σε κερδιζει στο πρώτο άκουσμα, μια μαγική ποιότητα" (Carlo Maria Giulini)

"Από τότε που άκουσα την Κάλλας σε ρόλους στις όπερες: "Puritani", "Madama Butterfly" και "Norma" έγινε το υπέροχο είδωλό μου..Η φωνή της τραγουδάει πέρα από τις νότες"(Leontyne Price)

Η Μαρία δεν ήταν απλώς μια σοπράνο. Ήταν ένα "νέο, απίστευτο ηχητικά όργανο" και όλοι ήταν θαυμαστές της, από τη Γκρέις Κέλι ως τη Βασίλισσα της Αγγλίας…

Εξακολουθεί, ακόμα και μετά το θάνατό της, να είναι ο ορισμός της ντίβας ως καλλιτέχνη. Αλλά ο τύπος ήταν σπάνια στο πλευρό της και καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας της χαρακτηρίστηκε μεν ως "Divina prima donna", αλλά και "Tίγρης"...Τίγρης με την έννοια της αυστηρά απαιτητικής. 

Η Κάλλας στο ρόλο της Τόσκα(ΜΕΤ 1965)
Δίπλα της ο Γκόμπι ως Σκάρπια (operametro.com)

Ο ιμπρεσάριος της Met, Rudolf Bing,  είχε δηλώσει ότι η "Κάλλας ήταν ο πιο δύσκολος καλλιτέχνης με τον οποίο συνεργάστηκα ποτέ! Κι αυτό γιατί ήταν πανέξυπνη, δεν μπορούσες να ξεφύγεις από την Κάλλας. Ήξερε  ακριβώς  τι ήθελε και  γιατί  το ήθελε". 

Το 1958 ο Μπινγκ ακύρωσε το συμβόλαιο της  Κάλλας με τη Μητροπολιτική Όπερα γιατί προηγήθηκε κάποια διαφωνία τους. Το ρόλο  της  Λαίδης Μάκβεθ στην όπερα του Βέρντι πήρε η Λεόνι Ρισάνεκ. Ο Μπινγκ  επειδή φοβόταν  πως  το κοινό θα αντιδρούσε άσχημα στην απουσία της Κάλλας και η Ρισάνεκ θα είχε εχθρική υποδοχή, προσέλαβε κάποιον να φωνάζει "Μπράβα, Κάλλας", κατά την πρώτη είσοδο της πριμαντόνας. Ορθώς προνοητικός ο Μπινγκ, κατάφερε να παραπλανήσει τουλάχιστον για τα πρώτα κρίσιμα λεπτά το ακροατήριο και η παράσταση ήταν τελικά επιτυχής. 

Πάντως, ακόμα και κατά τη διάρκεια της μεταξύ Μπινγκ-Κάλλας, μεγάλης διαμάχης, ο θαυμασμός του ιμπρεσάριου της ΜΕΤ για την λυρική τραγουδίστρια δεν άλλαξε ποτέ.
Μάλιστα παραδέχτηκε πως  κάποια φορά τρύπωσε κρυφά στη Σκάλα του Μιλανου, προκειμένου να την ακούσει κατά τη διάρκεια μιας ηχογράφησης. 

Το πλήθος ενώ περιμένει στην είσοδο της ΜΕΤ
(operametro.com)

Η σχέση των δυο τους αποκαταστάθηκε τελικά και η Κάλλας επέστρεψε στη Met της Νέας Υόρκης για τις παραστάσεις της  "Tosca" το Μάρτιο του'65. 

Hταν ένας προσωπικός θρίαμβος της Κάλλας και οι εφημερίδες έγραφαν πως "επιτέλους! η λατρεμένη σοπράνο επέστρεψε στο σπίτι της!"

 Η Νέα Υόρκη από τη στιγμή ανακοίνωσης της παράστασης είχε πέσει σε  κατάσταση παραζάλης!Από νωρίς είχε συγκεντρωθεί κόσμος στην είσοδο της Όπερας αψηφώντας το τσουχτερό κρύο. 

Οι επευφημίες στις εισόδους της Κάλλας αντηχούσαν ως έξω!Μετά δε, την άρια "Vissi d'arte", τα χειροκροτήματα ηχούσαν  ασταμάτητα, εκφραζοντας  τη θερμή υποδοχή, το γεμάτο ευγνωμοσύνη καλωσόρισμα του Νεοϋορκέζικου κοινού προς την αγαπημένη του πριμαντόνα!